Ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει την Δευτέρα το απόγευμα μία ευκαιρία: να πάει στο Μέγαρο Μαξίμου και να αποδείξει ότι δεν τσιμπάει στις επικοινωνιακές και πολιτικές ακροβασίες του Αλέξη Τσίπρα. Και φυσικά, να τις καταδείξει και να τις καταγγείλει.

Εν μέσω μίας σοβαρής ελληνοτουρκικής κρίσης, ο επικεφαλής του Ποταμιού αποδέχθηκε την πρόσκληση του Πρωθυπουργού ώστε, τάχα, να συζητήσουν την πρόταση του Σταύρου για την δημιουργία Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας.

Η κίνηση, ως γνωστόν, προκάλεσε κρίση στο Κίνημα Αλλαγής, το οποίο λίγες ημέρες πριν από το ιδρυτικό του συνέδριο βρέθηκε να μαλλιοτραβιέται.

Αν το δει κανείς καλόπιστα, καταλαβαίνει ότι ο Σταύρος έχει μία άποψη: ό,τι πιστεύει το υπηρετεί και δεν δίνει και πολλή σημασία στις συνέπειες. Μόνο που η προσωπική υπέρβαση δεν είναι βέβαιο ότι θα έχει πάντα τα πολιτικά αποτελέσματα που επιθυμείς. Μπορεί να μην έχει κανένα, ή και αρνητικό.

Εν προκειμένω, αφενός, επειδή η κίνηση του κ. Τσίπρα είναι τόσο χονδροειδής και απροκάλυπτη στην επιδίωξή της – να προκαλέσει δηλαδή την κρίση που προκάλεσε – και αφετέρου, επειδή εναλλακτικές δυνατότητες υπήρχαν. Να απαντήσει π.χ. ο Θεοδωράκης: «Ασ’ τα σάπια, ή όλοι, ή κανένας». Ετσι κι αλλιώς, οι δυο τους Συμβούλιο δεν φτιάχνουν…

Την ίδια πρόταση άλλωστε έχει καταθέσει και η ΝΔ. Αν τον κ. Τσίπρα τον ενδιέφερε η ουσία —ή ακόμη και η επικοινωνία σε άλλο επίπεδο— θα καλούσε τον Μητσοτάκη. Ομως προτίμησε να ποντάρει εκεί που ήξερε ότι θα έχει αποτέλεσμα: στη θολούρα του Κινήματος Αλλαγής.

Πριν από τη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου θα έχει συνεδριάσει το Πολιτικό Συμβούλιο του υπό δημιουργία κόμματος. Υποτίθεται για να πουν τα συνεδριακά τους, αλλά σίγουρα θα μιλήσουν και για το ραντεβού του Μαξίμου.

Ασχέτως τού τι θα γίνει στην Χαριλάου Τρικούπη, λίγες ώρες αργότερα ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει μία ευκαιρία να σώσει την παρτίδα, ή έστω ό,τι μπορεί να σωθεί. Να βγει στο πεζοδρόμιο της Ηρώδου Αττικού μετά τη συνάντηση με τον κ. Τσίπρα, να δηλώσει ότι πρόκειται για μία πολύ σοβαρή υπόθεση (που, περί αυτού πρόκειται) και ότι χρέος και ευθύνη του Πρωθυπουργού είναι να διαχειρίζεται κρίσεις και να μην αναζητεί συνευθύνη με φθηνά τεχνάσματα.

Προφανώς και τα εθνικά θέματα είναι σοβαρά. Αρκεί μόνο να αναλογίζονται όλοι τι σημαίνει η διαχείρισή τους.

Υπήρξαν άλλωστε στιγμές στην Ιστορία κατά τις οποίες, πάνω στις κρίσεις, αναδείχθηκαν ηγέτες – και αναδείχθηκαν εκείνοι που θέλουν και μπορούν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News