Ψηλοί καταπράσινοι λόφοι στέκονται αγέρωχα κάτω από το συννεφιασμένο μελαγχολικό ουρανό. Κρύος θαλασσινός αέρας χτυπά το πρόσωπο σου ενώ στέκεσαι πάνω από το γκρεμό. Tα κύματα σκάνε ορμητικά από κάτω. Ησυχία. Ο καιρός χειροτερεύει και τα σύννεφα κατεβαίνουν. Το Ξούμποργο, το βουνό που γίνεται ορατό από τη Σύρο, έχει καλυφθεί ολόκληρο από τα σύννεφα. Στους πρόποδες του, τα χαλάσματα του μεσαιωνικού κάστρου ξυπνάνε στο μυαλό σου φαντάσματα και ιστορίες του παρελθόντος, ιστορίες που σου έλεγαν οι παππούδες σου με ξωτικά και αερικά. Αγριεύεσαι.

Φοράς χειμωνιάτικο μπουφάν και έχεις ξεχασμένο ένα τσιγάρο στο στόμα σου. Ο άνεμος το καπνίζει περισσότερο από εσένα. Η στάχτη μπαίνει στα μάτια σου. Τα κρατάς μισόκλειστα γιατί ο αέρας δεν είναι πλέον κάτι το αόριστο, κάτι που ξέρεις ότι υπάρχει αλλά δεν το νιώθεις. Έχει αποκτήσει δική του υπόσταση. Σε διαπερνά. Είναι σκληρός και μαλακός, στιβαρός αλλά στοργικός, απειλητικός και οικείος ταυτόχρονα. Οι παλιοί λέγανε ότι ο αέρας τούς μιλάει. Δεν είναι ψέμα αυτό. Κλείνεις τα μάτια σου και σταματάς  να σκέφτεσαι. Ακούς σιγά σιγά ένα βουητό. Είναι το φύσημα του ανέμου καθώς χαϊδεύει τα αυτιά σου.  Βγάζεις από το μυαλό σου τα πάντα. Την οικογένεια σου, τη παρέα σου, τη φίλη σου, τη δουλειά σου. Συγκεντρώνεσαι στο βουητό.  Ξαφνικά παύει να είναι βουητό, ένας μικρός θόρυβος. Είναι μια μελωδική φωνή. Μια γνωστή, μακρόσυρτη, βαριά φωνή που ταξιδεύει από τα βάθη των αιώνων και σου ψιθυρίζει ένα μήνυμα στο αυτί.

Είναι η φωνή του ανέμου. 

Πάω στη Τήνο, στις Κυκλάδες. Το νησί των ανέμων υποτίθεται ότι είναι η Μύκονος. Έχω πάει κι εκεί. Δεν έχω ιδέα για ποιο λόγο την ονόμασαν έτσι. Ο άνεμος δεν μιλάει εκεί.

Τον αέρα της Τήνου τον έχουν βλαστημήσει πολλοί Αθηναίοι. Βλέπετε, τους χαλάει τα μπάνια τους τον Αύγουστο. Εξαιτίας του, δεν υπάρχουν πολλά μπιτς μπαρ ή  οργανωμένες παραλίες όπου να μπορούν  να καίγονται κάτω από τον ήλιο για ώρες με ένα μοχίτο στο χέρι ενώ η Lady Gaga ακούγεται σε τεράστια μεγάφωνα. Στη Μύκονο, όμως, υπάρχουν.

Εκεί, όμως, δεν μπορούν ν’ ακούσουν τον άνεμο.

 Γι’ αυτό, λοιπόν, το λόγο, εγώ κατευθύνομαι τώρα προς Ραφήνα να πάρω το πλοίο. Μου ΄παν πως θα βάλει αεράκι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News