Από την καταγγελία που έκανε, ότι η ισραηλινή μυστική υπηρεσία Μοσάντ «χακάρισε» τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, δεν πέρασε καν τριήμερο. Ομως τα δυτικά Μέσα έστρεψαν επάνω του τους προβολείς θέλοντας να φωτίσουν όχι τόσο τον ίδιο τον Μοχάμαντ Τζαβάντ Ζαρίφ, τον υπουργό Εξωτερικών των μουλάδων, όσο τη διαμάχη που σοβεί στο εσωτερικό του ισλαμιστικού καθεστώτος μεταξύ των λεγόμενων «σκληροπυρηνικών» και των λεγόμενων «ρεφορμιστών». Στόχος των άρθρων ήταν να καταδειχθεί ποιος πραγματικά έχει το πάνω χέρι στο Ιράν – και αυτός δεν είναι ο Ζαρίφ, ούτε άλλοι σαν και αυτόν, δυτικοθρεμμένοι κατά κάποιον τρόπο, είναι το συμπέρασμα που εξάγεται.

Διότι ο Ζαρίφ έχει δύσπεπτο βιογραφικό για τον «μέσο» ισλαμιστή, αφού έχει ζήσει στις ΗΠΑ και ως φοιτητής και ως επικεφαλής της ιρανικής αποστολής στον ΟΗΕ. Μάλιστα κατά τη διπλωματική περίοδο της ζωής του συναντήθηκε με πολλούς αμερικανούς πολιτικούς, ακόμη και με τον νυν πρόεδρο Τζο Μπάιντεν όταν εκείνος ήταν γερουσιαστής των Δημοκρατικών. Οτι ο κόσμος είναι μικρός –για κάποιους, βέβαια, όχι για όλους μας–, είναι πραγματικότητα ασφαλώς, ωστόσο επιδεκτική πολλών ερμηνειών στην Τεχεράνη: να, οι ούλτρα φανατικοί «βλέπουν» το διαβατήριο του Ζαρίφ και αμέσως τον υποψιάζονται για προδοσία. Είναι μία ιστορία δίχως εκπλήξεις, λοιπόν.

Ο ιρανός υπουργός Εξωτερικών Μοχάμαντ Τζαβάντ Ζαρίφ δεν συγκαταλέγεται στους τηλεθεατές της τηλεοπτικής σειράς «Gando» λέει η Corriere della Sera. Διότι αυτή η πολύ συγκεκριμένη ιρανική τηλεοπτική σειρά, που έχει δανειστεί το όνομά της από ένα είδος ασιατικού κροκοδείλου και έχει θέμα «κατασκοπευτικό», στα επεισόδιά της περνάει γενεές δεκατέσσερις κάποιον «ανίκανο» υπουργό Εξωτερικών. Υποτίθεται ότι είναι σειρά φαντασίας, ωστόσο οι ίδιοι οι συντελεστές της λένε ότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Ο Ζαρίφ δεν άντεξε και βροντοφώναξε στους υπευθύνους της σειράς: «Θα σας ήμουν ευγνώμων αν μας αφήνατε να κάνουμε τη δουλειά μας».

Ο ενδυματολόγος, ο καμεραμάν, οι ηθοποιοί, ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης ίσως δεν έπιασαν το υπονοούμενο – αλλά μια χαρά κατάλαβαν το νόημα της έκρηξης του Ζαρίφ οι έχοντες την ευθύνη του υποβολείου: οι Φρουροί της Επανάστασης. Το ίδιο εύστροφοι είναι και οι βρετανικοί Financial Times που λένε ότι αυτή η τηλεοπτική σειρά στέλνει όντως ένα μήνυμα στον Ζαρίφ χλευάζοντάς τον, ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει πρόεδρος του Ιράν: «Για αυτόν τον λόγο φτιάχτηκε η σειρά, έχει σχεδιαστεί για να καταστρέψει την πιθανότητα να διεκδικήσει ο Ζαρίφ την προεδρία».

Μάλιστα το Μέσο του Σίτι αναφέρει ότι αυτό το τηλεοπτικό πρόγραμμα είναι δημιουργία της ελίτ του καθεστώτος, ότι συνδέεται απευθείας με τους Φρουρούς, ενώ βάζει και στο στόμα του Ζαρίφ σκληρές κουβέντες: «Πρόκειται για ψέμα, από την αρχή έως το τέλος. Ενα ψέμα που βλάπτει την εξωτερική πολιτική περισσότερο από όσο βλάπτει εμένα». Οι στόχοι των ακραίων ισλαμιστών είναι δύο, κατά τις εκτιμήσεις των «ρεφορμιστών»: θέλουν να υποσκάψουν τις συνομιλίες με τους Δυτικούς για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, αφού είναι επίτευγμα των ανανεωτών, ενώ επιχειρούν να αποτρέψουν και τον δημοφιλή Ζαρίφ από το να διεκδικήσει την προεδρία.

Αλλη εκτίμηση για το «κατασκοπευτικό» σίριαλ είναι ότι φτιάχτηκε με σκοπό να πει στον Ζαρίφ ότι ακόμη και αν ομολογήσει το ενδιαφέρον του για την προεδρία, οι Φρουροί δεν υπάρχει καμία περίπτωση να του επιτρέψουν τη διεκδίκησή της. Συνεπώς, «μην τολμήσεις να μας αψηφήσεις». Ο μετριοπαθής πρόεδρος Χασάν Ρουχανί θα παραιτηθεί εφέτος ύστερα από δύο θητείες, αλλά δεν είναι ακόμη σαφές ποιοι θα είναι οι προεδρικοί υποψήφιοι. Οι πολιτικοί εγγράφονται στη σχετική λίστα μέχρι το τέλος του Μαΐου και κατόπιν ακολουθεί η έγκρισή τους ή η απόρριψή τους από το λεγόμενο «Συμβούλιο των Φρουρών», όργανο που ασκεί χρέη «κόσκινου» για λογαριασμό του καθεστώτος και στο όνομα της ιδεολογίας του.

Ο Ζαρίφ, που τόσο προκαλεί το «ιερό μένος» των Φρουρών, υπήρξε η ψυχή της ιστορικής συμφωνίας του 2015. Βάσει αυτής, το Ιράν μείωσε την πυρηνική του δραστηριότητα αλλά πέτυχε άρση των εις βάρος του κυρώσεων. Ο προηγούμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ, εγκατέλειψε τη συμφωνία το 2018, επέβαλε νέες κυρώσεις στην ασιατική χώρα και επί της ουσίας διακήρυξε ότι θα περιορίσει με κάθε κόστος τις περιφερειακές δραστηριότητες του Ιράν. Οπως ήταν επόμενο, εκείνη η πολιτική του Λευκού Οίκου ενδυνάμωσε τους «σκληροπυρηνικούς» στο ιρανικό σύστημα, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ξιφουλκήσουν και για την υποτιθέμενη «αναξιοπιστία των ΗΠΑ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News