Πέρα από την πλάκα τώρα, και με όση σοβαρότητα μας έχει απομείνει ως πολίτες αυτής της πολύπαθης χώρας που σίγουρα από τύχη υπάρχει ακόμα, πείτε με ειλικρίνεια, οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές και περιφερειακές εκλογές έχουν εξελιχθεί σε ακόμη ένα σύγχρονο διαδικτυακό «viral» των ημερών. Είναι παντού! Σίγουρα όλοι έχετε συναντήσει έναν υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο ή περιφερειακό για να μην ασχοληθώ με τις Ευρωεκλογές και εκτεθούμε, ο οποίος «λανσάρεται» στα φώτα του Διαδικτύου είτε των τοπικών καναλιών, για να διεκδικήσει μια πολυπόθητη ψήφο, που ενδεχομένως του ανοίξει τις πόρτες που δεν του άνοιξε η χώρα μέχρι σήμερα.

Ωστόσο, το σκεπτικό αυτού του άρθρου δεν ήταν η εξαρχής καταδίκη των υποψηφίων αφού αυτή τους η κίνηση αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει. Αυτό όμως, σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει την υποβάθμιση του θεσμού και την συνεχή προσπάθεια διατήρησης της εκλογικής διαδικασίας, ως μιας πελατειακής δραστηριότητας και όχι ενός πολιτικού δικαιώματος που κρίνει το μέλλον του τόπου.

Ας τα πάρουμε από την αρχή, ο πολιτικός σύμβουλος, είναι σύμβουλος, και εφόσον εκλεγεί, καλείτε να εκπροσωπήσει τον τόπο που τον εξέλεξε και να προτείνει νέες δράσεις και ιδέες οι οποίες θα ωφελήσουν τους δημότες του κάθε δήμου, κοινότητας, περιφέρειας. Η επιλογή κάποιου για συμμετοχή στον εκλογικό αγώνα ως υποψηφίου, προϋποθέτει ισχυρή προσωπικότητα, ανάλογες γνώσεις, μαχητικότητα, ικανότητες ομιλίας αλλά και αμέριστη διάθεση για αντιπαραθέσεις στο πλαίσιο ενός υγιούς καθημερινού διαλόγου. Θεωρείτε λοιπόν, πως ο μεγαλύτερος όγκος των υποψηφίων διαθέτει τα παραπάνω; Η δική μου γνώμη είναι σίγουρα αρνητική διότι εν έτει 2019, κατοικώντας σε μια σύγχρονη και όχι τριτοκοσμική Ευρωπαϊκή χώρα, θα επιθυμούσα εκπροσώπους με ικανότητες, όραμα και διάθεση για αλλαγή και όχι συνδικαλιστές του ενός μήνα, οι οποίοι επιζητούν δημοσιότητα μέσω των social media με μόνο στόχο την διεύρυνση του κύκλου τους και την πιθανότητα μιας θέσης εργασίας στην περίπτωση που εκλεγεί ο συνδυασμός τους (γιατί λυπάμαι που το λέω, αλλά εσείς δεν πρόκειται να εκλεγείτε…!).

Η εκπροσώπηση των κοινών δεν είναι ούτε εύκολη ούτε απλή, αντιθέτως χαρακτηρίζεται από μεγάλη ευθύνη και πολυπλοκότητα και αυτός είναι ο βασικότερος λόγος για τον οποίο έχει ανάγκη από ανθρώπους που δεν έχασαν την ελπίδα και πιστεύουν ακόμα σε αξίες και θεσμούς. Η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη από εργάτες και όχι συμβούλους, από τους δεύτερους «μπουχτίσαμε» τόσα χρόνια. Χρειαζόμαστε σαν κοινωνία καθαρά μυαλά και χέρια για να κάνουν τις ιδέες πράξεις και όχι κενούς ανθρώπους με αυτοσκοπό την επίδειξη.

Σε κάθε εκλογική διαδικασία αναλογιστείτε πραγματικά ποιοι σας εκπροσωπούν έστω και στον μικρότερο βαθμό και ποιοι όχι, ας ασκήσουμε επιτέλους το εκλογικό μας δικαίωμα με κριτήριο την αντικειμενικότητα και όχι την γνωριμία του «μπατζανάκι» μας. Κλείνοντας αυτό το άρθρο θα ήθελα να τονίσω πως η υποψηφιότητα ενός πολίτη σε οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία πρέπει να προκύπτει μετά από ώριμη σκέψη και διάθεση για κούραση όχι για ξεκούραση, διότι το να βάζουμε τον εαυτό μας επάνω από τους άλλους είναι εύκολο εγχείρημα, το να αγωνιζόμαστε για τα συμφέροντα του συνόλου όμως ουδέποτε ήταν και αυτό είναι το ζητούμενο σήμερα.

* Ο Στέφος Χρήστος είναι Πολιτικός Επιστήμονας με Μεταπτυχιακές Σπουδές στα Οικονομικά της Δημόσιας Διοίκησης και Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News