Ο Ρότζερ Φέντερερ είχε, μόλις, αποχωριστεί το βαρύτιμο τρόπαιο του Αυστραλιανού Οπεν. Καθώς κατευθυνόταν προς τα αποδυτήρια της «Rod Laver Arena», πέρασε μπροστά από τις πινακίδες με τα ονόματα των αθλητών και αθλητριών που έχουν θριαμβεύσει στο συγκεκριμένο τουρνουά. Κοντοστάθηκε μπροστά από εκείνη της Στέφι Γκραφ. Απλωσε το χέρι, την άγγιξε για δευτερόλεπτα και συνέχισε τον δρόμο του. Ολοι κατάλαβαν ότι ο ελβετός αρτίστας της ρακέτας είχε βρει, κιόλας, τον επόμενο στόχο του.

Την Κυριακή, στη Μελβούρνη, συμπλήρωσε 20 κατακτήσεις τίτλων Γκραν Σλαμ. Κανένας συνάδελφός του, σύγχρονος ή και παλαιότερος, δεν έχει να επιδείξει τόσο πλούσια συλλογή. Ο Ράφα Ναδάλ μετράει 16, ο Πιτ Σάμπρας 14 και ο Νόβακ Τζόκοβιτς με τον Ρόι Εμερσον από 12. Ετσι, έβαλε στο μάτι τα ρεκόρ των γυναικών. Σε πρώτη φάση, τους 22 τίτλους της θρυλικής γερμανίδας τενίστριας. Υστερα, βλέπουμε. Η Σερένα Ουίλιαμς (23) και η Μάργκαρετ Κορτ (24) είναι το τέλος του ουρανού. Πιο πάνω, δεν έχει.

Αυτό είναι το μεγαλείο του: ο περφεξιονισμός του. Η ακόρεστη επιθυμία του να ξεπερνά, διαρκώς, τον εαυτό του. Να βελτιώνει το παιχνίδι του που έχει, ήδη, πλησιάσει την τελειότητα. Οταν τους έχεις νικήσει όλους, όταν τα έχεις κερδίσει όλα, δεν είναι εύκολο να βρεις νέες προκλήσεις. Οταν είσαι ο «βασιλιάς», δεν βλέπεις τι παραπάνω μπορείς να γίνεις. Κι όμως, ο σημερινός Φέντερερ των 36 ετών και 173 ημερών είναι ακόμη καλύτερος από εκείνον τον κατά πολύ νεώτερό του, που στις 4 Νοεμβρίου 2012 είχε βρεθεί για τελευταία φορά στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης.

Μία λοιμώδης μονοπυρήνωση και ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο τον άφησαν εκτός δράσης για πολύ καιρό και -τελικώς- τον έριξαν στο Νο 17, στις αρχές του 2017. Οι φανατικοί οπαδοί του τον ικέτευαν, στα social media, να αποσυρθεί, ώστε ο Κόσμος να τον θυμάται όπως του άξιζε. Εκείνος, όμως, συνέχισε. Πέρυσι κατέκτησε επτά τίτλους, μεταξύ των οποίων το Αυστραλιανό Οπεν και το Ουΐμπλεντον. Και την Κυριακή έγινε ο δεύτερος τενίστας εδώ και μισόν αιώνα που κερδίζει τέσσερα Γκραν Σλαμ μετά τα 30 του. Ετσι όπως παίζει, λες και ξανάνιωσε, είναι πολύ πιθανό να τον ξαναδούμε στο Νο 1. Τον χωρίζουν μόλις 155 βαθμοί από την κορυφή – και ο Ναδάλ θα απέχει από την αγωνιστική δράση έως τα τέλη Φεβρουαρίου, λόγω τραυματισμού.

Μπορεί να είσαι «φαν» κάποιου άλλου τενίστα: του παθιασμένου μαχητή Ναδάλ, του χαρισματικού «επαναστάτη» Τζόκοβιτς, ακόμη και του αψυχολόγητου Αντι Μάρεϊ. Αποκλείεται, όμως, να μην υποκλιθείς σε αυτόν τον απίθανο τύπο που σε κάνει να ξεχνάς πως τον Αύγουστο θα κλείσει τα 37. Τα ρεκόρ του θα στέκουν ακατάρριπτα και μετά απ’ αυτόν: οκτώ Ουΐμπλεντον, έξι Αυστραλιανά Οπεν, πέντε US Open, ένα Ρολάν Γκαρός, 302 εβδομάδες στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης (εκ των οποίων 237 διαδοχικές), 30 παρουσίες σε major τελικούς, 332 νίκες σε Γκραν Σλαμ διοργανώσεις -πιο πολλές από κάθε άλλον στην ιστορία του αθλήματος- και 96 τίτλοι καριέρας (μόνον ο Τζίμι Κόνορς έχει περισσότερους). Αλλά, δεν είναι οι επιτυχίες του, ο κυριότερος λόγος που το τένις τον λατρεύει.

Είναι ο τρόπος με τον οποίο νικά. Αυτό το διασκεδαστικό και αριστοτεχνικό παιχνίδι με τα θεαματικά «χτυπήματα», που σαγηνεύει ακόμη και όσους δεν γνωρίζουν τους κανονισμούς του σπορ – αποτέλεσμα μιας εξαιρετικά εξειδικευμένης προπόνησης με υπερσύγχρονα μέσα και ενός επιστημονικού επιτελείου γύρω από τον σέρβο προπονητή του. Το τένις του Φέντερερ είναι αρχοντικό. Λίγο παλαιομοδίτικο ίσως, μα τόσο γοητευτικό. Μετά τον Ιούνιο του 1984, που ο Τζον ΜακΕνρόου, ο πιο ταλαντούχος τενίστας εκείνης της εποχής, έχασε από τον «δεκαθλητή» Ιβάν Λεντλ, στα courts επικράτησε η δύναμη και η αντοχή. Η USA Today είχε γράψει, τότε, ότι το μέλλον ανήκει στους αθλητές – «εξολοθρευτές». Είκοσι χρόνια αργότερα ο Ελβετός, με τις σχεδόν τέλειες κινήσεις του, επανέφερε το τένις του ταλέντου, της αρμονίας και της αισθητικής.

Είναι και η προσωπικότητά του. Η απλότητα του χαρακτήρα του, το χιούμορ, το παιδικό του χαμόγελο, η καλλιέργειά του, η φιλανθρωπική του δράση, η κομψότητα, η αφοσίωση στην οικογένειά του. Ο Φέντερερ απέχει πολύ από τους σούπερ-σταρ του καιρού μας. Είναι τόσο ανταγωνιστικός ώστε να θυμάται όλα του τα κατορθώματα με κάθε λεπτομέρεια και, ταυτοχρόνως, τόσο σεμνός ώστε να σέβεται ακόμη και τον πιο ασήμαντο αντίπαλό του. Μια διασημότητα που, ποτέ, δεν μας απασχόλησε για τον λάθος λόγο. Ζει, ακόμη, με τη γυναίκα που ερωτεύτηκε το 2000 (και τα τέσσερα παιδιά τους), κάνει παρέα με τους παιδικούς του φίλους και στις διακοπές του παίρνει μαζί τους γονείς του.

Είναι ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές όλων των εποχών – σε όλα τα σπορ. Ενας σεμνός «Θεός» των γηπέδων που, πλέον, παλεύει για να νικήσει και τον χρόνο. Την περασμένη Κυριακή τα κατάφερε, πάλι, κερδίζοντας τον κατά οκτώ χρόνια νεώτερό του Τσίλιτς, σε ένα ματς με πέντε σετ που διήρκεσε τρεις ώρες και κάτι, μέσα σε αφόρητη ζέστη. Στο τέλος του αγώνα ο ΜακΕνρόου, ο οποίος ξέρει να εκτιμά τους τεχνίτες της ρακέτας όσο λίγοι, κάρφωσε στο στήθος του Φέντερερ ένα παράσημο, σχολιάζοντας πως «είναι αδύνατο να γκρεμίσεις με τα χέρια σου το γιγάντιο μαρμάρινο άγαλμα ενός Θεού».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News