Τι χρειάζεται για να συγκροτήσει κανείς μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση; Πρώτα από όλα, να είναι ο ίδιος σοσιαλδημοκράτης. Μετά, να φτιάξει ένα σοσιαλδημοκρατικό κυβερνητικό πρόγραμμα και να βρει τα κατάλληλα πρόσωπα, τα οποία να διαπνέονται από αυτές τις ιδέες και να έχουν τη διάθεση να υλοποιήσουν αυτό το πρόγραμμα. Αρκούν αυτά; Δυστυχώς, όχι! Χρειάζεται άλλη μια… λεπτομέρεια: κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, ο Νίκος Ανδρουλάκης, έδωσε μια συνέντευξη στον Αλφα, στην οποία δήλωσε ότι στόχος του ίδιου και του κόμματός του είναι «από τις επόμενες εκλογές να προκύψει σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση». Η δήλωση προκάλεσε εύλογη απορία, γιατί συνοδεύτηκε από άλλη μια δέσμευση του νέου αρχηγού: θα ακολουθήσει, όπως έχει επαναλάβει κατ’ επανάληψη, «αυτόνομη πορεία», δηλαδή αποκλείει κατηγορηματικά την πιθανότητα να συγκυβερνήσει είτε με την ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατόπιν αυτού, ένα είναι το εύλογο συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει κανείς: η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση για την οποία μιλάει ο Ανδρουλάκης, «στις επόμενες εκλογές» μάλιστα, μπορεί να είναι μόνο μια αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΚΙΝΑΛ! Αρα, μετά τον Μητσοτάκη, ο οποίος διεκδικεί αυτοδυναμία, υπάρχει τώρα και δεύτερος πολιτικός αρχηγός που έχει ανάλογη στρατηγική, ο Ανδρουλάκης…

Επειδή το πράγμα δεν βγάζει νόημα με βάση τα σημερινά ποσοστά των κομμάτων – εκτός και στο πίσω μέρος του μυαλού του νέου αρχηγού είναι μια συνεργασία με έναν άλλο, σοσιαλδημοκρατικού προσανατολισμού, ΣΥΡΙΖΑ – άρχισαν οι ερμηνείες. Δεν εννοούσε, λένε κάποιοι, τις επόμενες αλλά τις μεθεπόμενες εκλογές. Ηθελε, λένε κάποιοι άλλοι, να περάσει το μήνυμα ότι μόνο στη βάση μιας σοσιαλδημοκρατικής ατζέντας θα συνομιλήσει με οιονδήποτε, αν παραστεί ανάγκη.

Είναι καλό να βάζει κανείς υψηλούς στόχους, αλλά ο στόχος της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης με ταυτόχρονη αυτόνομη πορεία του ΚΙΝΑΛ για τις επόμενες εκλογές δεν μοιάζει απλά υψηλός ή μεγαλεπήβολος. Μοιάζει με ουτοπία. Βεβαίως, υπάρχουν κι αυτοί που θεωρούν ότι με τη φόρα που πήρε το ΚΙΝΑΛ μετά την εκλογή του νέου αρχηγού και με την κάτω βόλτα που έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα μπορεί να συμβούν. Φαντάζονται, δηλαδή, ότι μπορεί η πολιτική δυναμική να οδηγήσει σύντομα σε ανατροπή της σημερινής κατάστασης στην Κεντροαριστερά και το ΚΙΝΑΛ να περάσει τον ΣΥΡΙΖΑ, άρα ως κυρίαρχη δύναμη στον ευρύτερο χώρο να είναι σε θέση ακόμη και κυβέρνηση (σοσιαλδημοκρατική πάντοτε) να συγκροτήσει. Ήδη, μάλιστα, βλέπουν τα πρώτα δείγματα στην Κρήτη, όπου το τελευταίο γκάλοπ της GPO κατέγραψε το ΚΙΝΑΛ σε απόσταση αναπνοής από τον ΣΥΡΙΖΑ στους τρεις από τους τέσσερις νόμους του νησιού.

Κι εδώ όμως υπάρχει μια σημαντική… λεπτομέρεια. Η Κρήτη, από την οποία κατάγεται ο Νίκος Ανδρουλάκης, αντιστοιχεί, βάσει της απογραφής του 2011, στο 5,6% του πληθυσμού της χώρας και σε ανάλογο ποσοστό του εκλογικού σώματος. Το γεγονός, λοιπόν, ότι τα δυο κόμματα είναι σε απόσταση αναπνοής σε τρεις νομούς μιας περιφέρειας στην οποία ούτως ή άλλως το ΠΑΣΟΚ έχει μεγάλη παράδοση και η οποία αριθμεί μόλις κάτι παραπάνω από 5 στους 100 ψηφοφόρους, μάλλον δεν αρκεί για να φτάσουμε σε σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές. Εκτός και δούμε προσεχώς ανάλογη εικόνα στην Αττική, σε άλλες μεγάλες περιφέρειες ή και πανελλαδικά. Διαφορετικά, η σοσιαλδημοκρατία θα χορεύει πεντοζάλι και κάποιοι άλλοι θα κυβερνούν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News