Ανάμεσα στα πολλά ετήσια λογοτεχνικά βραβεία, υπάρχει και εκείνο για το «Κακό Σεξ στη Μυθοπλασία» («Bad Sex in Fiction Award»).

Το έχει θεσπίσει το λογοτεχνικό περιοδικό της Βρετανίας «Literary Review» -μια λογοτεχνική επιθεώρηση, με άλλα λόγια- μέσω του οποίου διαπομπεύονται, κάθε χρόνο, γνωστοί συγγραφείς.

Το «βραβείο» δημιουργήθηκε το 1993 και η κριτική επιτροπή, η οποία αποτελείται από συντάκτες του περιοδικού, ελπίζει μέσω αυτού «να αποθαρρύνει τη χρήση ενός άξεστου ερωτισμού, αυτές τις ωμές, επιφανειακές, κακού γούστου περιγραφές σεξ που αφθονούν στα σύγχρονα μυθιστορήματα».

Οπως, όμως, όλοι έχουμε διαβάσει κατά καιρούς, υπάρχουν πολλά πονήματα τα οποία έχουν πέσει στα χέρια μας και έχουν πονέσει τα μάτια μας με αυτά που έχουμε δει. Μπορεί, λοιπόν, να υπάρχει αυτό το βραβείο για να αποθαρρύνει συγγραφείς από το να γράφουν «τέρατα», αλλά -δυστυχώς- θα συνεχίσουμε να βλέπουμε βιβλία στα οποία περιγράφονται, με τον πλέον χειρότερο τρόπο, ερωτικές σκηνές.

Για το 2017, όπως έγραψε η βρετανική Τelegraph, αυτό το βραβείο πήγε στον αμερικανό συγγραφέα Κρίστοφερ Μπόλεν για το μυθιστόρημά του «The Destroyers», για μια ερωτική σκηνή η οποία εκτυλίσσεται στην Πάτμο. Αποκάλυψη, κανονικά…

Ο συγγραφέας περιγράφει μια στιγμή ανάμεσα στον ήρωα του βιβλίου Ιαν και την πρώην φίλη του, ως εξής: «Καλύπτει τα στήθη της με το μαγιό της… Το δέρμα, κατά μήκος των χεριών της και στους ώμους, έχει διαφορετικές αποχρώσεις μαυρίσματος, σαν λεκέδες από νερό σε μια μπανιέρα. Το στήθος και ο κόλπος της ανταγωνίζονται για την προσοχή μου, οπότε κατεβάζω το βλέμμα μου στη βάση του πέους και των όρχεών μου».

Ναι. Οπως το διαβάσατε. Τόσο γλαφυρά, τόσο -λογοτεχνικώς- τραγικά. Τι να πεις.

Αντίστοιχα, το Literary Review έγραψε: «Οι κριτές θεώρησαν ότι υπάρχουν μέρη στο βιβλίο όπου ο Μπόλεν το παρακάνει στην προσπάθειά του να περιγράψει οικεία πράγματα με νέους όρους, οδηγώντας μερικές φορές σε σύγχυση. Στη φράση που παρατέθηκε, οι κριτές έμειναν αβέβαιοι ως προς τον αριθμό των όρχεων που έχει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας». Προσωπικά, εμείς εστιάσαμε στους λεκέδες από νερό σε μπανιέρα.

Ο Μπόλεν, ο οποίος εργάζεται για το περιοδικό «Interview», δεν παραβρέθηκε στη Ναυτική και Στρατιωτική Λέσχη του Λονδίνου για να παραλάβει το βραβείο του. Μα, να χάσει τέτοια τιμή; Ανήκουστο.

Christopher Bollen has won the @Lit_Review’s annual Bad Sex in Fiction Award for the following passage from his book "The Destroyers": https://t.co/PKe9GxC2yh pic.twitter.com/MsQHrNE390

— gettingsome (@gettingsome) December 1, 2017

Ανάμεσα στους υποψήφιους ήταν και ο γνωστός συγγραφέας Γουίλμπουρ Σμιθ με το «War Cry», όπου ένας από τους χαρακτήρες δήλωνε ότι ήθελε να «εξερευνήσει» την ερωμένη του «όπως ο Δρ. Λίβινγκστον και ο κ. Στάνλεϊ εξερεύνησαν την Αφρική».

«Καλό ταξίδι», φίλε, νερό να πάρεις…

Εντάξει, πάντως, δεν ήταν «καλύτερο» από αυτό που είχε γράψει μια άλλη νικήτρια περασμένης χρονιάς, η Νάνσι Χιούστον. Το «βραβείο» το κέρδισε επάξια για το ακόλουθο απόσπασμα από το μυθιστόρημά της με τον τίτλο «Infrared»: «Τότε παίρνω τη φωτογραφία μου: Στην καρδιά της πράξης. Η Canon είναι μέρος του κορμιού μου. Είμαι εγώ το υπερευαίσθητο φιλμ. Που συλλαμβάνει το αθέατο, που συλλαμβάνει τη θερμότητα». Strike a pose, εννοείται.

Το ίδιο βραβείο έχει απονεμηθεί στο παρελθόν στους Σεμπάστιαν Φοκς, Μέλβιν Μπραγκ και στην αδελφή του (πρώην δημάρχου του Λονδίνου  και νυν υπουργού Εξωτερικών) Μπόρις Τζόνσον, τη Ρέιτσελ Τζόνσον.

Οπως καταλαβαίνετε, το βραβείο «Bad Sex in Fiction Award» -το οποίο, με μεγάλη δόση βρετανικού χιούμορ, οι δημιουργοί του ονομάζουν «το πλέον αξιοσέβαστο λογοτεχνικό βραβείο της Βρετανίας»- ανήκει σε όλους εκείνους που, προσπαθώντας να περιγράψουν μια σκηνή σεξ, έχουν ξεφύγει από τη γραφική περιγραφή των Βίπερ και Αρλεκιν των περασμένων εποχών. Εχουν πάει τη γραφή τους σε άλλη… διάσταση και ίσως οδήγησαν πολλούς να σιχαθούν την ερωτική πράξη.

Δεν υπάρχουν, πια, σέξι υπαινιγμοί και ύμνοι για την ανθρώπινη σάρκα, όπως σε άλλες εποχές, όλα αυτά έχουν εκχυδαϊστεί σαν «σκυλάδικα» στην εθνική οδό. Μπορεί αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι η σεξουαλική επανάσταση, παρέα με το διαδίκτυο, κατάφεραν να συντρίψουν τον αστικό καθωσπρεπισμό, αλλά αυτή η αφθονία στην περιγραφή της γενετήσιας πράξης στη Λογοτεχνία εκφύλισε, τελικά, τις ονειρώξεις μέσω των σελίδων κάποιων βιβλίων. Κάποιοι συγγραφείς, πια, λόγω της ελευθερίας έκφρασης -η οποία σωστά υπάρχει- έκαναν την υπέρβαση και βγήκαν από το αυστηρό πλαίσιο στο οποίο μεγάλωσαν. Αλλά βρέθηκαν να περιγράφουν λεκέδες σε μπανιέρα.

Λογικά, λοιπόν, υπάρχει αυτό το βραβείο που διαπομπεύει τέτοιους ανούσιους γραφιάδες, την ίδια στιγμή που ακόμα υπάρχει στις βιβλιοθήκες μας ο «Εραστής της λαίδης Τσάτερλι». Ατόφιος ερωτισμός – του 1928, παρακαλώ…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News