Πάει και η Βραζιλία. Το παιχνίδι στο Καζάν φώναζε από την αρχή ότι η μπάλα είχε αποφασίσει, ποια ομάδα θα ευνοούσε. Δοκάρι του Τιάγκο Σίλβα (8′). Αυτογκόλ του Φερναντίνιο (13′). Αμέτρητες τελικές προσπάθειες για τη «Σελεσάο» στο δεύτερο ημίχρονο (οι Βέλγοι, με τρεις ευκαιρίες πέτυχαν δύο γκολ). Στραβοκλωτσιά του Κοουτίνιο (84′), απ’ αυτές που δεν κάνει ούτε έφηβος Βραζιλιάνος στην άμμο της Κοπακαμπάνα. Και στο 94′, ο Τιμπό Κουρτουά πραγματοποιεί την επέμβαση της ζωής του. Ακόμη και ο ίδιος εξεπλάγη, και είπε στον εαυτό του «ολαλά».

Τιμή και δόξα στο Βέλγιο, που έφτασε (πανάξια) σε ημιτελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου για πρώτη φορά μετά το 1986. Ιδιαιτέρως στον αρχηγό του, τον Εντέν Αζάρ, που είναι… ο Νεϊμάρ της Ευρώπης στο πιο σοβαρό του. Αλλά η εφετινή έκδοση της Βραζιλίας άξιζε καλύτερη τύχη. Οπως και εκείνη του 1982.

Εξ’ ου και ο θρήνος, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στο Σάο Πάουλο και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας. Οι εικόνες του βραζιλιάνικου δράματος γέμισαν το Διαδίκτυο. Από αυτή την «ευρωπαία» Βραζιλία, του Τίτε, που στη Ρωσία είχε δεχθεί μέχρι χθες μόνον ένα γκολ (έξι στα 25 τελευταία παιχνίδια της), οι απανταχού οπαδοί της περίμεναν πολλά. Αλίμονο, όμως: από το 2006, η μόνη ευρωπαϊκή ομάδα που έχει νικήσει η «Σελεσάο» είναι η Κροατία, στη φάση των ομίλων. Οπως περίμεναν πολλά και πριν από 36 χρόνια, περίπου τέτοιες μέρες (5 Ιουλίου). Αλλά στο «Σαριά» της Βαρκελώνης, ο Πάολο Ρόσι είχε κάνει το πιο διάσημο… πάρτι ποδοσφαιριστή σε Μουντιάλ (τρία γκολ), κι έτσι η πιο ταλαντούχα Βραζιλία της σύγχρονης εποχής (με Σόκρατες, Ζίκο, Φαλκάο και Εντερ) έμεινε με άδεια χέρια.

Μαζί με τους Βραζιλιάνους, χθες (Παρασκευή) έκλαψαν και οι Ουρουγουανοί. Ο «σκληρός» αμυντικός τους, Χιμένες, αγωνίστηκε στα τελευταία λεπτά του προημιτελικού κόντρα στη Γαλλία με τα δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό του. Ακόμη ένα έθνος που αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο σαν θρησκεία, βυθίστηκε στη θλίψη. Τραγικός πρωταγωνιστής, ο τερματοφύλακας της Ουρουγουάης, Φερνάντο Μουσλέρα, που… έπαθε Κάριους σε μακρινό σουτ του Γκριεζμάν. Λες και δεν του έφτανε η «γκάφα» του, είδε τον συνάδελφό του στα απέναντι γκολ-ποστ, Ούγκο Γιορίς, να πραγματοποιεί την κορυφαία, ίσως, απόκρουση του τουρνουά μέχρι τώρα – και μια από τις καλύτερες όλων των εποχών στα Παγκόσμια Κύπελλα.

Αυτό το Μουντιάλ είναι ο θρίαμβος της Ευρώπης. Οι ημιτελικοί και οι τελικοί του θα μοιάζουν με Euro, αφού μόνον ευρωπαϊκές ομάδες συνεχίζουν στη διοργάνωση. Για να βρούμε κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν, θα πρέπει να γυρίσουμε 12 χρόνια πίσω. Το 2016 είχαν φτάσει στους «8» η Γερμανία, η Ιταλία, η Ουκρανία, η Αγγλία, η Πορτογαλία και η Γαλλία. Στους ημιτελικούς αναμετρήθηκαν η Ιταλία με τη Γερμανία και η Πορτογαλία με τη Γαλλία. Στο τέλος η «Σκουάντρα Ατζούρα» στέφθηκε πρωταθλήτρια Κόσμου, νικώντας τους «Τρικολόρ».

Αυτό το Μουντιάλ είναι το Βατερλό των «εστεμμένων». Από τις οκτώ ομάδες που έχουν μοιραστεί τα 20 προηγούμενα χρυσά αγαλματίδια:

• Η Γερμανία (νικήτρια το 1954, το 1974, το 1990 και το 2014) αποκλείστηκε από τη φάση των ομίλων.
• Η Αργεντινή (νικήτρια το 1978 και το 1986) αποκλείστηκε από την πρώτη φάση των νοκ άουτ.
• Ισπανία (νικήτρια το 2010) αποκλείστηκε στα προημιτελικά.
• Η Βραζιλία (νικήτρια το 1958, το 1962, το 1970, το 1994 και το 2002) και η Ουρουγουάη (νικήτρια το 1930 και το 1950), τις ακολούθησαν χθες.
• Η Ιταλία (νικήτρια το 1934, το 1938, το 1982 και το 2006) δεν έφτασε, καν, στην τελική φάση. Επέζησε μόνον η Γαλλία (νικήτρια το 1998). Και να δούμε, τι θα κάνει σήμερα η Αγγλία (νικήτρια το 1966) απέναντι στη Σουηδία (17:00).

Η νέα παγκόσμια πρωταθλήτρια θα είναι Ευρωπαία, όπως ήταν στα τρία προηγούμενα τουρνουά. Εάν δεν περάσουν, είτε η Γαλλία (το Βέλγιο), είτε η Αγγλία (τη Σουηδία), για πρώτη φορά θα παίξει σε τελικό Μουντιάλ κάποια από τις «νέες χώρες», δηλαδή από αυτές που δεν έχουν κατακτήσει το τρόπαιο ούτε μια φορά. Εάν αποκλειστούν και οι δύο, στη «Χρυσή Βίβλο» των θριαμβευτών θα προστεθεί, οπωσδήποτε, ένα καινούργιο όνομα: του Βελγίου, της Κροατίας, της Ρωσίας, ή της Σουηδίας.

Εάν πιστέψουμε την παράδοση, στον τελικό θα φτάσουν η Γαλλία και η Αγγλία. Διότι από το 1996, δηλαδή εδώ και 52 χρόνια, στον τελικό φτάνουν μόνον ομάδες που έχουν κατακτήσει το τρόπαιο. Με μόνη εξαίρεση (που επιβεβαιώνει τον κανόνα) την Ολλανδία, η οποία τα κατάφερε τρεις φορές, αλλά έχασε και τις τρεις. Και θα το σηκώσουν οι Αγγλοι. Διότι τις τέσσερις προηγούμενες φορές που στην «τετράδα» δεν υπήρχε ομάδα της Λατινικής Αμερικής (1934, 1966, 1982 και 2006), το πήραν -κατά σειράν- η Ιταλία, η Αγγλία, η Ιταλία και η Ιταλία. Μόνο που τώρα, η Ιταλία απουσιάζει.

Καλύτερα να αφήσουμε τη φαντασία μας να οργιάσει. Σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο είδαμε τους Γερμανούς να χάνουν από τη Νότια Κορέα και να αποκλείονται στους ομίλους, τους Βραζιλιάνους να παίζουν σαν Ευρωπαίοι, τους Βέλγους να «σκίζονται» ο ένας για τον άλλον, τους Αγγλους να εγκαταλείπουν το «4-4-2» και να προκρίνονται στα πέναλτι, την Πορτογαλία να δέχεται φτηνά γκολ, τον Μέσι και τον Ρονάλντο να αποκαθηλώνονται την ίδια μέρα, την Ουρουγουάη να αποφεύγει τις κίτρινες κάρτες, τον Λεβαντόφσκι να μην σκοράρει, τον ντε Χέα να «τρώει» έξι γκολ σε επτά σουτ προς την εστία του… Και τι δεν είδαμε. Είναι ένα τρελό, τρελό Μουντιάλ. Δεν σηκώνει προβλέψεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News