Στο χωρισμένο σε «γαλάζιους» και «κόκκινους» ποδοσφαιρόφιλους Μάντσεστερ ο προπονητής της «γαλάζιας» Σίτι άνοιξε ένα μαγαζί με νοστιμιές από την πατρίδα του, την Καταλονία. Διάλεξε έναν ελκυστικό για τους πελάτες δρόμο, γεμάτο πολυτελή καταστήματα. Και τους περιμένει όλους.

Στους «γαλάζιους» έκανε ως γνωστόν θαύματα. Και τώρα, στον κεντρικό πεζόδρομο King Street, μαζί με τον αστεράτο (Μισελέν) σεφ Πάκο Πέρες, επιχειρεί να θαυματουργήσει στο «Tast». Σε άλλο επίπεδο φυσικά.

Τα πιάτα που δοκίμασε ο άνθρωπος των Financial Times Νίκολας Λάντερ, του άφησαν ευχάριστη επίγευση: «Μπορώ να εγγυηθώ όσον αφορά την αγάπη του για τα καταλανικά τρόφιμα, επειδή το βράδυ έφαγα στο εστιατόριό του», γράφει στη βρετανική εφημερίδα.

«Το μαγαζί έχει εξωτερικά καθίσματα και βρίσκεται σε ακριβό καρτιέ, ωστόσο υπάρχει ένα πρόβλημα. Δεν έχει καμία σχέση με το φαγητό, με το κρασί ή με την υποδοχή, με την εξυπηρέτηση και την ευγένεια του προσωπικού. Πρόκειται για δομικό πρόβλημα» τονίζει ο Λάντερ.

Ποιο είναι αυτό; Η αφήγησή του είναι αναλυτική: «Οταν κάθισα στο ισόγειο να γευματίσω» εξηγείται, «έβλεπα τους σεφ να εργάζονται, μπορούσα να παρακολουθήσω την παραγγελία μου για τηγανητό αυγό πάπιας γεμάτο με γόνο καλαμαράκια, πατάτες σουφλέ και κάπαρη να παρασκευάζεται μπροστά στα μάτια μου».

Ενα χταποδάκι όμως που σερβιρίστηκε στον Λάντερ από την κουζίνα του επάνω ορόφου, έκανε τη… ζημιά: «Μαγειρεύουν επάνω, διότι στο ισόγειο παρασκευάζουν μόνο συγκεκριμένα πιάτα. Ωστόσο όλοι ξέρουν ότι το φαγητό δεν μπορεί να… ταξιδεύει από όροφο σε όροφο, επειδή εύκολα κρυώνει». Το «Τast» έχει ένα παραπάνω πρόβλημα: «Δεν διαθέτει ανελκυστήρα. Τα γκαρσόνια ανεβοκατεβαίνουν φορτωμένα τη στενή και απότομη σκάλα του…»

Ο Λάντερ κάθισε και σε ένα τραπέζι του επάνω ορόφου: «Το μενού στον επάνω όροφο προσφέρει ό,τι και το ισόγειο φυσικά, μα είναι εμπλουτισμένο σε πιάτα. Ως χώρος είναι κομψότερος. Η κουζίνα είναι περίκλειστη, βαμμένη κόκκινη. Φωτισμός σωστός. Φαγητό πιο επιτυχημένο.»Εκεί απολαύσαμε δύο πιάτα καταλανικά, ένα με κρέας και ένα με ψάρι, κροκέτες κοτόπουλου και κόκκινου πιπεριού, τόνο και γουρουνάκι, εκλεκτά κρασιά και μία εξαιρετική εκδοχή κρέμας. Ο λογαριασμός για τρία άτομα ήταν 145 λίρες (167 ευρώ).

»Κατάλαβα καλύτερα το δομικό πρόβλημα του μαγαζιού (την έλλειψη ανελκυστήρα) κατά την αποχώρηση, καθώς κατεβαίναμε τις σκάλες. Οταν αποχωρεί κάποιος από ένα εστιατόριο δεν θέλει να διασχίσει έναν ολόκληρο χώρο, είναι πολύ απογοητευτικό».

Ο Λάντερ προτείνει:

«Αλλά και το ισόγειο του ‘Tast’ χρειάζεται μια ταυτότητα, έναν ρόλο, και ίσως ένα άτομο που μπορεί να ζωντανέψει το μπαρ κατά τα πρότυπα του ισπανικού ‘μπαρ τάπας’, δηλαδή όπως θα ήταν στη Βαρκελώνη: ο μπροστινός πάγκος γεμάτος μικρές μερίδες δελεαστικών μεζέδων. Τέτοια διαχείριση του ισογείου θα ζέσταινε τον χώρο. Μάλλον αυτός είναι ο παράγοντας που λείπει, επειδή αυτή τη στιγμή ο χώρος στερείται ατμόσφαιρας. Και αυτό είναι ζωτικής σημασίας στο εστιατόριο».

Αλλά είναι και φιλόφρων:

«Πεπ, στους ‘γαλάζιους’ αποδείξατε την αξία σας και μας ενθουσιάσατε. Κάντε το και εδώ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News