Χρειάστηκε μια αγενής ραδιοφωνική αποστροφή του Γιάννη Πρετεντέρη περί κομμωτηρίου, για να βρεθεί επιτέλους η κυρία Γεννηματά στην επικαιρότητα. Η απάντηση της περί «παπαγάλων δημοσιογράφων» που εκτελούν συμβόλαιο εις βάρος του Κινήματος Αλλαγής και της ίδιας, τροφοδότησε τη δημόσια συζήτηση πολύ περισσότερο απ’ όσο όλες μαζί οι –ομολογουμένως ρεαλιστικές και επεξεργασμένες– προτάσεις της για την πανδημία και την οικονομική κρίση. Και μόνο αυτό δείχνει τις πελώριες δυσκολίες που αντιμετωπίζει να ασκήσει πολιτική όπως αυτή θα ήθελε.

Αυτή την στιγμή, η κυρία Γεννηματά ηγείται ενός ιστορικού μεν αλλά μικρού πλέον κόμματος, που κινείται γύρω στο 5%. Το «κέντρο» ή η «σοσιαλδημοκρατία» που (περισσότερο ιστορικά παρά ουσιαστικά) εκπροσωπεί το γεννηματικό Κίνημα Αλλαγής, βρίσκεται ανάμεσα στις μυλόπετρες του 40% της μητσοτακικής ΝΔ και του 20% του τσιπρικού ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρητικώς, κάθε μια από δυο μυλόπετρες όπως περιστρέφεται αδυσώπητα, απειλεί να συνθλίψει το πενιχρό 5% που διαθέτει η κυρίαΓεννηματά, για να το προσθέσει στο δικό της ποσοστό εις βάρος της άλλης.

Δεν ξέρω αν είναι έτσι. Έχω την εντύπωση ότι αυτό το 5% που έχει παραμείνει στις τάξεις του Κινήματος Αλλαγής είναι πλέον πολύ πιο σκληρός γρανίτης από το υλικό που μπορούν να αλέσουν ο νεοδημοκρατικός και ο συριζαϊκός μηχανισμός. Εκείνοι που άντεξαν να μην ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015 και επίσης άντεξαν να μην ψηφίσουν ΝΔ στις τρεις αναμετρήσεις του 2019, είναι πια εξίσου σκληρά καρύδια και για τον Μητσοτάκη και για τον Τσίπρα. Τον Κυριάκο τον απεχθάνονται ως Μητσοτάκη και δεξιό, τον Αλέξη ως πασοκοφάγο και αριστερό.

Τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων επί αυτού του 5% βέβαια, δείχνουν μια κάποια μεγαλύτερη πολιτική συνάφεια του με τον ορθολογισμό του Μητσοτάκη απ’ ό,τι με τις ευκαιριακές θέσεις του Τσίπρα, αυτό όμως δεν σημαίνει και πολλά. Η προσκόλληση του στο «ιστορικό ΠΑΣΟΚ» είναι σχεδόν απόλυτη. Η πιθανότητα να χάσει η κυρία Γεννηματά αυτό το 5% επειδή θα αποδώσουν διάφορες επιθετικές ή προσκολητικές πολιτικές των δυο μεγάλων πάνω του, είναι αμελητέες. Αλλού κατά την γνώμη μου είναι το πρόβλημα της Φώφης.

Η κυρία Γεννηματά κινδυνεύει, ενώ διαθέτει ένα μασίφ σώμα οπαδών, να δει την μάχη των δυο μεγάλων για την κατάληψη του «Κέντρου» ή της «σοσιαλδημοκρατίας» ή του «μεσαίου χώρου», να γίνεται ερήμην της. Αυτό το 5% να μεταβληθεί σε ένα μη μεταβαλλόμενο –ούτε προς τα πάνω, ούτε προς τα κάτω– ποσοστό, που όσο πιο σκληρό είναι στο εσωτερικό του, τόσο μικρότερο ρόλο θα παίζει στα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Ας μην το πω πολιτικό απολίθωμα, διότι είναι προσβλητικός όρος, αλλά ένα μη οργανικό πολιτικό πέτρωμα με το οποίο δεν θα ασχολείται ουσιαστικά κανείς.

Κι αν μεν το ΚΙΝΑΛ κληθεί κάποια στιγμή να συμπληρώσει έναν απ’ τους δυο μεγάλους σε μια κυβέρνηση, τότε ενδέχεται να ξαναζωντανέψει υποχρεωτικά. Αν όμως με την σημερινή υπεροπλία Μητσοτάκη παρακαμφθεί η απλή αναλογική, τότε αυτό θα αποβεί πραγματικά μοιραίο. (Προσωπικά δεν υποστηρίζω την απλή αναλογική, διότι την θεωρώ μοιραία για την χώρα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.) Προφανώς, η ευφυέστατη κυρία Γεννηματά κατανοεί την θέση στην οποία βρίσκεται και τι της επιφυλάσσει η ίδια πορεία. Θα την μνημονεύουμε μόνο όταν την προσβάλλει κάποιος Πρετεντέρης. Κάτι άλλο πρέπει να κάνει για να βγει απ’ τον λαβύρινθο. Τι όμως;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News