Πολύφερνη νύφη. Ντεμοντέ έκφραση, αλλά όσο πλησιάζουν οι εκλογές, τόσο θα χρησιμοποιείται για να περιγράψει το ΠΑΣΟΚ. Μπαλαντέρ. Είναι πιο ακριβής προσδιορισμός, καθώς, όπως φαίνεται, μπορεί να συνδυαστεί και με τα δύο κόμματα που διεκδικούν την εξουσία. Ομως όποια έκφραση και αν χρησιμοποιήσετε, αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες με το ΠΑΣΟΚ είναι, πραγματικά, εξωφρενικό.

Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας έθεσε το θέμα επιτακτικά, απαιτώντας από το ΠΑΣΟΚ μία έγκαιρη απάντηση. Γιατί αλλιώς, υποτίθεται, θα κρατήσει ολόκληρη την πίτα όταν έρθει, ξανά, εν τη βασιλεία του. Προ ημερών ο Μητσοτάκης άφησε ένα υπονοούμενο περί συνεργασιών, το οποίο, λογικά, θα γίνει πιο σαφές στο συνέδριο της ΝΔ. Και παράλληλα ακούς δηλώσεις στελεχών ή διαβάζεις θέσεις με τις οποίες καλείται ο Ανδρουλάκης να ξεκαθαρίσει προς τα πού θέλει να πάει. Είπε ότι δεν θα προσφέρει την πρωθυπουργία στον Μητσοτάκη ή στον Τσίπρα. Και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σχολίασε ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μας λέει μόνο αυτό που δεν θέλει.

Συγγνώμη, αλλά αν είναι ο Ανδρουλάκης να μας πει τι σκέφτεται ως προς το θέμα των συνεργασιών, τότε δεν χρειάζεται να διεκδικεί την ψήφο μας, μπορεί απλώς να υποδείξει μία κατεύθυνση ώστε οι ψηφοφόροι να πάνε εκεί χωρίς μεσάζοντες. Και όχι, δεν είναι υποχρεωμένος να ανοίξει τα χαρτιά του προεκλογικά. Αυτό είναι ένα ντεκόρ που του στήνουν οι άλλοι δύο. Εκείνος οφείλει να παίξει τον ρόλο του έξω από αυτό. Ακόμα και αν δεν ακούγεται πειστικός, ο Ανδρουλάκης δεν έχει άλλη επιλογή από το να διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο για το ΠΑΣΟΚ. Να ανέβει, που λέει ο λόγος, στο βήμα και να πει ότι πάει για πρώτο κόμμα. Πολλοί θα γελάσουν. Ομως μόνο έτσι θα ξαναγίνει μεγάλο το ΠΑΣΟΚ. Αν μπει πρόωρα στην κουβέντα των συνεργασιών, αποδεχόμενος τον ρόλο του μπαλαντέρ, τότε αποδέχεται ότι οι φιλοδοξίες του έχουν ταβάνι. Αλλωστε δεν μπορείς να συζητήσεις συνεργασίες αν δεν ξέρεις το αποτέλεσμα της κάλπης. Το αίτημα για προεκλογική δέσμευση συνεργασιών είναι καινοφανές. Σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο πρώτα βλέπουν το εκλογικό σκορ και μετά κάθονται στο τραπέζι για προγραμματική διαπραγμάτευση. Εδώ το βλέπουν σαν διανομή ποσοστών εξουσίας.

Τι μπορεί να κάνει ο Ανδρουλάκης για να απεγκλωβιστεί από την αμφίπλευρη πίεση; Να την καταγγέλλει. Και στη συνέχεια να επενδύσει στην αποστροφή προς την πόλωση που εκδηλώνει μεγάλο κομμάτι του κεντρώου ακροατηρίου. Τα υπόλοιπα ας τα αφήσει για μετά την κάλπη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News