Τον παλιό καιρό, σύμφωνα με το έθιμο, το Σάββατο του Λαζάρου, οι Λαζαρίνες, γύριζαν στα σπίτια κρατώντας καλάθια στολισμένα με λουλούδια και λέγανε τα πασχαλινά κάλαντα του Λαζάρου:

…

–Πού ΄σουν, Λάζαρε, πού ΄ν΄ η φωνή σου /και σε γύρευε η Μάρθα, η αδερφή σου;

– Ήμουνα στη γη, στη γη χωμένος / κι από τους νεκρούς, νεκρούς αναστημένος.

Βάγια βάγια των Βαγιώ /τρώνε ψάρι και κολιό / και την άλλη Κυριακή /τρώνε το ψητό αρνί

….

–Δώστε μας αυγά, /αυγά να σας τα πούμε / κι οι κοτούλες σας πολλά / πολλά να σας γεννούνε

…

Και οι νοικοκυρές τους μοίραζαν λαζαράκια (ένα για κάθε κορίτσι), ανθρωπόμορφα ψωμάκια, αλλού απλά αρωματισμένα με κανέλα ή γλυκάνισο και μαύρες σταφίδες για ματάκια, και αλλού ζυμωμένα με μέλι, φρούτα και καρύδια· ό,τι είχε ο καθένας στον τόπο του, δηλαδή.

Αξίζει να γλυκάνετε τους δικούς σας με λαζαράκια αυτές τις μέρες. Φτιάξτε τα τη συνταγή της αγαπημένης μου φίλης Ιωάννας Σταμούλου, που είναι εξαιρετική μαγείρισσα και ό,τι -μα ό,τι- και να φτιάξει, γλυκό ή φαγητό, είναι καταπληκτικό. (Σημειώστε και το blog της: το Sweetly.gr είναι ένα από τα καλύτερα της μπλογκόσφαιρας με συνταγές, που δεν υπάρχει περίπτωση να σας προδώσουν).

Η Ιωάννα ζυμώνει τα λαζαράκια της με ταχίνι, μπαχαρικά, ζάχαρη και κανέλα, όπως τα κάνουν στα Δωδεκάνησα και σε άλλα νησιά του Αιγαίου. Εχουν τα χέρια τους σταυρωμένα μπροστά πάνω στο σώμα, καρφάκια γαρίφαλου στο στόμα και στα μάτια και την κοιλίτσα τους γεμάτη με σταφίδες και τριμμένο καρύδι. Βεβαίως είναι νηστίσιμα.

Δείτε εδώ τη συνταγή

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News