Υπόθεση. Δίμετρος λοκατζής, βουτάει στον καταγάλανο ουρανό της πατρίδας μας, ανοίγει το αλεξίπτωτο, βάζει το κινητό σε selfie mode και τραγουδάει τον ύμνο της αγαπημένης του ομάδας. Τι θα έπραττε ο Βασίλης Κικίλιας αν ήταν επιχειρησιακά υπεύθυνος για την αποστολή και τον πειθαρχικό έλεγχο του παλικαριού;

Τώρα ο τομεάρχης Αμυνας της Νέας Δημοκρατίας επικρίνει τις κυρώσεις κατά του καταδρομέα που έκανε πτώση βιντεοσκοπώντας τον εαυτό του να τραγουδά το «Μακεδονία ξακουστή». Ποια θα ήταν η αντίδρασή του αν ο στρατιώτης φώναζε συνθήματα υπέρ της ομάδας του; Ερωτώ διότι υπάρχουν ενδιαφερόμενοι που αγωνιούν — ο ΠΑΟΚ παίρνει πρωτάθλημα. Να μας πει ο κ. Κικίλιας να ξέρουμε. Εξ όσων αντιλαμβάνομαι, αν πρόκειται για πατριωτικό άσμα, τότε επιτρέπονται και τα ποσταρίσματα στο instagram. Οι κανόνες ασφαλείας ας πάνε στο διάολο. Ούτως ή άλλως το παλικάρι προστατεύεται από την Παναγιά μας.

Και αν έχω κατανοήσει καλά τη λογική του κ. Κικίλια (και αρκετών άλλων), η στρατιωτική ηγεσία όφειλε να αφήσει ατιμώρητο τον στρατιώτη, επιτρέποντας ουσιαστικά σε όποιον γουστάρει να γράφει στα παλιά του τα άρβυλα τους κανόνες ασφαλείας. Πέσε και τραγούδα το «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Μην κάνεις όμως duck face, έχει δέκα ημέρες φυλακή.

Ο Βασίλης Κικίλιας ερωτά την ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας αν υπάρχει οδηγία με την οποία το «Μακεδονία ξακουστή» εντάσσεται πλέον στα «απαγορευμένα» για το στράτευμα. Αν θέλετε τη γνώμη μου, θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και καιρό. Οι στίχοι του τραγουδιού συντηρούν αναχρονισμούς και θυμίζουν πάθη που εξάλειψε ο χρόνος. Οι πρωτότυποι στίχοι αναφέρονται στους Βούλγαρους. Τώρα δεν ρωτάμε «τι ζητούν οι Βούλγαροι στη Μακεδονία μας», αλλά τι ζητούν στη Βουλγαρία οι επιχειρήσεις μας.

Ωστόσο ελπίζω ότι το υπουργείο δεν θα αναλάβει μία τόσο ηλίθια πρωτοβουλία, ειδικά τώρα. Αν την 25η Μαρτίου δεν ακουστεί το «Μακεδονία ξακουστή» ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης θα το εκλάβει ως προσβολή. Σε μερικά χρόνια ουδείς θα ασχολείται με το Μακεδονικό και ελάχιστοι θα προσέξουν ότι «Ο Ναύτης του Αιγαίου» έπαιξε περισσότερες φορές.

Βέβαια κάνοντας δεύτερες σκέψεις επί του θέματος, αναρωτιέμαι κατά πόσο είναι ορθό οι πολιτικές ηγεσίες να λαμβάνουν πάντα και σε μεγάλο βαθμό υπ’ όψιν αγκυλώσεις και εμμονές της κοινής γνώμης. Να, στην Πάτρα ο δήμαρχος, που πρόσκειται στην κομμουνιστική Αριστερά, με τη σύμφωνη γνώμη της Νομαρχιακής Οργάνωσης ΝΔ, δεν επέτρεψε την πραγματοποίηση συναυλίας της γνωστής μπάντας Rotting Christ (Σάπιος Χριστός). Το γκρουπ έχει παίξει πολλές φορές στην Πάτρα, απλώς τώρα το πήραν χαμπάρι οι εκκλησιαστικοί παράγοντες.

Τι όφειλε, λοιπόν, να πράξει ο δήμαρχος; Να υπερασπιστεί την ελευθερία της έκφρασης ή να υπακούσει στο εκλογικό του συμφέρον; Μία μέση λύση θα ήταν να βάλουν τους Rotting Christ να παίξουν το «Μακεδονία ξακουστή».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News