Η συζήτηση για τον θεμιτό περιορισμό της ανεξέλεγκτης οπλοκατοχής επανέρχεται σε κάθε περιστατικό μαζικών πυροβολισμών στις Ηνωμένες Πολιτείες – και ήταν πολλά τα τελευταία χρόνια. Μαζί της επανέρχονται και οι υποσχέσεις για νομοθετική παρέμβαση, αλλά τελικά και απογοήτευση, όταν τίποτα από όσα εξαγγέλλονται δεν υλοποιείται.

Επειτα από μία ήρεμη χρονιά, ενδεχομένως λόγω και της πανδημίας, δύο μαζικές επιθέσεις μέσα σε μία εβδομάδα άφησαν πίσω τους 18 θύματα. Ηταν η επίθεση σε κέντρα μασάζ στην Ατλάντα στις 16 Μαρτίου και αυτή σε σούπερ μάρκετ στο Μπόλντερ του Κολοράντο στις 22 Μαρτίου.

Τα θύματα που άφησε πίσω του ο δράστης της επίθεσης στο Κολοράντο ήταν, μεταξύ άλλων, ένας αστυνομικός, πατέρας επτά παιδιών, που έφτασε πρώτος στο σημείο· ένας πρώην εικονογράφος που αποσύρθηκε σε αυτή την ήρεμη πόλη στα Βραχώδη Ορη· ένας συνταξιούχος που περίμενε να εμβολιαστεί· ένας τεχνικός, οι σέρβοι γονείς του οποίου είχαν διαφύγει από τη Βοσνία τη δεκαετία του ’90.

Ο δράστης, ο 21χρονος Αχμάντ Αλ Αλιουί Αλίσα, γεννημένος στη Συρία το 1999, γιος του ιδιοκτήτη ενός μικρού εστιατορίου σε προάστιο του Ντένβερ, ήταν οπλισμένος με ένα επιθετικό τυφέκιο τύπου AR-15 και ένα ημιαυτόματο πιστόλι Ruger AR-556, αναφέρει ο Monde. Ο αδελφός του τον περιέγραψε σαν «παρανοϊκό και ακοινώνητο», που συχνά υποψιαζόταν ότι τον παρακολουθούν.

Το 2018 το Μπόλντερ είχε απαγορεύσει αυτά τα τυφέκια, έπειτα από μια άλλη μαζική δολοφονία, αυτή στο λύκειο του Πάρκλαντ στη Φλόριντα. Το λόμπι των οπλοκατόχων, η πανίσχυρη NRA, είχε προσφύγει στη Δικαιοσύνη και πριν από μόλις 10 ημέρες δικαιώθηκε, καθώς δικαστής ακύρωσε την απόφαση της πόλης.

Το Κολοράντο, όπως επισημαίνει η γαλλική εφημερίδα, μία Πολιτεία με μόλις 6 εκατομμύρια κατοίκους, είναι πέμπτο στον αριθμό των κατά κεφαλήν δολοφονιών. Η μαζική δολοφονία στο Λύκειο Κολουμπάιν από δύο μαθητές του το 1999 είχε συνταράξει τις Ηνωμένες Πολιτείες, το ίδιο και οι δολοφονίες στον κινηματογράφο Aurora στο Ντένβερ το 2012. Σύνολο: 25 νεκροί, στην πλειονότητα τους έφηβοι και νεαροί.

Μια αμερικανική τραγωδία, λοιπόν, σε πολλοστή επανάληψη. Ανθρωποι που είχαν την ατυχία η καθημερινή τους δραστηριότητα να τους φέρει στον δρόμο του δράστη, ο οποίος με τη σειρά του αγόρασε ένα στρατιωτικού τύπου τυφέκιο (και βέβαια πυρομαχικά) χωρίς πολλές διατυπώσεις, έστω και αν ήταν στο «ραντάρ» των Αρχών, χωρίς έλεγχο για ψυχικές παθήσεις, χωρίς έλεγχο για το αν έχει πραγματικό λόγο να κατέχει όπλα.

Εθνική υπόθεση

Το περιστατικό οδήγησε τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν να ζητήσει από το Κογκρέσο να νομοθετήσει αμέσως  την απαγόρευση πώλησης αυτού του είδους των όπλων. Σε δηλώσεις του μετά την τραγωδία στο Κολοράντο επισήμανε ότι το ζήτημα δεν είναι κομματικό, αλλά εθνικό.

Προτροπή που δεν χάνει την αξία της όταν προέρχεται από τον κορυφαίο πολιτειακό παράγοντα στις ΗΠΑ, γνωρίζουμε όμως ότι είναι πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί όσο κορυφαίοι πολιτικοί, κυρίως από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ποζάρουν περιχαρείς με όπλα, δικά τους ή των ψηφοφόρων τους. Οι ίδιοι όχι μόνο ενθαρρύνουν την οπλοκατοχή, αλλά και την «αντίσταση» στην προσπάθεια του Μπάιντεν (και πιο πριν του Ομπάμα και άλλων…) «να μας πάρει τα όπλα μέσα από τα χέρια μας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News