Υπόθεση του έργου: Ο Νίκος Κουρκούλης και ο Πάνος Κιάμος κάνουν πρεμιέρα σε μπουζουκλερί της Θεσσαλονίκης. Τυγχάνει όμως να είναι ανήμερα της επετείου της Γενοκτονίας των Ποντίων. Και η ποντιακή συνείδηση του πρώτου, σε συνεργασία με το βαθύ θρησκευτικό αίσθημα που τον διακατέχει, δεν μπορεί να ησυχάσει ώστε να τραγουδήσει απερίσπαστα το «Μέρα με τη μέρα» ή το «Παίζεις με τη φλόγα». Πρέπει να αποτίσει φόρο τιμής στην χαμένη πατρίδα του. Μα στα μπουζούκια; Στα μπουζούκια!

Οι μουσικοί ακορντάρουν με εκείνο τον χαρακτηριστικό τρόπο που επιτείνει την αγωνία και προμηνύει ότι «θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές» όπως είναι άλλωστε και το σύνθημα που υποδέχεται τον τραγουδιστή στις επί της πίστας εμφανίσεις του. Ο Κουρκούλης ζητά την προσοχή του κοινού και το κοινό του τη δίνει. Αναφέρεται στην επέτειο και ζητά μισού (για να μην παίρνουμε και θάρρητα) λεπτού σιγή εις μνήμην. Το κοινό ανάβει τους μπικ και τους κρίκετ αντί για κεράκια λιτανείας. Το μισό λεπτό παρέρχεται, ο Κουρκούλης συντρίβεται από το βάρος της πίστης. Γονατίζει πάνω στα γαρύφαλλα που ήδη έχουν έχει αρχίσει να σηκώνουν ύψος. Οι αναμμένοι μπικ πολλαπλασιάζονται. Τα μπροστινά τραπέζια τον ραίνουν με ακόμη περισσότερα γαρύφαλλα. Ο τραγουδιστής παθαίνει κάτι σαν σπασμό. Προς στιγμήν νομίζεις ότι θα χορέψει πυρρίχιο γονατιστός. Oχι, είναι το ρίγος της συγκίνησης που έχει άλλωστε διαπεράσει όλη την αίθουσα. Ακόμη περισσότερα γαρύφαλλα, ακόμη περισσότεροι μπικ. Ο Κουρκούλης σταθεροποιείται. Και σηκώνει τα χέρια ανοιχτά προς τα πάνω. Δέηση και επιφοίτηση συγχρόνως.

Κι εκεί ακριβώς που περιμένεις να ανοίξουν οι ουρανοί και να εμφανιστεί το εν είδει περιστεράς, στο πίσω μέρος της πίστας εμφανίζονται τρεις. Μια γυναίκα, δύο άντρες. Με τοπικές στολές του Πόντου. Οι άνδρες κρατούν κάτι μπαουλάκια. Η γυναίκα μια μεγάλη εικόνα της Παναγιάς. Το κοινό ανατριχιάζει, ο Κουρκούλης σχεδόν σπαράζει. Ο χρόνος λες και έχει σταματήσει. Μέχρι που ακούγονται οι πρώτες νότες από την ποντιακή λύρα. Η μνήμη έχει διασωθεί. Μα στα μπουζούκια; Στα μπουζούκια! Τέλος δρώμενου.

Oχι, δεν πρόκειται για περφόρμανς της Documenta. Είναι σκηνή από τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Που, σε περιπτώσεις σαν αυτή, δεν επιδέχεται σχολίου. Είναι πιο αμείλικτη από την πιο αμείλικτη σάτιρα. Η λιτανεία των μπουζουκιών. Η Παναγιά των γαριφάλων. Ο Κουρκούλης και επί της πίστας ομιλία. Το θαύμα έγινε… Διαλέξτε τίτλο. Η υπόθεση του έργου παραμένει ίδια.

Από τον διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους που δεν έγινε ποτέ, στον σφιχτό εναγκαλισμό Εκκλησίας – Μπουζουξίδικου. Περνάμε σε νέες εποχές. Χωρίς ταμπού και συμβάσεις. Η Κέλυ Κελεκίδου, για λίγες μόνο εμφανίσεις, στην Παναγιά την Προυσιώτισσα. Τροπάρια σε ραπ διασκευή. Πριν βγει ο Ρέμος θα τελεσθεί ευχέλαιο. Η αίθουσα διατίθεται για παρακλήσεις, δεήσεις και ολονυχτίες. Εδώ συγκυβερνά ο Τσίπρας με τον Καμένο. Γιατί να μην τραγουδήσουν μαζί, back to back, ο Καρράς με τον Ανθιμο που έχουν και οι δύο τα νιτερέσα τους στη Θεσσαλονίκη; Σώσον κύριε τον λαόν σου. Και τα γαρίφαλα, κατ΄ευθείαν από τα νεκροταφεία, δωρεάν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News