Πέρυσι, όταν η παγκόσμια περιοδεία τής Μπιγιόνσε, «Formation», έφτασε στη Βρετανία, χρειάστηκε επτά αεροσκάφη Boeing 747 και έναν στόλο με περισσότερα από εβδομήντα φορτηγά για να κουβαλήσει όλη τη σκηνή, αλλά και τα υπόλοιπα που χρειάζονται για μια συναυλία – μικροφωνικές εγκαταστάσεις, φώτα κ.λπ.

Στα παραπάνω δεν συνυπολογίζονται το παρασκήνιο – καμαρίνια, οι μουσικοί, οι χορευτές και, βέβαια, η ίδια η Μπιγιόνσε.

«Ηταν η μεγαλύτερη μεταφορά που έχουμε κάνει ποτέ», λέει στο BBC ο Μάρτιν Κορ, διευθύνων σύμβουλος της (ροκ) εταιρίας μεταφορών «Sound Moves».

Είναι γεγονός ότι οι περισσότερες εταιρείες επιλέγουν τα αεροπλάνα για να μεταφέρουν τα αγαθά τους στην αγορά, από διαμάντια μέχρι ανταλλακτικά αυτοκινήτων – αν και είναι έξι φορές πιο ακριβό… σπορ από ό,τι να στέλνονται μέσω πλοίων. Βέβαια, οι ροκ σταρ αφενός δεν έχουν ανάγκη χρημάτων, αφετέρου μέσω θαλάσσης παίρνει πολύ χρόνο. Και το βασικό είναι ότι πρέπει να προλάβουν τις ημερομηνίες των συναυλιών τους.

Ενώ οι αεροπορικές μεταφορές αντιπροσωπεύουν μόλις το 1% της διακίνησης εμπορευμάτων στη Βρετανία, αναφορικά με τις ποσότητες που αποστέλλονται, αυτό αντιστοιχεί στο… 40% της αξίας των εισαγωγών και εξαγωγών σε αυτή τη χώρα. Είπαμε, με αεροπλάνο κοστίζει πολύ.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το αεροδρόμιο Χίθροου είναι ο κυρίαρχος παίκτης σε αυτό το εμπορικό κομμάτι, αφού διακινεί εμπορεύματα αξίας 101 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μέσα σε έναν χρόνο. Δεν έχει γίνει λάθος πληκτρολόγηση: 101 δισ. Και δεν υπάρχει καμιά σύγκριση με την αντίστοιχη αθροιστική αξία των εμπορευμάτων που διέρχονται από τα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας, Φέλιξστοου και Σαουθάμπτον.

«Χρησιμοποιούμε το Χίθροου για το μεγαλύτερο μέρος των εναέριων εμπορευματικών μεταφορών μας, είναι κοντά στο Λονδίνο, έχει μεγάλες οδικές συνδέσεις, συχνές πτήσεις και μεγάλη χωρητικότητα», λέει ο Μάρτιν Κορ.

Η «Sound Moves», η οποία βρίσκεται στο δυτικό Λονδίνο, κοντά στον τερματικό σταθμό του Χίθροου, είναι μία από τις μεγαλύτερες μεταφορικές εταιρείες στη μουσική βιομηχανία, με ετήσιο κύκλο εργασιών 17 εκ. στερλινών.

Τα τελευταία 20 χρόνια έχει συνεργαστεί με τους πιο σημαντικούς τραγουδιστές και τις μεγαλύτερες μπάντες του πλανήτη. Από τον Ντέιβιντ Μπάουι και τους Rolling Stones, μέχρι τη Λέιντι Γκάγκα και την Μπιγιόνσε.

«Τελείωσα το σχολείο με λίγα ή καθόλου προσόντα και ζούσα με τους γονείς μου λιώνοντας στον καναπέ του σπιτιού μας, όταν η μητέρα μου είπε να ξεκολλήσω από εκεί και να βρω καμιά δουλειά», λέει ο Μάρτιν.

«Ζώντας στο δυτικό Λονδίνο, το αεροδρόμιο του Χίθροου ήταν το πιο προφανές μέρος για κάνα μεροκάματο», συμπληρώνει ο ίδιος.

Μετά τα εφόδια που πήρε δουλεύοντας σε μια εταιρεία γενικού εμπορίου, μεταπήδησε στη συνέχεια στην εξειδικευμένη επιχείρηση της μεταφοράς των ροκ ομάδων και του εξοπλισμού τους. Το 1996 ξεκίνησε την επιχείρηση «Sound Moves», με άλλους δύο συνεργάτες.

Ο ίδιος ο Μάρτιν είναι οπαδός των AC/DC και μια κιθάρα Gibson του Ανγκους Γιανγκ, με υπογραφές από όλα τα μέλη του συγκροτήματος, κοσμεί ένα μέρος του γραφείο του. «Οχι, δεν παίζω κιθάρα, ποτέ δεν ήθελα να είμαι μουσικός», λέει. «Είμαι ένας μεταφορέας εμπορευματοκιβωτίων – αυτό ξέρω να κάνω καλύτερα», επισημαίνει.

Μέσα στην αποθήκη του, υπάρχουν πάντα συσκευασμένες παλέτες με όλον τον εξοπλισμό για μια συναυλία, οι οποίες είναι έτοιμες, ανά πάσα στιγμή, να μεταφερθούν οπουδήποτε στον κόσμο. «Μπορείς να εμφανιστείς στο Λονδίνο τη Δευτέρα και να πρέπει να δώσεις ένα σόου στο Λος Αντζελες την Πέμπτη. Θα μεταφέρουμε εμείς ό,τι χρειάζεται για αυτό», τονίζει ο Κορ.

«Παλαιότερα η εταιρεία μας ήταν εποχιακή. Είχαμε δουλειά τα Χριστούγεννα και μετά ξεκινούσαμε να δουλεύουμε από το Πάσχα μέχρι τον Σεπτέμβριο για τα ανοιξιάτικα-καλοκαιρινά φεστιβάλ. Τώρα, όμως, οι καλλιτέχνες περιοδεύουν 12 μήνες τον χρόνο», υπογραμμίζει ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που πετάει – στην κυριολεξία.

Η περιοδεία είναι εκείνη που φέρνει έσοδα στους τραγουδιστές και στα συγκροτήματα – από τις αμοιβές τους, οι οποίες προέρχονται από την πώληση των προϊόντων (καπελάκια, μπλουζάκια, αναπτήρες με τα μουσικά είδωλα), μέχρι τα εισιτήρια μιας συναυλίας. «Εμείς, στη Sound Moves, είμαστε πάντα εδώ για να τους βγάλουμε οποιαδήποτε στιγμή σε περιοδεία», αναφέρει με σιγουριά ο Μάρτιν.

Οταν η Μπιγιόνσε πήγε πέρυσι στο Μεγάλο Νησί, η «Sound Moves» έπρεπε να χρησιμοποιήσει τα αεροδρόμια του Ντόνκαστερ και του Πρέστγουικ αντί του Χίθροου – λόγω της έλλειψης χώρου του αερολιμένα του Λονδίνου, εκείνη την περίοδο. Υπήρχαν τότε πολλές εταιρείες οι οποίες φόρτωναν και εκφόρτωναν εμπορεύματα και δεν υπήρχε θέση ούτε για ένα… μονοπλάνο! Πόσο μάλλον για όλα όσα χρειάζεται η Μπιγιόνσε για να δώσει μια συναυλία.

Είναι γεγονός ότι τόσο το Χίθροου, όσο και το Γκάτγουικ σημειώνουν διαρκώς αύξηση της ποσότητας των αεροπορικών μεταφορών που φορτώνουν και εκφορτώνουν εμπορεύματα σε αυτά τα αεροδρόμια.

Αυτό συμβαίνει επειδή μόνο ένα μέρος των φορτίων μεταφέρεται στην πραγματικότητα από εξειδικευμένους αερομεταφορείς. Το μεγαλύτερο μέρος – το 95% στο Χίθροου – μπαίνει στις κοιλότητες των επιβατικών αεροσκαφών και αυτό μπορεί να ενισχύσει τα έσοδα των αεροπορικών εταιρειών μεταξύ 5-20%.

«Ο λόγος για τον οποίο το Χίθροου βγάζει πολλά χρήματα δεν οφείλεται στο επιβατικό κοινό, αλλά επειδή μεταφέρονται μέρη αυτοκινήτων, σολομός Σκωτίας, προϊόντα πλάσματος αίματος και άλλα φάρμακα, κοσμήματα και πολύτιμοι λίθοι. Εκεί είναι τα χρήματα, όχι στους επιβάτες με τις χειραποσκευές», αναφέρει ο Νικ Πλατς, επικεφαλής της φόρτωσης-εκφόρτωσης εμπορευμάτων στο Χίθροου.

Πίσω στη «Sound Moves», ο Μάρτιν Κορ ετοιμάζεται για την περιοδεία «Joshua Tree» των U2 αυτή τη χρονιά.

«Είναι όλα προγραμματισμένα και οργανωμένα, θα έρθουν στη Βρετανία, αεροπορικώς, για ένα σαββατοκύριακο μέσα στον Ιούλιο – θα είναι πολύ σφιχτό το χρονοδιάγραμμα της εταιρείας μας», υπολογίζει ο Μάρτιν Κορ.

Ταυτόχρονα, είναι πρόθυμος να διαλύσει οποιαδήποτε υποψία ότι η εταιρεία του είναι μέρος της ανεμελιάς που κουβαλά η μουσική βιομηχανία: «Δεν μπορούμε να κάνουμε ατελείωτα πάρτι ή να πετάμε με ιδιωτικά τζετ», σπεύδει να εξηγήσει, εννοώντας ότι δεν έχουν τον χρόνο για κάτι τέτοιο. «Για εμάς δεν υπάρχει μια μέρα ελεύθερη, μέχρι να ολοκληρωθεί η περιοδεία του τραγουδιστή ή του συγκροτήματος των οποίων έχουμε αναλάβει να μεταφέρουμε τον εξοπλισμό για τις συναυλίες τους».

Πάντως, στο ψυγείο που έχει στο γραφείο του, υπάρχει πάντα ένα μπουκάλι σαμπάνια.

«Λοιπόν, δεν θα ήταν rock and roll χωρίς σαμπάνια, έτσι;», ρωτά και γελά σαρκαστικά ο Κορ, αυτός ο απλός άνθρωπος ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη μεταφορά του εξοπλισμού πολλών και σημαντικών συναυλιών σε ολόκληρο τον μουσικό πλανήτη. It’s Only Rock ‘N’ Roll (But I Like It), που θα έλεγαν και οι «Γερόλυκοι της Ροκ», οι -ανάμεσα στους πολλούς- σημαντικοί συνεργάτες της «Sound Moves».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News