Σε ένα διαφορετικό απολογισμό, λίγες εβδομάδες πριν από τη λήξη της θητείας της -και τις κάλπες των ομοσπονδιακών εκλογών στη Γερμανία που θα σφραγίσουν το τέλος της «εποχής Μέρκελ»- η απερχόμενη καγκελάριος μίλησε για τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές της 16ετούς θητείας της.

Και αν για τις μεν πρώτες η απάντηση ήταν ίσως αναμενόμενη – οι κρίσιμοι συμβιβασμοί που επιτεύχθηκαν κατά την πρόσφατη Ιστορία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, όπως η Συνθήκη της Λισαβόνας ή, ακόμα πιο πρόσφατα, η διαχείριση της κρίσης της πανδημίας- για τις δεύτερες, τις πιο δύσκολες, η Ανγκελα Μέρκελ δεν έκρυψε τις ενοχές της: η ευρωκρίση, απάντησε, «όταν ζήτησα τόσα πολλά από τους πολίτες στην Ελλάδα»…

Και με τη φράση αυτή αναζήτησε τη δική της εξιλέωση για το «πακέτο διάσωσης», αλλά και την απάντηση στο ερώτημα που τέθηκε πρόσφατα και στον πρώην πρόεδρο της Κομισιόν, Ζακ Κλοντ Γιούνκερ: «Διέσωσε η Μέρκελ την Ελλάδα;»

Αντίστοιχα για το Προσφυγικό, η απερχόμενη καγκελάριος -παρά τη ραγδαία άνοδο ξενοφοβικών δυνάμεων στη χώρα της, με κορυφαίο παράδειγμα το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία (AFD)- αρνήθηκε ότι με την πολιτική που ακολούθησε, δίχασε την γερμανική κοινωνία. «Δεν το βλέπω έτσι», είπε και απέρριψε τον ισχυρισμό ότι με την περίφημη φράση της «θα το καταφέρουμε», απηύθυνε ανοικτή πρόσκληση στους πρόσφυγες να έρθουν στη Γερμανία.

«Το 2015 οι πρόσφυγες βρίσκονταν στην πόρτα μας και το να λέγαμε “προσοχή, πίσω στη Μεσόγειο”, δεν αποτελούσε για μένα λύση», ξεκαθάρισε.

«Τι σας καθόρισε;» ήταν ένα ακόμα ερώτημα από τη δημοσιογράφο που συντόνιζε τη συζήτηση στην εκδήλωση με τη νιγηριανή συγγραφέα Τσιμαμάντα Νγκόζι Αντίτσι στο Ντίσελντορφ.

«Το γεγονός ότι μεγάλωσα από μικρή με άτομα με διανοητική αναπηρία και έτσι δεν είχα ποτέ φοβία απέναντί τους. Και το γεγονός ότι σπούδασα Φυσική. Το 80% των συμφοιτητών μου ήταν άνδρες (…) Εμαθα να παλεύω για τη θέση μου σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον», απάντησε η κυρία Μέρκελ, διευκρινίζοντας και το αν δηλώνει -και είναι- φεμινίστρια («δεν θέλω ταμπέλες», είχε πει το 2017 σε μία διατύπωση που από πολλούς είχε χαρακτηριστεί ως αμήχανη).

Υπό την έννοια ότι φεμινισμός είναι άνδρες και γυναίκες να συμμετέχουν στον ίδιο βαθμό στην κοινωνία, «τότε ναι, είμαι φεμινίστρια», απάντησε αυτή τη φορά, και γελώντας πρόσθεσε: «Την προηγούμενη φορά εμφανίστηκα κάπως ντροπαλή. Σήμερα όμως το έχω σκεφτεί καλύτερα. Και υπό αυτή την έννοια μπορώ να πω, ναι, πρέπει να είμαστε όλες φεμινίστριες».

Ερωτηθείσα τέλος αν αφήνει την Καγκελαρία με ήσυχη τη συνείδησή της, η Μέρκελ δήλωσε ευθέως «ναι». «Θεωρώ ότι έδωσα τη συνεισφορά μου. Τώρα η χώρα χρειάζεται κάτι καινούργιο», είπε, έχοντας ενώσει τις δυνάμεις της στην προεκλογική στήριξη στον Αρμιν Λάσετ, του υποψηφίου του κόμματός της, CDU, το οποίο συνεχίζει να καταγράφει δημοσκοπικά βαριές απώλειες (εδώ).

«Οι πολίτες έχουν την επιλογή σε λίγες ημέρες: είτε μια κυβέρνηση που αποδέχεται την υποστήριξη του κόμματος Linke με το SPD και τους Πράσινους, ή τουλάχιστον δεν την αποκλείει […] Ή θα δουν μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση με επικεφαλής το CDU και το CSU με καγκελάριο τον Αρμίν Λάσετ- μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση που οδηγεί τη χώρα μας στο μέλλον με μέτρο», είπε σε ασυνήθιστα επιθετικό ύφος την Τρίτη στην Bundestag, αναφερόμενη στο ακροαριστερό κόμμα Die Linke.

Η εμφάνιση Μέρκελ στη Bundestag όπως ήταν επόμενο, αποτέλεσε αντικείμενο έντονου σχολιασμού στον γερμανικό Τύπο.

Υπό τον καυστικό τίτλο «Η γιαγιά μιλά για κομμουνισμό» στο πρωτοσέλιδό της, η  αριστερή εφημερίδα TAZ διερωτάται κατά πόσο αυτή η μεταμόρφωση της καγκελαρίου σε κομματική πολιτικό θα βοηθήσει τον Λάσετ.

«Εξαρτάται από το πώς οι ψηφοφόροι θα προσλάβουν αυτήν την εμφάνιση», σημειώνει ο σχολιαστής της ΤΑΖ. «Ως έξαρση πανικού μιας καγκελαρίου από το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα που δεν θέλει να αποχωρήσει από το αξίωμά της με μια ηχηρή ήττα του κόμματός της, ή ως αξιόπιστη παρέμβαση μιας πολέμιας του σοσιαλισμού, που ανησυχεί πραγματικά και προειδοποιεί από τις δικές της οδυνηρές εμπειρίες για το διάδοχο κόμμα του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Σε κάθε περίπτωση η συμπαθητική της εικόνα ως μιας ρεαλίστριας που βρίσκεται υπεράνω ιδεολογιών, δεν υπάρχει πια».

Το ίδιο ερώτημα θέτει και η συντηρητική Frankfurter Allgemeine Zeitung:

«Ενώ το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα βρίσκεται σε ανοδική πορεία, η τάση στο Χριστιανοδημοκρατικό είναι πτωτική, όπως και στο αδελφό Χριστιανοκοινωνικό Κόμμα της Βαυαρίας. Κάθε στιγμή ο άνεμος μπορεί να αλλάξει. Τελικά ο Λάσετ κάνει προεκλογικό αγώνα όχι μόνο κατά του Σολτς και της “Πράσινης” Μπέρμποκ, αλλά και κατά του Ζέντερ. Ο βαυαρός πρωθυπουργός μπορεί, με βάση τα χαμηλά ποσοστά των σφυγμομετρήσεων, να γκρινιάζει ανενόχλητα για το ότι από την αρχή θα ήταν ο καλύτερος υποψήφιος (καγκελάριος). Από την πλευρά τους οι ψηφοφόροι της Μέρκελ, που μετά από τόσα χρόνια συνδέθηκαν με το κόμμα της λόγω του δικού της στιλ, δεν είναι βέβαιο ότι θα ψηφίσουν αυτόματα τον Λάσετ. Όλα αυτά εξηγούν ως ένα σημείο την άνοδο του ποσοστού των δημοσκοπήσεων υπέρ του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος», είναι μία εξήγηση που δίνεται στην ανάλυση της εφημερίδας.

Αλλά και η περιφερειακή εφημερίδα Stadt-Anzeiger της Κολωνίας μιλά για τη… μετάλλαξη της  Μέρκελ από το βήμα της Βουλής σε προεκλογική βοηθό του Λάσετ. «Σε τέτοιο χαμηλό επίπεδο σπάνια έχει διολισθήσει» παρατηρεί. «Ειδικά η “προεδρική” Μέρκελ μίλησε σαν να βρισκόταν σε σκηνή με μια μπύρα στο χέρι», είναι η χαρακτηριστική της αναφορά για την εμφάνιση της απερχόμενης καγκελαρίου την Τρίτη. Η πράξη φιλίας προς τον Λάσετ ίσως όμως να έρχεται πολύ αργά, αν δει κανείς τις σφυγμομετρήσεις, επισημαίνει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News