Για ψυχραιμία παιδιά, γιατί έτσι όπως το πάμε (ή το πάτε), σε λίγο θα περιφέρουμε τους προέδρους και αντιπροέδρους των σωματείων στους δρόμους, συνοδεία αστυνομίας και κουρεμένους με την ψιλή, με κρεμασμένη ταμπέλα στον λαιμό τους που αντί για «είμαι γάιδαρος τέντι-μπόης», θα γράφει «είμαι εκλεγμένος συνδικαλιστής». Βεβαίως ο Νόμος 4000 καταργήθηκε από το 1982, όμως αυτό είναι τυπικό και δευτερεύον. Το πρωτεύον είναι να απαλλαγεί αυτή η χώρα από την κατάρα των συνδικαλιστών, σωστά;

Θα μου πείτε τώρα ότι το παρατραβάω και παρερμηνεύω τα λόγια σας, τα γραφτά σας και τις αναρτήσεις σας, που ξεπρόβαλαν μετά την απεργία της Τετάρτης όπως τα σαλιγκάρια μετά τα πρωτοβρόχια. Εσείς δεν είστε εναντίον του συνδικαλισμού γενικώς, αλλά εναντίον των εργατοπατέρων συνδικαλιστών και εναντίον της κατάντιας στην οποία οι ίδιοι οδήγησαν την έννοια του συνδικαλισμού. Σωστά, αλλά και οι αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα το 2011 με τις μούντζες και τις κρεμάλες, δεν ήταν εναντίον της πολιτικής γενικώς αλλά εναντίον των συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων της περιόδου και του τρόπου που αυτά έκαναν πολιτική. Ετσι έλεγαν.

Τώρα είναι που σας έκανα κυριολεκτικά έξαλλους. Διότι σας αδικώ κατάφωρα εξισώνοντας σας με την μαυρίλα της πάνω πλατείας και διότι κατ’ ουσίαν υιοθετώ τα tweets του Τσίπρα και του Χαρίτση που λένε ότι η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός έχουν «δυσανεξία στην Δημοκρατία». Για μισό λεπτό όμως. Το γεγονός ότι οι επαγγελματίες εκπρόσωποι των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ ή ο Λυμπερόπουλος των ταξιτζήδων είναι οι αγαπημένοι του Αλέξη, δεν σημαίνει ότι θα βάλουμε όλους τους συνδικαλιστές της χώρας στη γραμμή και θα τους φτύνουμε.

Διότι αυτό έγινε από προχθές. Μια ανάρτηση του Μητσοτάκη «πάλι απεργούν οι λίγοι και ταλαιπωρούνται οι πολλοί» έγινε η αφορμή ενός γενικευμένου πολέμου από σάλιο που δεν είχε κανένα απολύτως νόημα. Οι ΣΥΡΙΖΑ και οι ΚΚΕδες έφτυναν τον Κυριάκο ως Ορμπανοφασίστα και οι υπόλοιποι έφτυναν τους συνδικαλιστές, για να φτάσει μέσω αυτών το σάλιο τους στον Αλέξη και στον Μήτσο. Ποιον ωφέλησε όλο αυτό; Μα φυσικά τον «άχαστο» που ψάχνει ευκαιρία να είναι στην επικαιρότητα (και μάλιστα ως ηγέτης του πόλου που αντιτίθεται στην δήθεν Ακροδεξιά) και τους συνδικαλιστές που είδαν την τζούφια απεργία τους να παραφουσκώνει μέσω της αντιπαράθεσης. Οπερ, κακώς κάκιστα τουίταρε ο Κυριάκος. Αξία τους έδωσε και πολιτικό χώρο.

Βεβαίως, ο Πρωθυπουργός ήταν έντιμος. Εγραψε αυτά που πιστεύει, δίχως να φοβάται κανέναν. Σε αντίθεση με την απύθμενη υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, που, όταν γινόταν γενική απεργία εναντίον της κυβέρνησης του, έβγαζε ανακοινώσεις συμπαράστασης και… συμμετοχής σε αυτήν. Ο ορισμός της ασυναρτησίας και της κοροϊδίας, αλλά και του ιδεολογικοπολιτικού εσωτερικού διχασμού. Κανονική διπολική διαταραχή.

Παρά ταύτα, επανέρχομαι στο αρχικό. Μια ολόκληρη μάζα πολιτών με φιλελεύθερες ιδέες και πίστη στην ανοικτή αγορά, αυτή την στιγμή βράζει εναντίον των συνδικαλιστών αδιακρίτως. Τους θεωρεί υπεύθυνους για πάρα πολλά κακά που βρήκαν τον τόπο και είναι έτοιμη να αποδεχτεί οποιαδήποτε «ρύθμιση» θα τους εξαφανίσει από προσώπου γης. Παραμένει βέβαια υπέρ του συνδικαλισμού, αλλά υπέρ ενός αόριστα υγιούς συνδικαλισμού που υπάρχει μόνο στα όνειρα τους, αν υποθέσουμε ότι σκέφτονται λίγο βαθύτερα από την απέχθεια τους. Πλην, συνδικαλισμός χωρίς συνδικαλιστές δεν υπάρχει, παιδιά.

Ούτε ο συνδικαλιστής του ιδιωτικού τομέα είναι αργόσχολος και κοπανατζής. Δεν έχει συνδικαλιστικές άδειες, δεν πάει για αυριανός βουλευτής και υπουργός, δεν είναι χωμένος σε «δουλειές», δεν παίρνει μπόνους και ταξιδάκια από την επιχείρηση. Και υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι, που τους παίρνει η μπάλα του Θύμιου και της ΓΕΝΟΠ. Και αυτός ο άγνωστος συνδικαλιστάκος, μπαίνει στο γραφείο του ιδιοκτήτη και κάτι προσπαθεί να βελτιώσει για τους εργάτες που τον εξέλεξαν, κάτι παλεύει για να τους προφυλάξει από εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Και μη μου πείτε πως δεν υπάρχουν τέτοιες. Φαντάζεστε μεγάλες ή μεσαίες επιχειρήσεις στις οποίες οι ιδιοκτήτες δεν έχουν καν τον φόβο ότι «θα βάλει τις φωνές το σωματείο»; Ελάτε τώρα, όλοι σας ξέρετε κάμποσα αφεντικά που όσο δημιουργικά είναι στην δουλειά τους, άλλο τόσο δημιουργικά είναι και στο να ξεγελούν τους κάτω απ’ αυτούς και στην παραβίαση της νομοθεσίας.

Εγώ συμφωνώ 100% με τη διευθέτηση του καινούργιου νόμου για την κήρυξη απεργίας. Ναι στο 50%+1, ναι στην ηλεκτρονική ψηφοφορία. Αλλά ως εκεί. Να εφαρμοστεί ο νόμος κατά γράμμα από μια νέα γενιά εκπροσώπων των εργαζομένων που δεν θα σέρνει τις αμαρτίες του παρελθόντος. Αλλά είμαστε σίγουροι πως υπηρετούμε αυτόν τον υγιή στόχο, όταν με το άκουσμα της λέξης «συνδικαλιστής» αντιδρούμε όμως οι άνθρωποι του Μεσαίωνα απέναντι στους λεπρούς; Έπαιρναν πέτρα και τους κυνηγούσαν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News