«Ζούμε φέτος κάτι αδιανόητο. Χωρισμένοι από την οικογένεια και τους ανθρώπους που αγαπάμε, με τα όνειρά μας παγωμένα, ενώ φοβόμαστε για την υγεία μας και τη ζωή μας. Εκτός, όμως, από την Covid-19, έχει ξεδιπλωθεί και μια άλλη σκιώδης πανδημία: η βία κατά των γυναικών. Οι κλήσεις προς γραμμές βοήθειας αυξήθηκαν έως και πέντε φορές τις πρώτες εβδομάδες της πανδημίας. Και ένα πρόβλημα που είχε εμφανιστεί , ήδη πριν από την εμφάνιση της  Covid-19, στους δρόμους, στο μετρό και σε δωμάτια ξενοδοχείων, στις ειδήσεις, σε κουβέντα με μια φίλη, στα σενάρια που διάβασα και στους ρόλους που έπαιξα, είναι τώρα ακόμα πιο πιεστικό», γράφει η Νικόλ Κίντμαν σε άρθρο της που δημοσιεύεται στον Guardian.

Φανταστείτε πώς είναι η ζωή για τις γυναίκες και τα κορίτσια που, όπως όλοι μας, πρέπει να κλειστούν στο σπίτι για να παραμείνουν ασφαλείς από την Covid-19, όταν το σπίτι τους δεν είναι ασφαλές μέρος, επισημαίνει η βραβευμένη με Οσκαρ ηθοποιός, για το μέρος στο οποίο πολλές γυναίκες και κορίτσια δέχονται επιθέσεις, κακοποιούνται, χειραγωγούνται ή είναι υπό συνεχή φύλαξη από συντρόφους ή μέλη της οικογένειας. Για κάθε τρεις μήνες που το lockdown συνεχίζεται, επιπλέον 15 εκατ. γυναίκες σε όλο τον κόσμο αναμένεται να επηρεαστούν από τη βία, ενώ οι υπηρεσίες υποστήριξης, η παροχή συμβουλών, και τα καταφύγια για θύματα ενδοοικογενειακής βίας θα δεχθούν σοβαρές πιέσεις.

Μαζί με την ενδοοικογενειακή κακοποίηση, σημειώθηκε αύξηση σε όλους τους τύπους βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών. Από την παρενόχληση στους σχεδόν άδειους δρόμους και τον εκφοβισμό στον κυβερνοχώρο (cyberbullying), έως την απομάκρυνση των κοριτσιών από το σχολείο και τον εξαναγκασμό τους σε γάμο εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους.

«Ως Πρέσβειρα Καλής Θέλησης του ΟΗΕ για τις Γυναίκες από το 2006, έχω μάθει πολλά για το φρικτό πεδίο βίας κατά των γυναικών σε όλο τον κόσμο και έχω δει τις καταστροφικές επιπτώσεις του», γράφει η Κίντμαν, η οποία πρωταγωνιστεί φέτος μαζί με τον Χιου Γκραντ στο δράμα του HBO «Undoing».

Οταν άκουσε για πρώτη φορά ότι μία στις τρεις γυναίκες και κορίτσια βιώνουν βία στη διάρκεια της ζωής τους, σοκαρίστηκε εντελώς. Εκείνη τη χρονιά επισκέφτηκε το Κοσσυφοπέδιο και άκουσε ιστορίες γυναικών που είχαν πέσει θύματα σεξουαλικής βίας, χήρες πολέμου και γυναίκες που εξακολουθούσαν να ψάχνουν την εξαφανισμένη τους οικογένεια. Ακουσε. Ακουσε πώς η βία είχε κατακερματίσει τις ζωές τους και τις ζωές των παιδιών τους, άκουσε για ζωές που χάθηκαν και όνειρα που γκρεμίστηκαν, για τους αγώνες και τις νίκες τους έχοντας ξεπεράσει μεγάλες αντιξοότητες. Παρατήρησε τη δύναμη και την αντοχή τους να ξαναχτίσουν τη ζωή τους.

Ο ρόλος της Σελέστ, δικηγόρου και θύματος η ίδια οικογενειακής κακοποίησης, που υποδύθηκε στη σειρά του HBO «Big Little Lies», ενίσχυσε τη στάση της απέναντι σε αυτό το ζήτημα. «Ενιωσα πολύ εκτεθειμένη και ευάλωτη και βαθύτατα ταπεινωμένη καθώς έλεγα την ιστορία της, παρόλο που το να παίξω αυτόν τον χαρακτήρα δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με αυτό που πραγματικά αντιμετωπίζουν κάθε μέρα οι γυναίκες σε κακοποιητικές σχέσεις. Διατηρούσα την έκφραση γενναιότητα στο πρόσωπό μου κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, μέχρι να πάω στο σπίτι μου και να συνειδητοποιήσω πόσο πολύ με είχε επηρεάσει», γράφει η σπουδαία ηθοποιός.

Αλλά τότε θα θυμόταν τις ιστορίες της δύναμης και της ανθεκτικότητας των θυμάτων βίας που είχαν επιζήσει και των ακτιβιστών που γνώρισε και αυτό την ώθησε να δανείσει τη φωνή της σε όσες δεν έχουν τη δυνατότητα να μιλήσουν οι ίδιες. Σημειώνει:

«Ο καθένας και η καθεμιά από μας πρέπει να παίξει έναν ρόλο και έχει τη δύναμη να συμβάλει στον τερματισμό της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών, ακόμη και κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας. Ξεκινάει ακούγοντας, πιστεύοντας τις γυναίκες που έχουν επιζήσει. Οταν κάποια λέει ότι έχει δεχτεί επίθεση, η ηρεμία της, τα ρούχα και η σεξουαλικότητά της είναι άσχετα. Ακόμη και μικρές ενέργειες, όπως το η επισήμανση τοξικών συμπεριφορών σε έναν φίλο ή το να μοιράζεσαι σχετικές πληροφορίες σε ομαδικό chat και video call , για παράδειγμα, μπορούν να βοηθήσουν πολύ».

Μεγαλώνοντας δίπλα σε μια μητέρα φεμινίστρια, η Νικόλ Κίντμαν δεν μπορούσε ποτέ να σκεφτεί ότι είναι σε μειονεκτική θέση επειδή γεννήθηκε κορίτσι. Ως μητέρα σήμερα και η ίδια, ξέρει πόσο σημαντικό είναι να καλλιεργήσει την αυτοεκτίμηση, να τα βάλει με στερεότυπα και διακρίσεις, και να δώσει ένα παράδειγμα για τη νεότερη γενιά. «Χρειάζεται να αρχίζουμε νωρίς τις συζητήσεις σχετικά με τους ρόλους των φύλων και να μιλάμε με τα αγόρια και τα κορίτσια μας σχετικά με τη συναίνεση, τη σωματική αυτονομία και την  ευθύνη», γράφει η σταρ στον Guardian.

«Η φωνή σας μετράει», λέει. «Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών ήταν ήδη διαδεδομένη πριν από την πανδημία. Είτε θα επιβιώσει είτε όχι, εξαρτάται από όλους μας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News