Ηταν μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η εθνική ομάδα της Γερμανίας, που «έτρεχε» ένα σερί 20 ετών και 35 αγώνων χωρίς ήττα σε προκριματικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου (από εκείνο το 1-5 στην αναμέτρησή της με την Αγγλία το 2001) και μετρούσε 18 νίκες στη σειρά, έχασε στο έδαφός της (Ντούισμπουργκ) από τη Βόρεια Μακεδονία, που είναι 65η στην παγκόσμια κατάταξη, κάτω και από την Ονδούρα. Και 52 θέσεις κάτω από τη «νάσιοναλμανσαφτ». Η ομάδα με τα τέσσερα παγκόσμια και τα τρία ευρωπαϊκά τρόπαια έπαθε ένα αδιανόητο «κάζο» από τους «πρωτάρηδες» Σκοπιανούς, που το προσεχές καλοκαίρι θα κάνουν την παρθενική τους εμφάνιση σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης (Euro).

Από το βράδυ της Πέμπτης τα τηλεοπτικά δίκτυα σε όλο τον Κόσμο δεν έχουν σταματήσει να δείχνουν, ξανά και ξανά, το γκολ με το οποίο ο 37χρονος(!) Γκόραν Πάντεφ άνοιξε το σκορ. «Οταν η Γερμανία δέχτηκε πέντε τέρματα από την Αγγλία, αυτός έκανε, ήδη, διεθνή καριέρα», έγραψε στο Twitter ο γνωστός αρθρογράφος Ριτς Τζόλι, για να δώσει ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στο δράμα των «πάντσερ». Στο Ιντερνετ, η χαμένη ευκαιρία του Τίμο Βέρνερ, ο οποίος έχει σκοράρει μόνο δύο γκολ στα 31 τελευταία παιχνίδια του με την Τσέλσι και την εθνική του ομάδα, έγινε viral. Δεν είχε παρά να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα της Βόρειας Μακεδονίας, όμως εκείνος… μπέρδεψε τα πόδια του. Ενας ευφάνταστος χρήστης του Διαδικτύου… του έβγαλε διαβατήριο Βόρειας Μακεδονίας. «Αν ο Βέρνερ αξιοποιούσε τις ευκαιρίες που του παρουσιάζονται, τώρα ο Φρανκ Λάμπαρντ δεν θα έψαχνε για δουλειά», σχολίασε δηκτικά ένας άλλος.

Δεν είναι σύνηθες, να βλέπεις τους Γερμανούς ταπεινωμένους. Γι’ αυτό τα πληκτρολόγια των social media «πήραν φωτιά». «Η Βόρεια Μακεδονία νίκησε τη Γερμανία 2-1. Ηταν το μεγαλύτερο σοκ από τότε που ο Ντέιβιντ Χέισελχοφ (ηθοποιός και τραγουδιστής) κέρδισε την πρώτη θέση στα χιτ της χώρας μας», αστειεύτηκε ο γερμανός αναλυτής του ποδοσφαίρου, Γιαν Ααγκε Φιόρτοφτ. Ο τηλεπαρουσιαστής του «Match of the Day» στο BBC, Γκάρι Λίνεκερ, πατέρας της διάσημης ατάκας «… στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί», δεν βρήκε να γράψει τίποτα πιο καταπληκτικό, από το ίδιο το γεγονός: «Θεέ και Κύριε, η Γερμανία ηττήθηκε από τη Βόρεια Μακεδονία!».

Στο τελευταίο του παιχνίδι στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου (αμέσως μετά το Euro θα αποχωρήσει), ο Γιόαχιμ Λεβ ίσως να υποτίμησε την ομάδα της μικρής βαλκανικής χώρας, που έχει πληθυσμό μόλις δύο εκατομμυρίων κατοίκων – όσον και το Αμβούργο. Το ‘χουν αυτό οι Γερμανοί. Tον Νοέμβριο του 2016 αντιμετώπισαν εκτός έδρας το Σαν Μαρίνο, πάλι για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Νίκησαν 8-0. Αλλά κανείς δεν θα ξεχάσει με πόση απαξίωση ο Τόμας Μίλερ είχε αναφερθεί στους αδύναμους αντιπάλους του: «Το να παίζεις απέναντι σε εθνικές ομάδες όπως αυτή του Σαν Μαρίνο, δεν έχει σχέση με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Δεν μπορώ να καταλάβω τι νόημα έχει να παίζουμε τέτοια παιχνίδια». Οπως δεν θα ξεχάσει τι του είχει απαντήσει, μεταξύ άλλων, ο διευθυντής επικοινωνίας της ομοσπονδίας του Σαν Μαρίνο: «Αυτό το ματς μας βοήθησε να δείξουμε στους μάνατζέρ σας (και στους Μπεκενμπάουερ, Ρουμενίγκε) οτι το ποδόσφαιρο δεν ανήκει μόνο σε εκείνους, αλλά σε όλους όσοι το αγαπούν, μεταξύ των οποίων -είτε το θέλεις είτε όχι- είμαστε κι εμείς».

Ο Λεβ δεν θεώρησε απαραίτητο να προχωρήσει σε rotation, χρησιμοποίησε περίπου την ίδια αρχική ενδεκάδα σε τρίτο διαδοχικό ματς, και οι ποδοσφαιριστές του υπέφεραν εμφανώς από έλλειψη ενέργειας. Εδειχναν κουρασμένοι, έκαναν λάθη ασυνήθιστα γι’ αυτούς. Αλλά το «στραπάτσο» της Πέμπτης δεν είναι, παρά η κορυφή του παγόβουνου. Το αποκορύφωμα μιας κρίσης που δείχνει τα σημάδια της εδώ και πολύ καιρό: από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018.

Στα γήπεδα της Ρωσίας η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2014 έκανε τραγικές εμφανίσεις. Δύο αναπάντεχες ήττες, από το Μεξικό και την (αδιάφορη) Νότια Κορέα, την υποχρέωσαν σε πρόωρη επιστροφή στο «σπίτι». Στο πρώτο Nations League, που ακολούθησε, η Γερμανία συγκέντρωσε μόλις δύο βαθμούς και τερμάτισε τελευταία στον όμιλό της. Το 3-0 από την Ολλανδία, τον Οκτώβριο του 2018, ήταν η βαρύτερη ήττα της έπειτα από 11 χρόνια. Στα προκριματικά του Euro 2020, η εντός έδρας συντριβή (4-2) από την Ολλανδία (πάλι) έφερε μεγάλη γκρίνια. Στο δεύτερο Nations League τα πράγματα πήγαν ακόμη πιο άσχημα. Εννέα βαθμοί σε πέντε παιχνίδια, και 6-0 από την Ισπανία στο τελευταίο ματς. Ηταν η πιο ντροπιαστική της ήττα, μέχρι την προχθεσινή.

Ο κύκλος της ακατανίκητης Γερμανίας, που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 με τον χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας στα μεταπολεμικά χρόνια, και από το 2006 έφτανε τουλάχιστον μέχρι τους ημιτελικούς σε κάθε μεγάλο τουρνουά (στους «4» του Μουντιάλ 2006, φιναλίστ στο Euro 2008, τρίτη στο Μουντιάλ 2010 και ημιφιναλίστ στο Euro 2012), αυτής που «έριξε» επτά γκολ στη Βραζιλία, φαίνεται να έχει κλείσει. Ο Λεβ το ξέρει καλύτερα από τον καθέναν. Ισως γι’ αυτό αποφάσισε να μην εξαντλήσει τη χρονική διάρκεια του συμβολαίου του, και να αποχωρήσει βιαστικά έπειτα από 15 χρόνια στο πόστο του ομοσπονδιακού τεχνικού.

Αλλά η Γερμανία θα βρει τον τρόπο να επανέλθει στο προσκήνιο πιο δυνατή. Οι ταπεινώσεις, πάντα την αφυπνίζουν. Μια ήττα της με 3-0 στους προημιτελικούς του Μουντιάλ 1998 από την Κροατία, που τότε ήταν πέντε ετών ομοσπονδία, κι άλλη μια στο Euro του 2000 από τα «δεύτερα» της Πορτογαλίας, με το ίδιο σκορ, έβαλαν μπροστά το πρότζεκτ του Μπεκενμπάουερ, που ανέδειξε τους πρωταγωνιστές των μεγάλων επιτυχιών: τον Εζίλ, τον Κεντίρα, τον Ρόις, τον Γκέτσε, τον Μπόατενγκ, τον Νόιερ, τον Κρόος, τον Τόμας Μίλερ, τον Σβάινστάιγκερ, τον Χούμελς, τον Χέβεντες, τον Ποντόλσκι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News