Η πρόσκληση που έφτασε στα δημοσιογραφικά γραφεία τις προηγούμενες ημέρες έγραφε «Σπάμε τη σιωπή: Φυλακή στους έμπορους Φροντίδα στους χρήστες Έξω τα ναρκωτικά από το Πεδίο του Άρεως». Η συνάντηση των ακτιβιστών της διαδικτυακής κοινότητας «Επιμένουμε Πεδίο του Άρεως» είχε οριστεί για την Κυριακή 11 Μαρτίου στις 11 το πρωί.

Ήμουν εκεί σε δέκα λεπτά, τόσο απέχει από το σπίτι μου με χαλαρό περπάτημα η είσοδος του πάρκου. Του πάρκου μας, εκεί που μεγαλώσαμε παίζοντας και τρέχοντας μέσα στο πράσινο, εμείς και πάρα πολλοί άλλοι που δεν μένουν πια εδώ. Και τώρα, εδώ και χρόνια το βλέπουμε αφημένο στη μοίρα του να εξαθλιώνεται ως κορύφωση της απαξίωσης της γύρω περιοχής, με τα σπασμένα πεζοδρόμια, τη βρώμα και τον κακό φωτισμό.

Στις 11 ακριβώς είμαι στη Μαυρομματαίων έξω από το Green Park. Η Μιμή Ντενίση, κάτοικος της οδού Μαυρομματαίων και ενεργή σε κάθε δράση για την περιοχή, είναι όπως πάντα παρούσα. Μια κοπέλα κάνει τζόγκινγκ στον δρόμο. Σας φαίνεται οξύμωρο; Δεν νιώθει καθόλου ασφαλής να τρέξει μέσα στο πάρκο, προτιμάει κιόλας το καυσαέριο από τη δυσοσμία. Δεν μου κάνει εντύπωση. Εδώ και καιρό το να διασχίσεις το πάρκο είναι πλέον ηρωική πράξη.

Η αστυνομία μάλλον έχει απομακρύνει διακριτικά χρήστες και εμπόρους που κάνουν συνήθως πιάτσα εδώ από το πρωί. Οι περίοικοι έχουν αρχίσει να μαζεύονται, κάποια μέλη της οργάνωσης έχουν πιάσει δουλειά. Μια σκάλα στήνεται στην άκρη δεξιά, δυο-τρεις εθελοντές αρχίζουν να απλώνουν ένα μεγάλο χάρτινο πανό. Το καρφώνουν με πηχάκια στη μαρκίζα. Μερικοί άλλοι ασπρίζουν με βούρτσες την πρόσοψη του κτιρίου, που είναι γεμάτη με άσχημα γκράφιτι, σε μια προσπάθεια να ευπρεπίσουν εξωτερικά το άλλοτε θρυλικό αναψυκτήριο, που έκλεισε οριστικά τις πόρτες του πριν από μια δεκαετία και έκτοτε έχει παραδοθεί σε αθλιότητες.

Βρωμιά, εγκλήματα, πορνεία, εμπόριο και χρήση ναρκωτικών βασανίζουν την περιοχή, πλάσματα σε εξαθλίωση παραδομένα στις ουσίες και στους εμπόρους ναρκωτικών κυκλοφορούν μόλις σουρουπώσει σαν φαντάσματα, κάποιοι κοιμούνται σε υποτυπώδη αντίσκηνα μέσα στο πάρκο.

Και οι κάτοικοι κλειδώνονται από νωρίς στα σπίτια τους παρακολουθώντας πίσω από κλειστά παράθυρα νυχτερινές συγκρούσεις συμμοριών στη Μαυρομματαίων, κάποτε δρόμο-στολίδι της Αθήνας: «Στην αρχή ενοχληθήκαμε μετά φοβηθήκαμε, μετά θυμώσαμε και μετά αποφασίσαμε να δράσουμε» θα πει σε λίγο που θα πάρει το λόγο με τη ντουντούκα η Αύρα Παπαθανασίου από την οργανωτική επιτροπή.

Μια κυρία μοιράζει σφυρίχτρες, μου πέφτει μια ροζ, μ’ αρέσει, τη δοκιμάζω. Με ντουντούκες, σφυρίχτρες και καμπανάκια μαζευτήκαμε σήμερα εδώ σε μια συμβολική  δράση, μια από τις πολλές που έχουν γίνει μέχρι στιγμής και δεν θα είναι η τελευταία με την απαίτηση να αντιμετωπιστεί ριζικά το πρόβλημα.

Πίσω μου κάποιος λέει ότι «την τελευταία διετία έχουμε κάνει 25 συγκεντρώσεις», κάποιος άλλος προτείνει «να τους βάλουμε σε πούλμαν, να τους πάμε στη Κηφισιά έξω από τα σπίτια τους για να ταρακουνηθούν, θα ήταν μια κάποια λύση γιατί οι άνθρωποι είναι στον κόσμο τους».

Αστεία πράγματα, βέβαια, αλλά δείχνουν σε ένα βαθμό την απόγνωση όσων μένουν κοντά στο «Needle Park» («Πάρκο της Βελόνας»). Γιατί εδώ μαζεύονται τοξικομανείς από όλη την Αθήνα, όταν δεν πάνε με το τρένο στις Αφίδνες για ένα αλισβερίσι δίπλα στον σταθμό. (Ναι, αν δεν το ξέρετε, κάποιες ώρες της ημέρας το ταξίδι με το τρένο για τη Χαλκίδα είναι αβίωτο).

Ξαφνικά, το αεράκι που φυσάει μεταφέρει μια αφόρητη δυσοσμία. Μου έρχονται δάκρυα στα μάτια. Κάποτε, όταν κατηφόριζες την Αλεξάνδρας την ώρα που ο αυγουστιάτικος ήλιος έκανε την άσφαλτο να λιώνει, από το πάρκο σε αγκάλιαζε μια ευωδιαστή δροσιά. Πάνε τώρα αυτά. Κάθε κρυφή ή φανερή γωνιά του έχει μετατραπεί σε αποχωρητήριο. Κάποιοι μιλάνε και για τις φωτιές που ανάβουν τα βράδια οι άστεγοι για να ζεσταθούν, ο κίνδυνος να πάρει φωτιά το άλσος προφανής.

Ο Γιώργος Μισούλης, εκπρόσωπος της οργανωτικής επιτροπής, παίρνει σε λίγο το λόγο και αναφέρεται στην ανάγκη των περιοίκων να διαμαρτυρηθούν για την απαξίωση και την εγκατάλειψη του πάρκου και της οδού Μαυρομματαίων γενικότερα, και τη συνεχή υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας και του αστικού φυσικού περιβάλλοντος.

Μιλάει «για τη συνεχή έκθεση των παιδιών μας και τη δική μας σε κινδύνους απαράδεκτους για μια πόλη που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή πρωτεύουσα». Για τον «ακούσιο εγκλεισμό μας και την αποξένωση» που μας έχει επιβληθεί από τους φίλους μας για τον «αποκλεισμό της ελεύθερης και ασφαλούς πρόσβασής μας στο χώρο αναψυχής που είναι το πάρκο μας». Αναφέρεται ακόμα στα «παιχνίδια του real estate για την απαξίωση των περιουσιών μας που παίζονται στην πλάτη μας με την ανοχή της  πολιτείας».

Φτάνει πια

«Λέμε ένα βροντερό όχι στην αδιαφορία και την αναποτελεσματικότητα στα πολλά λόγια για κοινωνική ευαισθησία χωρίς αντίστοιχες πράξεις και ρωτάμε όλους τους υπεύθυνους ποιος κοροϊδεύει ποιον. Το υπουργείο Υγείας, το υπουργείο Δικαιοσύνης, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, η Περιφέρεια και ο Δήμος Αθηναίων (σσ: ο οποίος, πάντως, καμιά δεν έχει αρμοδιότητα για το συγκεκριμένο πάρκο, όσο τρελό και αν ακούγεται) οφείλουν να εκπονήσουν άμεσα ένα σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση του φαινομένου των ναρκωτικών με χρονοδιάγραμμα και μετρήσιμα αποτελέσματα, όχι χρήματα στον αέρα, όχι αποτελέσματα μηδενικά».

«Πρέπει να καταλάβουν ότι τα χρόνια που περνάνε δεν μετριούνται μόνο σε εκλογικές τετραετίες είναι χρόνια από τη ζωή μας. Πρέπει να καταλάβουν ότι εμείς οι πολίτες της Αθήνας δεν θα μένουμε αιωνίως απαθείς, κινητοποιούμαστε και διεκδικούμε δυναμικά τα δικαιώματα μας. Δεν αντιδικούμε με κανέναν,  δεν ζητάμε χάρες από κανένα, πρέπει όλοι να καταλάβουν κάτι σοβαρό: εμείς είμαστε ο Δήμος των Πολιτών και απαιτούμε από όλους αυτούς που εκλέγονται από εμάς και πληρώνονται από τους φόρους μας να κάνουν επιτέλους τη δουλειά τους.»

«Απαιτούμε η οδός Μαυρομματαίων να γίνει και πάλι δρόμος ασφαλής. Απαιτούμε την άμεση εφαρμογή ρεαλιστικών προγραμμάτων για την φροντίδα, απεξάρτηση και επανένταξη των δυστυχισμένων συμπολιτών μας, αστέγων εξαρτημένων που είναι όμηροι των εμπόρων ναρκωτικών, την άμεση αποκατάσταση και λειτουργία του Green Park»

«Απαιτούμε ένα Πεδίο του Άρεως ελεύθερο, δημόσιο, πράσινο, καθαρό, ασφαλές και λειτουργικό. Δεν θα κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω μέχρι να το κερδίσουμε».

«Συμμεριζόμαστε την αγανάκτηση και τον αυθορμητισμό γιατί συμπάσχουμε», είπε ο εκπρόσωπος των ακτιβιστών, «όμως η αγανάκτηση δεν οδηγεί σε λύσεις, ελάτε να αναζητήσουμε μαζί τις λύσεις με ψυχραιμία, νηφάλιο μυαλό και επιμονή».

Και ανακοίνωσε τη διενέργεια ημερίδας το πρωί της 1ης Απριλίου, Κυριακή των Βαΐων, με θέμα «Ναρκωτικά και Πεδίο του Άρεως» μέσα στο πάρκο σε σημείο που θα ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες. Στην ημερίδα έχουν προσκληθεί επιστημονικοί φορείς, που έχουν γνώση του προβλήματος, μεθόδους να το αντιμετωπίσουν και λύσεις να προτείνουν και δημόσιοι φορείς, η Περιφέρεια, ο Δήμος και Υπουργεία «για να διεκδικήσουμε να εφαρμοστούν αυτές οι λύσεις».

Ένας εκπρόσωπος των εθελοντών δήλωσε ακόμη: «Δεν είμαστε ούτε “Ολοι Μαζί Μπορούμε” ούτε Ατενίστας. Δεν εξωραΐζουμε τον χώρο ούτε θέλουμε να πάρουμε τη δουλειά των υπευθύνων. Είναι μια δράση συμβολική για να δείξουμε ότι όπως αυτός ο χώρος μπορεί να γίνει καθαρός και άσπρος έτσι μπορεί να αλλάξει και το πάρκο και να γίνει λειτουργικό για όλους».

Η κυρία Παπαθανασίου ανέφερε τέλος ότι η διαδικτυακή κοινότητα «Επιμένουμε Πεδίο του Άρεως» έχει δημιουργηθεί από τέσσερις συλλόγους και συλλογικότητες κατοίκων της περιοχής και ευχαρίστησε τους πολιτικούς που ήρθαν να συμπαρασταθούν στη δίκαιη διαμαρτυρία των κατοίκων. Παρόντες ήταν οι Γιώργος Πατούλης δήμαρχος Αμαρουσίου και πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου, Παναγιώτης Καρκατσούλης, καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και πρώην βουλευτής Επικρατείας του κόμματος Το Ποτάμι και από τον Δήμο Αθηναίων, ο Γιώργος Αποστολόπουλος, δημοτικός σύμβουλος.

Και αφού βγήκε μια αναμνηστική φωτογραφία κάτω  από το πανό και την ταμπέλα του Green Park, πολλοί από τους παρευρισκόμενους ξεκίνησαν όλοι μαζί για μια βόλτα στο πάρκο όπως συνηθίζουν να κάνουν ομαδικά κάθε Κυριακή. Γιατί, όπως ειπώθηκε, «όσο πιο πολλοί από εμάς είμαστε μέσα στο πάρκο τόσο λιγότερος χώρος μένει για ανομίες»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News