«Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον εν Εδέμ κατά ανατολάς και έθετο εκεί τον άνθρωπον, ον έπλασε», γράφει η Παλαιά Διαθήκη (Γένεσις Β’ 8).

«Εν αρχή ην η πλήξις, κοινώς γνωστή ως χάος. Ο Θεός βαρέθηκε την πλήξη και δημιούργησε τον ουρανό, τη γη, τα νερά, τα ζώα, τον Αδάμ, την Εύα. Και οι τελευταίοι, που βαρέθηκαν με τη σειρά τους στον παράδεισο, έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό. Και ο Θεός τούς βαρέθηκε και τους έδιωξε από τον Παράδεισο», κατά τον ιταλό συγγραφέα Αλμπέρτο Μοράβια.

Για ποιον λόγο συνέβη αυτό; «Εκείνοι οι δύο στον παράδεισο είχαν δύο επιλογές: ευτυχία χωρίς ελευθερία ή ελευθερία χωρίς ευτυχία. Δεν υπήρχε τρίτη επιλογή», θεωρούσε ο ρώσος συγγραφέας Γιεβγένι Ζαμιάτιν.

Προφανώς, ο κάθε άνθρωπος προσεγγίζει με διαφορετικό τρόπο την έννοια του παραδείσου – στην περίπτωση, βέβαια, κατά την οποία πιστεύει ότι κάτι τέτοιο συνέβη. Υπάρχουν κάποιοι άλλοι οι οποίοι θεωρούν ότι «εδώ είναι η κόλαση, εδώ και ο παράδεισος» και υπό αυτή τη λογική έφτιαξαν, επί Γης, φορολογικούς παραδείσους.

Οσοι έμειναν, βέβαια, εκτός αυτών, από επιλογή -όπως και οι Πρωτόπλαστοι, εννοείται- αφορίζουν τα Paradise Papers και θέλουν να κάνουν τη ζωή κόλαση όσων απολαμβάνουν τη χρηματική μακαριότητα όσων διαβιούν σε offshore εταιρείες. Αλλωστε, η προέλευση των εγγράφων, που οδήγησαν σε αποκαλύψεις, προέρχεται από τη δικηγορική εταιρεία Appleby. Η οποία εμπεριέχει στο όνομά της ένα… μήλο. Σα-τα-νι-κό.

Διόλου αφύσικοι αυτοί οι διαπληκτισμοί, εντός και εκτός ελληνικής βουλής, αφού όλοι ξέρουμε ότι «το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο», ενώ τα σχετικά έγγραφα που διέρρευσαν περιλαμβάνουν περισσότερα από 120.000 ονόματα ατόμων και εταιρειών. Λογικό: «μοναχός σου μήτε στον παράδεισο», αναφέρει μια ελληνική παροιμία.

Διαβάστε, λοιπόν, πώς έχουν προσεγγίσει το ζήτημα «παράδεισος» άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών και βρείτε σατανικές ομοιότητες και καθαγιασμένες διαφορές με τα σημερινά paradise papers.

«Ο διάολος μπορεί και μπαίνει μονάχα στην κόλαση, ο άγγελος μπορεί και μπαίνει μονάχα στον παράδεισο. Ο άνθρωπος, όπου θέλει!» – Νίκος Καζαντζάκης, συγγραφέας. «Εχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα», υπογράμμισε ο ίδιος, ενώ σε άλλη στιγμή συμπλήρωσε: «Καλή ‘ναι η δικαιοσύνη, μα για τους αγγέλους – ο άνθρωπος ο κακομοίρης δεν αντέχει, θέλει έλεος… Μπας και βρίσκεται στον πάτο της Κόλασης, Κύριε, η πόρτα της Παράδεισος;».

«Ο παράδεισος, έτσι όπως συμβατικά περιγράφεται, είναι ένα μέρος τόσο μάταιο, τόσο αδιάφορο, τόσο άχρηστο, τόσο άθλιο, που κανείς δεν επιχείρησε ποτέ να περιγράψει μία ολόκληρη μέρα στον παράδεισο, παρ’ ότι αρκετοί έχουν περιγράψει μία μέρα στην ακροθαλασσιά» – Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, ιρλανδός συγγραφέας (Νομπέλ 1925)

«Μακάρι να υπάρχει παράδεισος, ακόμα κι αν η θέση μου είναι στην κόλαση» – Χόρχε Λουίς Μπόρχες, αργεντινός συγγραφέας, ο οποίος συμπλήρωσε: «Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης». Αλλά και «ο παράδεισος και η κόλαση μου φαίνονται δυσανάλογοι. Οι πράξεις των ανθρώπων δεν αξίζουν τόσο», έγραψε ο ίδιος.

«Ο παράδεισος βρίσκεται εκεί που είναι η Εύα» – Μαρκ Τουαίην, αμερικανός συγγραφέας

«Ο λείος πάγος είναι παράδεισος για εκείνους που ξέρουν να χορεύουν» – Φρίντριχ Νίτσε, γερμανός φιλόσοφος, ο οποίος έχει γράψει και αυτό: «Στον παράδεισο όλοι οι ενδιαφέροντες άνθρωποι απουσιάζουν».

«Στον παράδεισο θα ακούω» – Λούντβιχ Μπετόβεν, γερμανός συνθέτης (ήταν τα τελευταία του λόγια – αφού, ως γνωστόν, ήταν κουφός)

«Οι αληθινοί παράδεισοι είναι οι παράδεισοι που έχουν χαθεί» – Μαρσέλ Προυστ, γάλλος συγγραφέας

«Ο Παράδεισος βρίσκεται όπου είμαι εγώ» – Βολταίρος, γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας

«Οι αναμνήσεις μας είναι ο μοναδικός παράδεισος από τον οποίο δεν μπορούμε να εκδιωχθούμε». Ζαν-Πωλ Ρίχτερ, γερμανός συγγραφέας

«Είναι καλύτερο να είσαι δυστυχισμένος και να γνωρίζεις το χειρότερο παρά να είσαι ευτυχισμένος στον παράδεισο των ηλιθίων» – Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ρώσος συγγραφέας

«Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία / Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή / Ηταν ένα δικαίωμα» – Οδυσσέας Ελύτης, ποιητής (Νομπέλ 1979).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News