«Ναι, υποκρισία είναι η σωστή λέξη. Η υπόθεση Γουάινσταϊν μού φάνηκε από την αρχή υποκριτική. Στο Χόλιγουντ, όπου φαντάζομαι πως τα ήθη είναι πιο ελεύθερα από αλλού, ανακαλύπτουν ξαφνικά αυτό το πρόβλημα. Και ακολουθούν άπειρες μαρτυρίες για ενέργειες λιγότερο σοβαρές. Ρώτησα πολλές γυναίκες, από όλα τα περιβάλλοντα, και όλες θεώρησαν την υπόθεση τραβηγμένη. Μου έλεγαν πως “εάν ένα τύπος μου βάλει χέρι ή θα χαρώ ή θα τον στείλω στον διάολο, τέρμα”. Με βάση ανεπιβεβαίωτες ιστορίες καταστράφηκαν άνθρωποι που δεν είχαν τη δυνατότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους». Αυτά δηλώνει στην Corriere della Sera η Κατρίν Μιγιέ.

Το 2001 η διακεκριμένη γαλλίδα κριτικός τέχνης έγραψε τη «Σεξουαλική Ζωή της Κατρίν Μ.», ένα τολμηρό βιβλίο στο οποίο μιλά ανερυθρίαστα για τις πολλές σεξουαλικές της εμπειρίες και τις άλλες τόσες της φαντασιώσεις, για την προσωπική της εξαιρετικά πλούσια, με λίγα λόγια, σεξουαλική ζωή. Προχτές η Μιγιέ συνέταξε, μαζί με τέσσερις ακόμα γυναίκες, την πολύκροτη πλέον ανοιχτή επιστολή κατά του «νέου πουριτανισμού» και υπέρ του δικαιώματος των ανδρών στην ερωτική πολιορκία. Πρόκειται για την επιστολή που υπέγραψε και η Κατρίν Ντενέβ, μαζί με τις υπόλοιπες 99 Γαλλίδες, προκαλώντας ποικίλες, θετικές και αρνητικές, αντιδράσεις.

Επιθυμώντας να ξεκαθαρίσει τη θέση της η Κατρίν Μιγιέ δηλώνει καταρχάς πολέμιος του «φεμινισμού ο οποίος μισεί». Γιατί θεωρεί πως ο φεμινισμός θα πρέπει να ενδυναμώνει αντί να αποδυναμώνει τις γυναίκες.

«Οι γυναίκες πρέπει να μάθουν να μην κλείνονται στο ρόλο του θύματος. Ας μιλήσουμε και για τον βιασμό. Μεταξύ των μαρτυριών που λάβαμε συλλέγοντας τις υπογραφές, υπήρχε και η ιστορία μιας γυναίκας που έπεσε θύμα βιασμού όταν ήταν κορίτσι. Θέλησε να ξεπεράσει το τραύμα και σήμερα έχει μια φυσιολογική ερωτική και σεξουαλική ζωή. Αρνήθηκε να παραμείνει εγκλωβισμένη σε εκείνη την επώδυνη ανάμνηση».

Στην ηλικία των 70 ετών η Μιγιέ δεν επιδιώκει να προκαλέσει αλλά να ξεκαθαρίσει πως η απόσταση από το ανδρικό φλερτ, ακόμα και το πιεστικό «καμάκι», έως τη σεξουαλική παρενόχληση και τη βία είναι μεγάλη. «Υπάρχει μια ιεραρχία των πράξεων με άπειρα ενδιάμεσα στάδια. Από αυτό που αποκαλούμε αδέξιο φλερτ έως τον τύπο που σου κλείνει το δρόμο για να σου κλέψει ένα φιλί, όπως έχει συμβεί σε μένα, ή σου τηλεφωνεί κάθε βράδυ. Κάποιες χειρονομίες είναι σοβαρές ενώ άλλες λιγότερο. Ο βρετανός υπουργός Άμυνας Μάικλ Φάλον αναγκάστηκε να παραιτηθεί γιατί έβαλε το χέρι στο γόνατο μιας δημοσιογράφου, (χειρονομία την οποία) δεν θα χαρακτήριζα παρενόχληση»

Η Μιγιέ δεν αρνείται πως μιλάει από θέση ισχύος, καθώς υπήρξε και εξακολουθεί να είναι μια ισχυρή γυναίκα, κυρία του εαυτού της τόσο στη σεξουαλική όσο και στην υπόλοιπη ζωή της. Και γνωρίζει πως δεν είναι όλες οι γυναίκες έτσι. Αλλά θεωρεί πως ο ρόλος ορισμένων γυναικών, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η ίδια, «είναι να δείχνουμε έναν πιθανό δρόμο. Για τη γενιά μου το πρότυπο ήταν η Σιμόν ντε Μποβουάρ, εμείς μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με το δικό μας τρόπο, και ζητάω συγγνώμη για τη σύγκριση, δεν θέλω να φανώ αναιδής. Αντί να περιοριστούμε στη συμπόνια, θέλουμε να πούμε πως συγκεκριμένες καταστάσεις μπορούν να ξεπεραστούν», εξήγησε.

Όσον αφορά όλους όσοι την κατηγορούν ότι υποκύπτει στην πρωτόγονη, αρχετυπική εικόνα του ισχυρού άνδρα, η Μιγιέ υποστηρίζει πως ισχύει ακριβώς το αντίθετο, υπενθυμίζοντας πως πέρα από «την φαλλοκρατία υπάρχει και η ισχύς των γυναικών. Ενίοτε είναι εκείνες που χειραγωγούν (τους άνδρες)».

Και σχολιάζοντας το ζήτημα της κατάχρησης εξουσίας από τους άνδρες, η Μιγιέ μίλησε και πάλι για «υποκρισία». «Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μια γυναίκα δεν έχει  τα διανοητικά μέσα να αντισταθεί στην πίεση ενός παραγωγού. Η Ζιλιέτ Μπινός αφηγήθηκε πώς βρέθηκε στην ίδια κατάσταση και δεν ενέδωσε. Καταλαβαίνω περισσότερο την ταμία ενός σούπερ μάρκετ που παρενοχλείται από το αφεντικό της και φοβάται μη χάσει τη δουλειά της. Από αυτή την οπτική, οι καταγγελίες των ηθοποιών είναι απρεπείς», υποστήριξε η ελευθεριάζουσα τεχνοκριτικός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News