Την ώρα που ο Guardian έκανε λόγο για μια «ιστορική κίνηση», σχολιάζοντας τα κριτήρια διαφορετικότητας και ίσης εκπροσώπησης που θα πρέπει να πληροί από το 2024 ένα κινηματογραφικό έργο για να συμπεριληφθεί στη λίστα με τα υποψήφια για το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας, ο Πάολο Μερεγκέτι της Corriere della Sera έγραφε σε άρθρο του για τον «θρίαμβο της ανοησίας στην Ακαδημία των βυζαντινισμών».

Σύμφωνα με τον διακεκριμένο ιταλό κριτικό κινηματογράφου στο τέλος κερδισμένοι θα είναι μόνον οι δικηγόροι οι οποίοι θα καλούνται να διαπιστώσουν κατά πόσο τηρούνται ή δεν τηρούνται οι νέοι κανόνες της Ακαδημίας με στόχο την «ισότητα των ευκαιριών» και την ενίσχυση της παρουσίας μελών ομάδων που συνήθως υποεκπροσωπούνται, τόσο μπροστά όσο και πίσω από τις κάμερες.

Τα νέα κριτήρια αφορούν την εκπροσώπηση των γυναικών, των Αφροαμερικανών και των λοιπών φυλετικών μειονοτήτων, των ΛΟΑΤΚΙ και των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες στο καστ της ταινίας, στο τεχνικό προσωπικό, στα στούντιο καθώς και σε άλλους τομείς της παραγωγής με στόχο την απόκτηση περαιτέρω γνώσεων και πρακτικής εμπειρίας, επί πληρωμή μάλιστα.

Για να ικανοποιηθεί το κριτήριο περί ίσης εκπροσώπησης επί της οθόνης ένας από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, πρώτος ή δεύτερος, μιας ταινίας θα πρέπει να ερμηνεύεται από μέλος κάποιας φυλετικής ή εθνικής ομάδας που υπο-εκπροσωπείται. Διαφορετικά θα πρέπει το 30% των δευτερευόντων ρόλων να αποδίδεται από εκπροσώπους τουλάχιστον δύο ομάδων που υπο-εκπροσωπούνται ή η πλοκή ή το κύριο θέμα της ταινίας να εστιάζει σε μία από αυτές τις ομάδες.

Ο πρόεδρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών Ντέιβιντ Ρούμπιν και η διευθύνουσα σύμβουλος Ντον Χάντσον εξήγησαν πως «αυτό το άνοιγμα αποσκοπεί στο να αναδειχθεί η ετερογένεια του παγκόσμιου πληθυσμού. Θεωρούμε πως αυτά τα στάνταρ συμπερίληψης θα αποτελέσουν έναν καταλύτη για την ουσιαστική και διαρκή αλλαγή στον κλάδο μας».

Αρκετοί έσπευσαν να χαιρετίσουν το νέο «all inclusive» και «politically correct» φορμάτ των Οσκαρ. Δεν έλειψαν, ωστόσο, και οι επικρίσεις με την ηθοποιό Κίρστι Αλεϊ, για παράδειγμα, να κάνει λόγο για «οργουελιανή απόφαση. Αποτελεί όνειδος για τους καλλιτέχνες όλου του κόσμου».

Ο Μερεγκέτι, από την πλευρά του, προτίμησε να αναδείξει τη φαιδρότητα των επικείμενων αλλαγών, επισημαίνοντας ότι ακόμα και το επικό και συνάμα ρατσιστικό «Οσα παίρνει ο άνεμος» (το οποίο απέσυρε από την πλατφόρμα της η HBO Max και επανέφερε δύο εβδομάδες αργότερα με επεξηγηματική εισαγωγή για το ιστορικό πλαίσιο του εμβληματικού και πολυβραβευμένου έργου) θα περνούσε τη δοκιμασία, καθώς πληροί τουλάχιστον δύο, όπως ορίζεται, από τα τέσσερα κριτήρια διαφορετικότητας της Ακαδημίας.

Καταρχάς η αφροαμερικανίδα Χάτι ΜακΝτάνιελ υποδύεται έναν δεύτερο μεν κεντρικό δε ρόλο (για τον οποίο τιμήθηκε μάλιστα με Οσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου), εκπροσωπώντας μια φυλετική μειονότητα. Αλλά και η πλοκή του έργου περιστρέφεται γύρω από την προσπάθεια της Σκάρλετ Ο’Χάρα και της Μέλανι Χάμιλτον – δύο γυναικών, μελών δηλαδή, επίσης μιας ομάδας που υποεκπροσωπείται – να αντεπεξέλθουν στις προκλήσεις ενός κόσμου αφιλόξενου και εχθρικού.

Επειτα από την πρόσφατη απόφαση του Φεστιβάλ του Βερολίνου να καταργήσει από την επόμενη χρονιά τις ξεχωριστές, ανάλογα με το φύλο, βραβεύσεις των ηθοποιών, καθιστώντας έτσι gender -neutral την Ασημένια Αρκτο, τα κριτήρια διαφορετικότητας και οι κανόνες συμπερίληψης της Ακαδημίας επαναφέρουν στη μνήμη του ιταλού κριτικού τις συζητήσεις και τις διαμάχες «περί του φύλου των αγγέλων», συζητήσεις και διαμάχες οι οποίες πρόκειται να επαναληφθούν εκ νέου – προβλέπει ο Μερεγκέτι – ούτως ώστε να καθοριστεί ποιες είναι οι κοινότητες που υπο-εκπροσωπούνται, τόσο στη μεγάλη οθόνη όσο και στην πραγματική ζωή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News