«Οι κινέζοι κομμουνιστές έτρωγαν μικρά παιδιά, σιγά μην τους δώσω τη Μίλαν», έλεγε πριν από έναν χρόνο ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Τελικώς, τους την έδωσε. Μεγάλη Πέμπτη, Καθολικών και Ορθοδόξων, έπειτα από εξαντλητικές διαπραγματεύσεις σχεδόν ενός έτους. Ηταν Μεγάλη Πέμπτη πάλι, το 2016, όταν έγινε το πρώτο deal. Οι νέοι ιδιοκτήτες -ένας όμιλος επιχειρήσεων με επικεφαλής τον Γιονγκόνγκ Λι- κατέχουν, πλέον, το 99,93% των μετοχών του ιταλικού συλλόγου, το οποίο απέκτησαν έναντι 740 εκατομμυρίων ευρώ. Στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνονται τα χρέη που αναλαμβάνουν (υπολογίστηκαν σε 220 εκατ. ευρώ) και τα 90 εκατ. ευρώ που είχαν δοθεί το περασμένο καλοκαίρι για τα τρέχοντα έξοδα της ομάδας. Μαζί με τα περίπου 220 εκατ. ευρώ που καταβλήθηκαν σε διαμεσολαβητές, η συνολική αξία της αγοραπωλησίας άγγιξε το ένα δισεκατομμύριο ευρώ.

Ο ίδιος ο «Καβαλιέρε» είχε εξηγήσει το «γιατί» της πώλησης, τον περασμένο Αύγουστο, στο facebook: «Τριάντα χρόνια πριν, αγόρασα την Μίλαν ως μια πράξη αγάπης. Την πουλάω ως ένδειξη μιας ακόμη μεγαλύτερης αγάπης. Εμπιστεύομαι τον σύλλογο σε μια ομάδα ανθρώπων που διαθέτουν τους απαραίτητους πόρους και τη θέληση να επενδύσουν, ώστε η Μίλαν να ανταγωνιστεί και πάλι τους μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους». Αυτό ακριβώς (είπε ότι) θα κάνει ο Γιονγκόνγκ Λι: «Υπόσχομαι πως βήμα – βήμα θα επαναφέρουμε τη θρυλική Μίλαν στην κορυφή». Οι Κινέζοι έχουν δεσμευθεί για αυξήσεις κεφαλαίου ύψους 350 εκατ. ευρώ μέσα στην επόμενη τριετία, χρήματα που θα δαπανηθούν για την ενίσχυση της ομάδας.

Στον αποχαιρετισμό του, ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας (που στο εξής θα φέρει τον τίτλο του επίτιμου προέδρου της Μίλαν) δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει -ξανά- τη «θυσία» του: «Φεύγω σήμερα, ύστερα από περισσότερα από 30 χρόνια, από την ιδιοκτησία και την προεδρία της Μίλαν. Το κάνω με πόνο και συναίσθημα, αλλά γνωρίζοντας ότι στο μοντέρνο ποδόσφαιρο, για να ανταγωνιστείς στο υψηλότερο επίπεδο, χρειάζονται επένδύσεις και πόροι τους οποίους μια μόνο οικογένεια δεν μπορεί να προσφέρει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα συναισθήματα που η Μίλαν έδωσε σε όλους μας. Θα παραμείνω πάντα ο μεγαλύτερος οπαδός της Μίλαν, της ομάδας που ο πατέρας μου με έμαθε να αγαπώ από παιδί. Ηταν ένα όνειρο που πετύχαμε μαζί».

Ο Μπερλουσκόνι είχε σώσει τη ζωή της Μίλαν το βράδυ της 10ης Φεβρουαρίου 1986, όταν εξαγόρασε το 52% των μετοχών της λίγο προτού διοριστεί δικαστικός διαχειριστής που θα την οδηγούσε σε πτώχευση. Σύμφωνα με έρευνα της ιταλικής ιστοσελίδας Calcioefinanza.it, που ειδικεύεται στην οικονομία του ποδοσφαίρου, από το 1986 μέχρι το 2014 έβαλε στα ταμεία του συλλόγου 715.470.000 ευρώ, μέσω της εταιρείας του «Fininvest». Με προπονητή τον Αρίγκο Σάκι και ποδοσφαιριστές όπως ο Μάρκο φαν Μπάστεν, ο Ρούουντ Γκούλιτ και ο Φρανκ Ράικαρντ, ο Φράνκο Μπαρέζι, ο Πάολο Μαλντίνι και ο Ρομπέρτο Ντοναντόνι, δημιούργησε μια από τις σπουδαιότερες ποδοσφαιρικές ομάδες όλων των εποχών. Επτά από τους «παιχταράδες» που ο εκείνος έφερε στο Μιλάνο (Ιντζάγκι, Πίρλο, Γκατούζο, Σεβτσένκο, Ζέεντορφ, Κακά, Ροναλντίνιο, Ρονάλντο -το Φαινόμενο-, Μπέκαμ, Γουεά, Μπίρχοφ, Ντίντα, Ιμπραΐμοβιτς…) κέρδισαν τη «Χρυσή Μπάλα».

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000, η Μίλαν είχε κατακτήσει -μεταξύ άλλων- επτά πρωταθλήματα Ιταλίας και τέσσερα Κύπελλα Πρωταθλητριών. Στο σύνολο, σε αυτές τις τρεις δεκαετίες, ο «Καβαλιέρε» έχει πανηγυρίσει πέντε Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης – Champions League (1989, 1990, 1994, 2003, 2007), οκτώ Πρωταθλήματα (1988, 1992, 1993, 1994, 1996, 1999, 2004, 2011) και ένα Κύπελλο Ιταλίας, πέντε Super Cup Ευρώπης, δυο Διηπειρωτικά, ένα Παγκόσμιο Κύπελο Συλλόγων και επτά Supercoppa, μαζί με αυτό που η ομάδα του κατέκτησε τον περασμένο Δεκέμβριο απέναντι στη σημερινή κυρίαρχο του ιταλικού ποδοσφαίρου, τη Γιουβέντους. Ηταν ο τελευταίος του τίτλος.

Το 2006 οι «ροσονέρι» μπλέχτηκαν στο σκάνδαλο «Καλτσιόπολις», τους αφαιρέθηκαν 15 βαθμοί και έχασαν την έξοδό τους στο Champions League. Το 2007 επέστρεψαν – και το κατέκτησαν. Ηταν η (προ)τελευταία τους αναλαμπή πριν από το Πρωτάθλημα του 2011. Τα επόμενα χρόνια, υπέργηρος πλέον, ο Μπερλουσκόνι απλώς παρακολουθούσε την αγαπημένη του ομάδα να παρακμάζει. Δεν είχε, πια, τη δύναμη να την ξανακάνει πρωταγωνίστρια.

Εκτός από ιδιοκτήτης και πρόεδρός της, υπήρξε και… προπονητής της. Τουλάχιστον έτσι πίστευε. Το 2004 είχε δηλώσει: «Μιλάνε για τη Μίλαν του Σάκι, του Τζακερόνι και του Αντσελότι, αλλά δεν μιλάνε για τη Μίλαν του Μπερλουσκόνι. Κι όμως, είμαι αυτός που επί 18 χρόνια φτιάχνω τις ενδεκάδες, ορίζω τους κανόνες στην ομάδα κι αγοράζω παίκτες. Είναι σαν να μην υπάρχω». Ο Κάρλο Αντσελότι (ο νυν τεχνικός της Μπάγερν) έχει μιλήσει για την κακή συνήθεια του Μπερλουσκόνι να ανακατεύεται στα πόδια των προπονητών του: «Ηθελε πάντα να βλέπει τη Μίλαν με δύο επιθετικούς, οπότε εγώ στο «4-3-2-1» έλεγα στον Κακά να παίξει πιο μπροστά στο πρώτο δεκάλεπτο. Ο Μπερλουσκόνι νόμιζε ότι είχα κάνει αυτό που ζητούσε, κι έπειτα ο Κακά γυρνούσε στην κανονική του θέση».
Το 1988 είχε κάνει μια εξομολόγηση που, μάλλον, πέρασε απαρατήρητη: «Ολα τα πράγματα με τα οποία ασχολούμαι, είναι βέβηλα. Το μόνο ιερό που έχω, είναι η Μίλαν». Πολλά χρόνια αργότερα, τόλμησε να πει στον Πάπα ότι… μοιάζει με τη Μίλαν: «Και σεις, όπως και μεις, ταξιδεύετε συχνά στο εξωτερικό για να προωθήσετε μια νικηφόρα ιδέα: την ιδέα του Θεού…». Οι… θεϊκές «ατάκες» του, όλα αυτά τα χρόνια, έγραψαν ιστορία. Οπως η Μίλαν της παντοδυναμίας του, που οι Κινέζοι θα επιχειρήσουν να αναστήσουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News