Με φόντο τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη Σλοβενία, στην οποία εξετάστηκε η λεγόμενη «ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων», δηλαδή η περαιτέρω διεύρυνση του κλαμπ των Βρυξελλών, εν ευθέτω χρόνω βέβαια, με χώρες όπως η Σερβία, το Μαυροβούνιο, η Βοσνία, η Αλβανία, ακόμη και η Βόρεια Μακεδονία, η Corriere della Sera φιλοξένησε κείμενο του Στέφανο Μοντεφιόρι που σχολιάζει βασικές αντινομίες των δύο «μεγάλων» της Ενωσης, της Γερμανίας και της Γαλλίας.

Η σύγκρουση συμφερόντων των Γάλλων και των Γερμανών αναδεικνύεται και γίνεται κατανοητή από τον οιονδήποτε αν εξεταστούν οι εξοπλιστικές συμφωνίες που έχουν συνάψει οι πρώτοι με τους Ελληνες και οι δεύτεροι με τους Τούρκους – αυτό είναι το πνεύμα του αρθρογράφου. «Να το παράδοξο της ευρωπαϊκής στρατηγικής, αλλά και του ΝΑΤΟ» έγραψε ο Ιταλός. «Αν οι εντάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας παροξυνθούν κάποια εκ των ημερών, τότε η Γαλλία και η Γερμανία θα βρεθούν αντιμέτωπες στη Μεσόγειο». Πώς; Μα, με τον πόλεμο που θα κάνουμε εμείς και οι Τούρκοι με τα δικά τους όπλα (πέραν των αμερικανικών).

Ο Μοντεφιόρι, σε αυτό το κομμάτι του τουλάχιστον, δεν ενδιαφέρθηκε για εμάς, ούτε για τους Τούρκους. Ηταν όμως τυπικός. Ανέφερε την πρόσφατη πώληση, σε εμάς από τους Γάλλους, των τριών φρεγατών «Belharra», αλλά και την κατασκευή από τους Γερνμανούς μετά από παραγγελία του Ερντογάν έξι υποβρυχίων «Class U-214» (σσ. Παρόμοια με τα δύο που διαθέτει ήδη το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό). Δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι αντίθετοι στην πώληση των γερμανικών υποβρυχίων στους Τούρκους είναι οι «Πράσινοι» της Γερμανίας και οι αριστεριστές του Die Linke. Ολα αυτά όμως τα έγραψε όπως ακριβώς συμβαίνει να είναι, επειδή στόχος του κειμένου του είναι η (έμμεση, έστω) αμφισβήτηση της ιδέας της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας που θα συνοδεύσει (κάποτε…) την κοινή εξωτερική πολιτική, την πανευρωπαϊκή, υποτίθεται, διπλωματία.

Την αμοιβαία αμυντική υποχρέωση Ελλάδος και Γαλλίας, η οποία προέκυψε από το deal με τις φρεγάτες και αφορά και πολεμική αλληλοβοήθεια εφ’ όσον παραστεί ανάγκη, ο Μοντεφιόρι την παραλληλίζει με το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ. Ωστόσο το ελληνογαλλικό deal αυτό καθαυτό και όσον αφορά τη Γαλλία βέβαια, το συσχετίζει με το στραπάτσο της Γαλλίας στον Ειρηνικό λόγω της στροφής που πραγματοποίησαν οι Αυστραλοί υπέρ των ΗΠΑ και της βρετανικής… ουράς τους. Με την ευκαιρία ο Μοντεφιόρι έκανε μία αναδρομή στις μεσογειακές πιρουέτες των Τούρκων (εκείνες του περσινού καλοκαιριού) πάνω από τα ελληνικά και κυπριακά υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου, αλλά και στην αντίδραση της Γαλλίας που κατέληξε στη γνωστή και θλιβερή ανταλλαγή ύβρεων μεταξύ του Ερντογάν και του… Charlie Hebdo.

Ο Ιταλός επισήμανε ότι η Γερμανία δεν στήριξε την Ελλάδα εκείνες τις ημέρες, ενώ τόνισε ότι εμείς έχουμε ζητήσει από τους εταίρους μας στην Ενωση εμπάργκο όπλων κατά της Τουρκίας, κάτι που ενόχλησε το Βερολίνο. Το συμπέρασμά του: «Αν το ΝΑΤΟ υπονομεύεται από βαθιά και χρονίζοντα προβλήματα, κυρίως από την παρουσία δύο αντιπάλων χωρών στους κόλπους του, όπως είναι η Ελλάδα και η Τουρκία, τότε απαιτείται μεγαλύτερη συνοχή για την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία». Δεδομένου ότι αυτή η συνοχή ασφαλώς και δεν αφορά την Τουρκία, τα καμπανάκια του σχολίου χτύπησαν για τη Γαλλία και τη Γερμανία. Χωρίς αυτές, εξάλλου, ποια κοινή και κυρίως ποια ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας μπορεί να υπάρξει; «Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς το Παρίσι, το Βερολίνο και η “κοινή ευρωπαϊκή άμυνα” θα καταφέρουν να ξεπεράσουν κάποια νέα κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο» κατέληξε ο Μοντεφιόρι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News