Ο Ντόναλντ Τραμπ καταδύεται στον βυθό της αμερικανικής Ιστορίας για να ανακαλύψει «αυτό που έκανε την Αμερική μεγάλη», ώστε να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της: τον ΙSIS, ενδεχομένως τη Ρωσία ή και την Κίνα. Και τι βρίσκει;

Το αδίστακτο ένστικτο της Αγριας Δύσης, την Ντίξιλαντ των καθυστερημένων Νοτίων, τους φεουδάρχες ιδιοκτήτες σκλάβους, τους εξολοθρευτές των γηγενών Ινδιάνων. Τον πρόεδρο Αντριου Τζάκσον και τον στρατηγό Λι. Δηλαδή ό,τι πιο αντιδραστικό έχουν οι ΗΠΑ στον σάκο τους ο νυν πρόεδρός τους το επιδεικνύει σήμερα στον αμερικανικό λαό σαν το ιδανικό μοντέλο επιβίωσης στον 21ο αιώνα. Είναι εξωφρενικό. Λέει στους δεξιούς ό,τι θέλουν να ακούσουν: στην αμερικανική Ιστορία δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη.

Καθώς πολλοί Αμερικανοί αισθάνονται ότι η αμερικανική δύναμη αλλά και το βιοτικό τους επίπεδο παρακμάζουν, ο Τραμπ κραδαίνει τη ρομφαία της άκαμπτης αναλγησίας. Λέει στους πολίτες ότι η χώρα δεν μπορεί να αντέξει πλέον την πολιτική ορθότητα. Ο τρόπος να γίνει και πάλι η Αμερική μεγάλη, όπως διαλαλεί το σλόγκαν του, είναι να ανακαλύψουν οι Αμερικανοί τα αδίστακτα ένστικτά τους και όχι να αμφισβητήσουν την παράδοσή τους, όπως κάνουν οι αριστεροί.

Προσφάτως εξαπέλυσε μία κοτσάνα αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο σκέφτεται. Είπε ότι μετά την κατάκτηση του Ιράκ οι ΗΠΑ έπρεπε να κρατήσουν το πετρέλαιό του – ο Γκίντεον Ράχμαν στους Financial Times γράφει ότι ο Τραμπ δεν είναι σε θέση να καταλάβει τα ζηλευτά από τους ανταγωνιστές τους πλεονεκτήματα των ΗΠΑ και επενδύει στον κυνισμό, στην ωμότητα και στη σκληρότητα.

Αν πρόκειται να αναμετρηθείς με τη Ρωσία και με την Κίνα και στρέφεις τα νώτα σου στη φιλελεύθερη παράδοσή σου επιλέγοντας Φαρ Ουέστ, τότε αποδυναμώνεις τη θέση σου. Στην οικονομία ήδη η Αμερική χάνει από την Κίνα, στους εξοπλισμούς δεν τη φοβάται η Ρωσία. Αλλά υπάρχει ένας τομέας στον οποίο και η Ρωσία και η Κίνα υστερούν, γράφει ο Ράχμαν. Είναι το πεδίο των ιδεών.

Αυτοκρατορίες τύπου Ρωσίας και Κίνας φοβούνται τη θελκτικότητα του αμερικανικού μοντέλου ατομικής και πολιτικής ελευθερίας, φοβούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου. Ετσι ξοδεύουν χρόνο, ενέργεια και χρήμα για την καταπίεση των πολιτών τους.

Ο Αμερικανός πρόεδρος κάποτε ονομαζόταν ηγέτης του ελεύθερου κόσμου. Είναι όμως δύσκολο να απονείμουμε αυτόν τον τίτλο στον Τραμπ – έναν άνθρωπο που δείχνει να θαυμάζει τους διαφόρους δικτάτορες και αισθάνεται μόνο περιφρόνηση για τις φιλελεύθερες αξίες του αμερικανικού πολιτισμού. Αυτή η προεδρική στάση αποδυναμώνει την ικανότητα των ΗΠΑ να προσελκύουν συμμάχους και εταίρους σε όλον τον κόσμο. Οπως λέει και η παροιμιώδης έκφραση, καταλήγει ο Ράχμαν, είναι χειρότερο από ένα έγκλημα, είναι ένα λάθος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News