Oσο πλησιάζουν οι εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ απεκδύεται πολιτικά το κυβερνητικό του κοστούμι χωρίς γραβάτα και ξαναρχίζει να φοράει τα ρητορικά τζινάκια με σκούρο καρό πουκάμισο της περιόδου 2014-15.

Το μήνυμά του θυμίζει ξανά την αλήστου μνήμης περίοδο της αυταπάτης, αν και φυσικά όχι σε εκείνο τον υπερθετικό βαθμό, καθώς αφενός υπάρχει κι ένα όριο στις πολιτικές μεταμορφώσεις, αφετέρου ο συστημισμός αποτελεί πια συστατικό του DNA του.

Ο Πρωθυπουργός μετά από τέσσερα χρόνια κυβερνητικής πράξης αρχίζει να μιλά πάλι για ιδεαλιστικές θεωρίες, χρησιμοποιώντας τα γνωστά συνθήματα.

Η μεγάλη διαφορά είναι ότι αυτές τις θεωρίες είχε την ευκαιρία να τις υλοποιήσει ως ο μακροβιότερος μνημονιακος Πρωθυπουργός. Ομως όχι μόνον δεν τα κατάφερε, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, ευτυχώς, δεν τις δοκίμασε.

Η αποτυχία πάντως δεν τον πτοεί.

Κι έτσι τώρα επιδίδεται στην αγαπημένη συνήθεια: τη διαστροφή της πραγματικότητας μέσω της δήθεν ιδεολογικοποίησης.

Ο άνθρωπος που υπέγραψε τα 99 χρόνια αποκρατικοποιήσεων, η πιο αγαπημένη κυβέρνηση των Αμερικανών, ξαναθυμήθηκε χθες στη Θεσσαλονίκη τα δεινά του «ακραίου νεοφιλελευθερισμού» και της «ακροδεξιάς». Ο μέχρι πρότινος εταίρος των ΑΝΕΛ…

Δεν υπάρχει έλεος.

Και όσο θα πλησιάζουν οι κάλπες το φαινόμενο θα εντείνεται περισσότερο.

Oσο οι αριθμοί θα δείχνουν τις δυσκολίες στην οικονομία και τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων θα σηματοδοτούν τον δύσβατο δρόμο προς τις κάλπες, τόσο η ρητορική θα θυμίζει την εφηβική επανάσταση που δεν έγινε. Τα λόγια θα μακραίνουν από τις πράξεις και θα γίνονται ανεξάρτητα από τη σκέψη.

Και μέσα από την επανάληψη θα επιχειρούν να απενοχοποιήσουν το ψέμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να καταφεύγει στην οργουελιανή «Νέα Ομιλία» του 1984, όπου οι λέξεις απογυμνώνονται από ανεπιθύμητες σημασίες και σημαίνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που φαίνεται να εννοούν.

Και μέσα σε όλο αυτόν τον θόρυβο, το ανέφικτο θα προτείνεται ξανά ως ρηξικέλευθο, ενώ στη πραγματικότητα θα εκφράζει τον πιο βαθύ συντηρητισμό της ένδοξης οπισθοδρόμησης στον ρυθμό του «bella ciao».

Οι λέξεις και τα συνθήματα απενοχοποίησης σκορπιούνται χωρίς φειδώ από την κυβέρνηση, όπως τα προεκλογικά της επιδόματα.

Επιδίωξη αυτής της επικοινωνιακής στρατηγικής είναι να θολώσει περισσότερο την εικόνα.

Ομως το πολιτικό νόημα δεν πρέπει να χαθεί μέσα στις ιδεολογικά επαναφορτιζόμενες λέξεις. Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα ζητούμενα το επόμενο διάστημα της μακράς ή μπορεί και μικρής προεκλογικής περιόδου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News