Ο Αντώνης Κάντας έχει επιστρέψει στο ελληνικό Δημόσιο 11,4 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για χρήματα από μίζες που έλαβε στο διάστημα κατά το οποίο υπηρέτησε την πατρίδα στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών, υπό την πολιτική επιμελητεία των Ακη Τσοχατζόπουλου και Γιάννου Παπαντωνίου.

Οταν ο Κάντας περιγράφει την ιστορία του, σου δίνει ένα σενάριο που, απλώς, περιμένει ένα σκηνοθέτη για να το βγάλει στο πανί. «Δεν ζήτησα ποτέ χρήματα. Μου τα προσέφεραν. Ο εκπρόσωπος μίας γερμανικής εταιρείας με επισκέφθηκε στο γραφείο μου. Οταν έφυγε, είχε ξεχάσει μία τσάντα. Τον ακολούθησα να του τη δώσω. Μου είπε ότι ήταν για μένα. Μέσα της είχε 800.000 ευρώ σε μετρητά».

Κάπως έτσι, ο Κάντας μάζεψε 11, 4 εκατ. ευρώ μέσα σε πέντε χρόνια. Και συνέχιζε να ζει κανονικά, ισχυριζόμενος ότι δεν είπε λέξη στη γυναίκα και στο γιο του. Πιθανότατα ο Καντάς να λέει την αλήθεια. Δεν άγγιξε ούτε ευρώ από τα λεφτά που έστελνε στην Ελβετία και βρέθηκε μπλεγμένος από ένα λάθος του δικηγόρου του – εκ παραδρομής τον συνέδεσε με λογαριασμούς από τους οποίους περνούσαν οι μίζες της Siemens.

Ναι, είναι ένα ποσό που σου φέρνει ζαλάδα. Αν ο αναπληρωτής διευθυντής Εξοπλισμών χρηματίστηκε με 11,4 εκατ. ευρώ, τότε ευλόγως απορείς τι ποσό αντιστοιχούσε στους ανωτέρους του, στην περίπτωση, βέβαια, που χρηματίστηκαν και αυτοί -ορισμένοι εξ αυτών, όπως οι Τσοχατζόπουλος και Σμπώκος έχουν ήδη καταδικαστεί.

Και μετά, αφού φύγει ο ίλιγγος, κάθεσαι και σκέφτεσαι αν υπάρχει τρόπος για να πέσει χλωρίνη και φως σε όλο αυτό το σύστημα που δεν λειτουργεί μόνο στην Αμυνα, αλλά σε κάθε τομέα του Δημοσίου με έργα και προμήθειες. Σκεφτείτε το: είστε ο άνθρωπος που κάθεται σε μία θέση-κλειδί. Και έρχεται ένας τύπος και σας αφήνει μία τσάντα γεμάτη ευρώ. Οκτακόσια χιλιάρικα. Οι περισσότεροι από μας θα βγάλουν αυτά τα λεφτά μετά από είκοσι-τριάντα χρόνια δουλειάς. Είσαι ένας υπάλληλος του Δημοσίου, παίρνεις δύο χιλιάρικα σκάρτα και εμφανίζεται ο Μεφιστοφελής με το deal. Δεν θέλει τη ψυχή σου. Ακόμα και αν έχεις, δεν του λέει τίποτα. Θέλει την υπογραφή και την ανοχή σου. Και εσύ τελειώνεις με το άγχος της επιβίωσης και αρχίζεις την καλή ζωή. Ξέρεις τι εννοώ. Δεν θα πάρεις ένα μικροαστικό διαμέρισμα. Ησυχα και διακριτικά θα απολαύσεις τα ωραία. Τα μπάνια στην Καραϊβική, το σκι στο Κολοράντο και τα Σαββατοκύριακα στην Ευρώπη. Και σε κάθε ταξίδι στο εξωτερικό, κρύβεις πάνω σου όσα μπορείς, να τα βρει στο μέλλον το παιδί.

Τι θα κάνατε στη θέση του Κάντα; Δεν μπορείτε να απαντήσετε γιατί ποτέ δεν έχετε δει οκτακόσια χιλιάρικα να σας χαμογελούν μέσα από μία τσάντα. Κάθε άνθρωπος δεν έχει την τιμή του; Και μετά κάθεται ο νομοθέτης και σπάει το κεφάλι του προσπαθώντας να βρει ασφαλιστικές δικλείδες για να αποτρέψει τις μίζες και τα λαδώματα. Μεταξύ μας, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από τις παγίδες στο δρόμο για το ξέπλυμα του χρήματος. Οσο υπάρχουν μηχανισμοί πρόθυμοι να λαδώσουν, θα υπάρχουν και άνθρωποι έτοιμοι να ξεχάσουν τους όρκους τους.

Μα, δεν υπάρχουν απλοί, έντιμοι πατριώτες; Υπάρχουν. Αλλά δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος αν δεν τους κάνεις το τεστ με τη βαλίτσα και τα οκτακόσια χιλιάρικα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News