Την περασμένη Κυριακή ήταν ο αρχηγός του ΠΑΟΚ στη νίκη του (3-0) επί του ΟΦΗ για την 4η αγωνιστική της Σούπερ Λιγκ. Οταν, στο 74′ της αναμέτρησης, ο προπονητής του, Αμπελ Φερέιρα, τον απέσυρε από το τερέν για να βάλει στη θέση του τον Τζόλη, ο Δημήτρης Πέλκας δεν φανταζόταν πως αυτή θα ήταν η τελευταία του εμφάνιση με τη φανέλα που φορούσε 13 ολόκληρα χρόνια.

Κάτι του είχε πει ο ατζέντης του για το ενδιαφέρον της Φενέρμπαχτσε, όμως η πόρτα των θερινών μεταγραφών είχε αρχίσει να κλείνει. Η μετακίνηση του διεθνή επιθετικού μέσου από τη Θεσσαλονίκη στην Κωνσταντινούπολη, που ολοκληρώθηκε το απόγευμα της Δευτέρας, ήταν ένα από τα πιο αστραπιαία deal που έχει δει η ποδοσφαιρική αγορά. Οι σχετικές διαπραγματεύσεις δεν κράτησαν ούτε ένα 24ωρο.

Ο Δημήτρης, ο οποίος ανήμερα της ονομαστικής του εορτής (26 Οκτωβρίου) θα κλείσει τα 27, αποχαιρέτησε τον ΠΑΟΚ «ανεβάζοντας» στον λογαριασμό του στα social media μια φωτογραφία που τον δείχνει να σηκώνει, ως αρχηγός της ομάδας, το Κύπελλο Ελλάδας του 2019. Τη συνόδευσε με ένα συγκινητικό μήνυμα, στο οποίο έγραψε, μεταξύ άλλων: «Με αυτό το χαμόγελο στα χείλη ήρθε η ώρα να πούμε αντίο. Είμαι από τα 13 μου στην ομάδα και είμαι 26. Τη μισή μου ζωή, ρε φίλε, τη μισή μου ζωή. Ενας μεγάλος κύκλος κλείνει. Το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ είναι πολύ λίγο σε αυτά που θέλω να πω και πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω τα συναισθήματά μου γι’ αυτήν την ομάδα…».

Το όνομά του συνδέθηκε για πάντα με την πιο επιτυχημένη τριετία του συλλόγου. Με το πρώτο «νταμπλ» της ιστορίας του. Με έναν τίτλο πρωταθλήματος χωρίς ήττα. Με τρία διαδοχικά Κύπελλα Ελλάδας. Είναι αδιανόητο: το 2019 ο Πέλκας ξεπέρασε, σε τρόπαια, ακόμη και τον Γιώργο Κούδα. Κι όμως, στα τελευταία του λόγια ως παίκτης του ΠΑΟΚ επέλεξε να προβάλει την αγάπη του για τον «Δικέφαλο», κι όχι τη συμβολή του στους θριάμβους του – γι’ αυτήν δεν είπε λέξη. Γιατί περισσότερο από «παιχταράς», δημιουργός, σκόρερ, ή ηγέτης, υπήρξε η προσωποποίηση της δίψας της ομάδας για επιτυχίες. Πανηγύριζε τις νίκες σαν μικρό παιδί, βούρκωνε στις ήττες, πείσμωνε στις αποτυχίες. Λες και κάποιος τυπικός οπαδός του ΠΑΟΚ είχε κατέβει από τις εξέδρες στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας για να παρακινήσει, με το πάθος του, τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές.

Αυτό αγάπησαν, πρωτίστως, οι ΠΑΟΚτσήδες στον Πέλκα: την «τρέλα» ενός παιδιού από τα Γιαννιτσά που ονειρεύτηκε να παίξει μπάλα με την ασπρόμαυρη φανέλα, να μοιάσει του Κούδα και να ανεβάσει ψηλά την αγαπημένη του ομάδα. Ηταν και το δικό τους, ανείπωτο όνειρο -για τον εαυτό τους, ή για τα παιδιά τους- και το έβλεπαν στην περίπτωση του Δημήτρη να βγαίνει αληθινό. Οι προπονητές των ακαδημιών του ΠΑΟΚ τον είχαν αναγγείλει ως τον «νέο Κούδα». Στα 18 του έγινε επαγγελματίας. Επαιξε στην πρώτη ομάδα με το «10», του «Μεγαλέξανδρου», και σκόραρε κιόλας. Στις εξέδρες της Τούμπας δεν έκλαιγαν από χαρά μόνον οι γονείς του (όπως ο ίδιος έχει πει σε συνέντευξή του στο Sport24 τον Μάιο του 2019), αλλά και χιλιάδες οπαδοί. Στις αρχές του 2017 πρωτοφόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Οταν πέτυχε το παρθενικό του γκολ ως captain, το φίλησε, πόσταρε τη φωτογραφία και εξομολογήθηκε πως ήταν η πιο συγκινητική στιγμή της καριέρας του. Ακολούθησαν ακόμη καλύτερες: τα τέσσερα τρόπαια.

Τον Κούδα δεν τον πλησίασε, καν. Ούτε εξελίχθηκε στον ποδοσφαιριστή που υποσχόταν το σπάνιο ταλέντο του. Ισως να τον άγχωσαν οι μεγάλες προσδοκίες. Μπορεί, πάλι, να… καβάλησε το καλάμι, από τα πολλά «ζήτω». Ενα είναι βέβαιο: μετά το 2015, που επέστρεψε από τους δανεισμούς του στον Απόλλωνα Καλαμαριάς (2013-2014) και στη Βιτόρια Σετούμπαλ (2014-2015), κανένας παίκτης του ΠΑΟΚ δεν κυνήγησε την μπάλα, το γκολ, τη διάκριση, την αναγνώριση και την επιτυχία, περισσότερο από τον Πέλκα. Δεν σταματούσε, ποτέ, να προσπαθεί, ακόμη κι όταν ήταν ο χειρότερος παίκτης του γηπέδου.

Ο Λουτσέσκου «τον πήγαινε». Ο Ιβιτς, όχι και τόσο. Και η Τούμπα ήταν διχασμένη. Οταν έπαιζε, ο κόσμος απαιτούσε πιο πολλά. Οταν δεν έπαιζε, η απουσία του ενοχλούσε ακόμη και εκείνους που δεν τον ήθελαν βασικό στην ομάδα. Παρανοϊκό; Καθόλου. Ολοι καταλάβαιναν οτι ο πλούσιος ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη μπορούσε να πληρώσει έναν ποδοσφαιριστή με περισσότερα προσόντα. Από την άλλη, όμως, ήξεραν πως την αγωνιστική διάθεση του Πέλκα δεν θα την έβρισκαν ούτε με όλα τα λεφτά του Κόσμου.

Του ΠΑΟΚ δεν θα του λείψουν τα γκολ, οι πάσες, ή οι ντρίμπλες του Δημήτρη. Θα του λείψει η «φλόγα» του. Το πάθος του για την ομάδα, που παρακινούσε και τους άλλους. Αυτός ο Αυστριακός, ο Τόμας Μουργκ, που φέρνουν από τη Ραπίντ Βιέννης για αντικαταστάτη του, μπορεί να αποδειχθεί καλύτερος από τον Πέλκα, αλλά Πέλκας δεν θα είναι.

Από αυτήν την πώληση η ΠΑΕ ΠΑΟΚ θα εισπράξει 1,7 εκατ. ευρώ (για το 80% των δικαιωμάτων του παίκτη) συν 400.000 ευρώ σε μπόνους. Λιγότερα από τη χρηματιστηριακή του αξία (2,6 εκατ. ευρώ) και πολύ λιγότερα από τα έξι εκατ. ευρώ που είχε προσφέρει η ίδια ομάδα πριν από δυο χρόνια. Αλλά, η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσε να τον κρατήσει στη Θεσσαλονίκη. Οχι χωρίς να του δώσει ένα συμβόλαιο με ετήσιες αποδοχές 1,2 εκατ. ευρώ, που υπέγραψαν οι Τούρκοι. Για τον ΠΑΟΚ που δεν προκρίθηκε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, το ποσό είναι απαγορευτικό. Ετσι, ο Σαββίδης τον άφησε να φύγει. Γιατί του χρόνου θα τον έχανε ως ελεύθερο. Αλλά και επειδή αναγνωρίζει, πρώτος απ’ όλους, οτι ο Πέλκας «τα έδωσε όλα» για τον ΠΑΟΚ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News