Η φύση το προίκισε με πλούσια νερά και εκπληκτική ποικιλία ζωής, αλλά  η ακόρεστη μανία του ανθρώπου φέρνει τα νησιά του αρχιπελάγους των Γκαλάπαγκος σε οριακό σημείο. Πρέπει όμως να εξευρεθεί και μια ισορροπία που θα ευνοεί την οικονομική δραστηριότητα που σέβεται το περιβάλλον.

Το απομονωμένο αρχιπέλαγος, το οποίο ανήκει στον Ισημερινό και απέχει 1.000 χιλιόμετρα από την πιο κοντινή στεριά, είναι ένα εργαστήριο της φύσης. Φιλοξενεί μοναδικά ενδημικά είδη όπως γιγάντιες χελώνες και σπίνους, τους οποίους μελέτησε ο Κάρολος Δαρβίνος το 1835 κατά την επίσκεψή του εκεί, μία μελέτη που έγινε η βάση για να αναπτύξει τη θεωρία της εξέλιξης.

Ενας από τους λόγους για τους οποίους τα νησιά σφύζουν από ζωή είναι τα σχετικά ρηχά, πλούσια σε θρεπτικές ουσίες νερά γύρω από τις ηφαιστειογενείς ατόλες και ο συνδυασμός θερμών και ψυχρών θαλάσσιων ρευμάτων. Αυτό δημιουργεί συνθήκες καταφυγίου για αποδημητικά  είδη  ζώων, από δερματοχελώνες μέχρι και σφυροκέφαλους καρχαρίες, αμφότερα είδη που απειλούνται.

Αυτά όμως τα πλούσια νερά έχουν αρχίσει να προσελκύουν μεγάλους αλιευτικούς στόλους, γράφει ο Guardian. Το τελευταίο διάστημα 250 μεγάλα σκάφη, από τα οποία 243 ήταν κινέζικα, συμπλήρωσαν 73.000 ώρες στην περιοχή και ψάρεψαν χιλιάδες τόνους από καλαμάρια όπως και ψάρια.

Γύρω από τα νησιά υπάρχει μία περιοχή 133.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ελάχιστα μεγαλύτερη από την έκταση της Ελλάδας, η οποία είναι καταφύγιο θαλάσσιας ζωής.

Ενώ μέσα στην ζώνη προστασίας επιτρέπεται μόνο η περιορισμένης έκτασης αλιεία, οι μεγάλοι στόλοι παρακάμπτουν την απαγόρευση προσελκύοντας τα ψάρια έξω από την προστατευμένη ζώνη. Χρησιμοποιούν ακόμα πλωτές παγίδες, που είναι ξύλινες σχεδίες με πομπό GPS και δίχτυα που μπορούν να φτάσουν και τα 100 μέτρα σε μήκος.  Αν και στόχος τους είναι κυρίως ο τόνος, πολλές φορές σαρώνουν είδη όπως καρχαρίες, θαλάσσιους λέοντες, δελφίνια και χελώνες που βγαίνουν έξω από την προστατευμένη περιοχή.

Η εντατική αλιεία γύρω από το αρχιπέλαγος έχει οδηγήσει στη διατύπωση της πρότασης να υπερτριπλασιαστεί  η θαλάσσια ζώνη για την καλύτερη προστασία των νησιών. Αυτό στηρίζει και η κυβέρνηση του προέδρου του Ισημερινού, Λενίν Μορένο, ο οποίος θέλει να υπογράψει την επέκταση πριν από το τέλος της θητείας του τον Μάιο, ώστε να μην χρειαστεί να περάσει από μια δυνητικά χρονοβόρα κοινοβουλευτική διαδικασία.

Παρά ταύτα, υπάρχουν και αντιρρήσεις,  γιατί θα αποκλειστούν τα αλιευτικά τόνου του Ισημερινού από τα τρία τέταρτα της ΑΟΖ γύρω από τα Γκαλάπαγκος (η ζώνη εκτείνεται  σε απόσταση 200 μιλίων από τις ακτές). Καθώς θα μείνει μόνο μία σχετικά μικρή περιοχή  διαθέσιμη για αλιεία  θα πληγούν τα έσοδα του κλάδου σε μία δύσκολη οικονομικά εποχή, διότι τα αλιευτικά θα πρέπει να ταξιδεύουν πιο μακριά για να φτάσουν στα νερά όπου θα επιτρέπεται το ψάρεμα μεγάλης κλίμακας ενώ θα τα ανταγωνίζονται και τους στόλους άλλων χωρών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News