Σε αντίθεση με το γυναικείο γυμνό (δες προηγούμενη ανάρτηση), η κινηματογραφική οθόνη έχει δείξει ελάχιστο ανδρικό γυμνό -ιδίως την… επίμαχη πρόσθια όψη. Το ανδρικό μόριο είναι σχεδόν απαγορευμένο στο σινεμά, σκανδαλίζοντας, ακόμα και σήμερα, τους θεατές. Στο δοκίμιο «Οπτική απόλαυση και αφηγηματικός κινηματογράφος» η Αγγλίδα φεμινίστρια και κριτικός κινηματογράφου, Λάουρα Μάλβεϊ, γράφει ότι αυτό πιθανώς οφείλεται στη δυσφορία που προκαλεί στους ετερόφυλους άρρενες η θέα των γεννητικών οργάνων ενός άλλου άνδρα. Μια σχεδόν… παβλοφική ενόχληση την οποία αξιοποίησε δεόντως ο «αιρετικός» Σάσα Μπάρον Κοέν στην ανατρεπτική κωμωδία «Borat» (2006). Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, ότι ακόμα και αυτός υποχρεώθηκε να επικαλύψει το πέος του με μια μαύρη ταινία σε μια σκηνή γυμνής πάλης, προκειμένου να κρύψει την ολοφάνερη στύση του! Το ανδρικό σώμα άρχισε να εμφανίζεται γυμνό κυρίως από τη φιλελεύθερη δεκαετία του '60 και μετά. Τις περισσότερες φορές, όμως, δείχνοντας τα οπίσθια -μια κοινή, και στα δύο φύλα, εικόνα. Οι καλύτερες στιγμές… πρόσθιου ανδρικού γυμνού, με όρους αισθητικούς και όχι πορνογραφικούς, εντοπίζονται στις ακόλουθες ταινίες (η λίστα, φυσικά, δεν είναι πλήρης και επιδέχεται τις δικές σας προσθήκες):

* «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» (1968). Η κινηματογραφική μεταφορά του έργου του Σέξπιρ από τον Φράνκο Τζεφιρέλι, παρουσίαζε τον δεκαεπτάχρονο Ρωμαίο (Λέοναρντ Γουάτινγκ) και την δεκαεξάχρονη Ιουλιέτα (Ολίβια Χάσεϊ), την πρώτη νύχτα (ή, μάλλον, ημέρα) του γάμου τους. Ο Τζεφιρέλι παρουσίασε ολόγυμνο τον πρωταγωνιστή (αλλά με πλάτη στο κοινό), στο άνοιγμα ενός ηλιόλουστου παραθύρου.

* «Σάρκα» (1968). Σε αυτή την πειραματική, αντεργκράουντ ταινία του Πολ Μορισέι (πρώτο μέρος μιας τριλογίας που συμπλήρωσαν τα «Σκουπίδια» και η «Κάψα») ο πρωταγωνιστής Τζο Νταλεσάντρο εμφανίζεται ολόγυμνος σε πολλές σκηνές, ερμηνεύοντας το ρόλο ενός αμφίφυλου εραστή με γεροδεμένο «ποθητό» σώμα.

* «Ερωτευμένες γυναίκες» (1969). Η ταινία-ορόσημο στην καριέρα του σκηνοθέτη Κεν Ράσελ αποτελεί μεταφορά του ομότιτλου ερωτικού μυθιστορήματος του Ντέιβιντ Χέρμπερτ Λόρενς και περιέχει μια -μακράς διαρκείας- σκηνή πάλης μεταξύ των δύο ολόγυμνων πρωταγωνιστών μπροστά σε ένα αναμμένο τζάκι: του ιδιοκτήτη ορυχείου Τζέραλντ Κριτς (Ολιβερ Ριντ) και του δασκάλου Ρούπερτ Μπίρκιν (Αλαν Μπέιτς). Ηταν η πρώτη απροκάλυπτη σκηνή ομοφυλοφιλικού περιεχομένου, που παρουσίαζε τα ανδρικά γεννητικά όργανα σε κοντινό πλάνο. 

* «Το παιχνίδι των λυγμών» (1992). Το μεγάλο μυστικό της ταινίας του Νιλ Τζόρνταν αποκαλύπτεται στο τέλος, με την γυμνή εμφάνιση της σέξι Ντιλ που αποδεικνύεται τραβεστί στα έκπληκτα μάτια του Φέργκους (Στίβεν Ρία). Ο Τζέι Ντάβιντσον που ερμήνευσε μοναδικά το ρόλο του/της Ντιλ, ήταν υποψήφιος για το όσκαρ β΄ ανδρικού ρόλου.

* «Μαθήματα πιάνου» (1993). Στη βραβευμένη με όσκαρ ταινία της Τζέιμς Κάμπιον, ο Χάρβεϊ Καϊτέλ υποδύεται τον Μπέινς, έναν Αγγλο που έχει γίνει Μαορί ζώντας ανάμεσα στους ιθαγενείς της Νέας Ζηλανδίας. Η γνωριμία του με την μουγγή Αντα (Χόλι Χάντερ) και η ερωτική σχέση που θα αναπτυχθεί μεταξύ τους… πιστοποιείται με τις περιπτύξεις τους όπου κυριαρχεί το ολόγυμνο, μυώδες κορμί του.

* «Αντρες με τα όλα τους» (1998). Ίσως το πρώτο «πλήρες» ανδρικό στριπτίζ στην ιστορία του κινηματογράφου. Ο Γκαζ (Ρόμπερτ Καρλάιλ) και άλλοι πέντε άνεργοι Αγγλοι εργάτες της βιομηχανίας μετάλλου, εμπνεόμενοι από το (υπαρκτό) ανδρικό συγκρότημα ερωτικού χορού «Chippendale», αποφασίζουν να κάνουν ένα νούμερο στριπτίζ για να βγάλουν χρήματα. Ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας («Full Monty») αποτελεί αγγλικό ιδιωματισμό (κάτι ανάλογο με το «βγάλτα όλα») που τους φωνάζει το ενθουσιώδες γυναικείο κοινό της παράστασής τους. Πράγμα που κάνουν στην πιο διάσημη σκηνή της ταινίας.

* «The Simpsons: Η ταινία» (2007). Μια αναπάντεχη έκπληξη στο τέλος αυτής της λίστας. Ο γιος του Ομήρου Σίμπσον, Μπαρτ, τολμά να εμφανισθεί για πρώτη φορά… τσίτσιδος -έστω και αν πρόκειται για κινούμενο σχέδιο. Τον βλέπουμε να κάνει σκέιτμπορντ στην πόλη του, το Σπρινγκφιλντ, χωρίς φύλλο συκής! Στη διάρκεια της βόλτας, τα επίμαχα σημεία καλύπτονται από διάφορα αντικείμενα που παρεμβάλλονται (δέντρα, θάμνοι, πουλιά κ.λπ.). Κάποια στιγμή, όμως, οι animators ακυρώνουν με έξυπνο τρόπο την αυτολογοκρισία τους: βάζουν τον Μπαρτ να περνά πίσω από ένα ξύλινο φράχτη, που έχει κενό στο ύψος που βρίσκεται το… «πουλάκι» του!
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News