Το πιο μεγάλο ψέμα για το νέο Champions League ανέλαβε να το πει ο Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε, πρόεδρος του ECA (European Club Association), κλείνοντας το συνέδριο της Αθήνας: «Οι πλούσιοι (σύλλογοι) δεν θα γίνουν πλουσιότεροι, ούτε οι φτωχοί, φτωχότεροι». Κι όμως, αυτό ακριβώς θα συμβεί. Η διοργάνωση μετεξελίσσεται σε μια κλειστή λίγκα για λίγους και εκλεκτούς. Τόσο κλειστή, ώστε από τον Ιούνιο κάθε χρονιάς θα γνωρίζουμε τις 26 από τις 32 ομάδες που θα παίζουν, τον Σεπτέμβριο, στους Ομίλους.

• Δεκάξι «εισιτήρια» θα δίνονται στις τέσσερις πρώτες χώρες στην κατάταξη της UEFA: Ισπανία, Αγγλία, Γερμανία και Ιταλία. Στις τέσσερις πρώτες ομάδες των πρωταθλημάτων τους.
• Τέσσερα, σε ομάδες των χωρών που βρίσκονται στην 5η και 6η θέση της βαθμολογίας. Από δυο.
• Αλλα τέσσερα θα παίρνουν οι χώρες των θέσεων 7 έως 10, που θα βγάζουν στο Champions League την πρωταθλήτριά τους. Εγγυημένα, χωρίς προκριματικά.
• Από ένα θα δίνεται στους κατόχους του Champions και του Europa League. Αν ο θριαμβευτής του Champions League εξασφαλίζει θέση στους Ομίλους από το πρωτάθλημα της χώρας του, το δικό του «εισιτήριο» θα πηγαίνει στον πρωταθλητή της 11ης, στην κατάταξη, χώρας. Αν ο κατακτητής του Europa League προκρίνεται στο Champions από το πρωτάθλημα, τη θέση του στους Ομίλους θα πάρει αυτομάτως η τρίτη ομάδα της Νο 5, στη βαθμολογία της UEFA, χώρας.

Το άθροισμα μας κάνει 26 ομάδες. Ολες οι υπόλοιπες θα… σκοτώνονται -για τις έξι θέσεις που θα απομένουν- στους προκριματικούς του Ιουλίου και του Αυγούστου, οι οποίοι θα εξακολουθήσουν να γίνονται σε δύο ζώνες: των πρωταθλητών και των μη πρωταθλητών. Το νέο σύστημα, που θα εφαρμοστεί από τη σεζόν 2018-2019, φροντίζει μόνο για τα κορυφαία ποδοσφαιρικά brand names της Ευρώπης. Για να μη χαθούν στον δρόμο προς τους Ομίλους.

Με την εγγυημένη παρουσία τους, τα «εμπορικά» ματς θα αυξηθούν. Πάνω από τις μισές ομάδες των Ομίλων -τουλάχιστον 19 από τις 32- θα ανήκουν σε κάποιο από τα Big-5 πρωταθλήματα. Με το νέο φορμάτ, που σπάει κάθε αγωνιστική σε δυο χρονικές ζώνες, θα αυξηθούν και οι ώρες «ζωντανής» τηλεθέασης. Αρα και τα τηλεοπτικά δικαιώματα, και οι χορηγοί. Ολα αυτά σημαίνουν περισσότερα χρήματα για τους ισχυρούς. Το Champions League γίνεται απλησιάστο για τα μικρότερα club, που θα κατευθύνονται στο Europa League. Με μερικά έσοδα παραπάνω, για να μη διαμαρτύρονται, αλλά «ψίχουλα» μπροστά σε εκείνα των συλλόγων από τα top ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Οι πιο μεγάλοι κερδισμένοι των αλλαγών είναι οι Ιταλοί. Στο Champions League έβγαζαν, παραδοσιακά, δύο ομάδες (η τρίτη της Serie A έπαιζε στους προκριματικούς και σπανίως κατάφερνε να προκριθεί), ενώ τώρα θα έχουν, «βρέξει – χιονίσει», τέσσερις εκπροσώπους τους στους Ομίλους. Σε όρους πόλης, οι πιο ευνοημένοι θα είναι οι Μιλανέζοι, που θα δουν την Ιντερ και τη Μίλαν τους να επιστρέφουν στη διοργάνωση. Επιπλέον, οι Ιταλοί θα στέλνουν δύο ομάδες τους απευθείας στους Ομίλους του Europa (έναντι μίας, σήμερα). Οπως και οι Αγγλοι, οι Ισπανοί και οι Γερμανοί, βεβαίως.

Δεύτερος μεγάλος κερδισμένος, η τηλεόραση. Διότι, πλέον, σε κάθε αγωνιστική των Ομίλων, Τρίτη και Τετάρτη, θα υπάρχουν δύο ζώνες μεταδόσεων. Μία στις 20.00 (ώρα Ελλάδας), με δύο ματς, και μία στις 22.00, με έξι ματς. Ετσι θα αυξηθούν, βεβαίως, και τα διαφημιστικά έσοδα των καναλιών που δείχνουν Champions League. Ιδίως στις τέσσερις χώρες που θα έχουν από τέσσερις ομάδες στους Ομίλους, όπου θα υπάρχει η δυνατότητα να μεταδίδονται και τα τέσσερα παιχνίδια τους σε διαφορετικές ημέρες και ώρες: στις 20.00 και στις 22.00, Τρίτη και Τετάρτη.

Θα είναι το ίδιο τυχεροί και οι τηλεθεατές, οι οποίοι σήμερα πρέπει να διαλέξουν ποιο -ένα- παιχνίδι θα παρακολουθήσουν live κάθε μέρα; Εκ πρώτης όψεως, ναι. Πλέον, θα μπορούν να βλέπουν δυο την Τρίτη και άλλα δυο την Τετάρτη. Εκτός κι αν αυτή η υπερπροσφορά τους κουράσει, σε βάθος χρόνου. Τέσσερις ώρες μπάλα, δυο φορές την εβδομάδα (μόνο για το Champions League) ίσως αποδειχθεί… overdose. Μπορεί αυτή η υπερβολή να στερήσει από τη διοργάνωση τη «μαγεία» της. Θα χάσουμε κι αυτό το «παρά τέταρτο», που ήταν μοναδικό στις αθλητικές μεταδόσεις – κάτι σαν σήμα κατατεθέν του Ch.L…

Τι αλλάζει για την Ελλάδα; Οχι τόσα πολλά, όσα νομίζουμε. Ας το εξετάσουμε επί πραγματικού: Το περασμένο καλοκαίρι ο Ολυμπιακός, ως πρωταθλητής, εκκίνησε από τον τρίτο προκριματικό γύρο, με πιθανούς αντιπάλους τις πρωταθλήτριες των χωρών από τη 13η θέση της κατάταξης και κάτω. Με τον νέο τρόπο διεξαγωγής, εφέτος θα είχε δυο πιθανές αντιπάλους επιπλέον: τις πρωταθλήτριες της χώρας Νο 11 (Τουρκία) και Νο 12 (Ελβετία). Αλλά, αυτός δεν είναι λόγος για να πούμε πως «δεν θα ξαναδούμε ελληνική ομάδα σε όμιλο του Champions League».

Για τις αλλαγές δικαιούται να φωνάζει η 11η και η 12η χώρα της κατάταξης της UEFA, που είχε δεδομένη μια θέση στους Ομίλους. Εμείς, τι είχαμε, τι χάσαμε.

Για τον δευτεραθλητή Ελλάδας, μπορεί να είναι και ευκολότερα. Το κακό νέο είναι οτι οι δύο προκριματικοί γύροι γίνονται τρεις, και εύκολος αντίπαλος δεν θα υπάρχει. Το καλό νέο είναι ότι οι πανίσχυρες ισπανικές, αγγλικές, γερμανικές και ιταλικές ομάδες, δεν θα ξαναβρεθούν στον δρόμο των ελληνικών. Ο ΠΑΟΚ, για παράδειγμα, πέρυσι τερμάτισε δεύτερος και αντιμετώπισε τον Αγιαξ. Αν κατάφερνε να τον περάσει, το πιθανότερο είναι πως, στη συνέχεια, θα έπεφτε πάνω σε κάποιο μεγαλύτερο… θηρίο. Με το νέο σύστημα, όλοι οι πιθανοί αντίπαλοι, σε όλους τους γύρους, θα είναι της δυναμικής του «Αίαντα». Ούτε πολύ πιο εύκολοι, ούτε πολύ πιο δύσκολοι. Αν, πέρυσι, ο ΠΑΟΚ έπρεπε να περάσει τον Αγιαξ και τη Μάντσεστερ Σίτι -ας πούμε- για να μπει στους Ομίλους, από το 2018 θα χρειαστεί να αποκλείσει τρεις ομάδες σαν τον Αγιαξ.

Για τις αλλαγές δικαιούται να φωνάζει η 11η και η 12η χώρα της κατάταξης της UEFA, που είχε δεδομένη μια θέση στους Ομίλους. Εμείς, τι είχαμε, τι χάσαμε. Το βασικό μας πρόβλημα παραμένει ότι το ποδόσφαιρό μας τρέχει στον κατήφορο, κι έτσι ο πρωταθλητής της χώρας, ούτε κάποια άλλη ομάδα μας, δεν απολαμβάνει, πλέον, κανένα «προνόμιο». Δεν μπορεί να βγει απευθείας σε Ομιλο, του Champions ή του Europa League. Ενώ η… ποδοσφαιρομάνα Ελβετία θα στέλνει την πρωταθλήτριά της στα πλέι-οφ του Champions League, και όχι στον τρίτο προκριματικό.

Αντί να… καταριέται την UEFA, το ελληνικό ποδόσφαιρο, καλύτερα να ξαναδεί το καλεντάρι του. Εφτασε η ώρα, το πρωτάθλημα στην Ελλάδα να αρχίζει νωρίς τον Αύγουστο, ώστε να έχει ολοκληρωθεί -μαζί με τα πλέι οφ- στις αρχές Μαΐου. Ο λόγος είναι ότι, από το καλοκαίρι του 2018, όλες οι ομάδες μας -ακόμα και η Πρωταθλήτρια- θα μάχονται για την ευρωπαϊκή τους ύπαρξη από τον Ιούλιο. Οπότε, εάν ο Ιούνιος θα είναι μήνας προετοιμασίας, θα πρέπει να βρεθούν και δυο εβδομάδες ξεκούρασης. Η ζέστη του Αυγούστου μπορεί να αντιμετωπιστεί με τρεις τέσσερις αγωνιστικές νυχτερινών παιχνιδιών. Αλλη λύση δεν υπάρχει, επειδή κανένας ποδοσφαιριστής δεν θα αντέξει παίζοντας μπάλα 12 μήνες το χρόνο.

Γιατί η UEFA κάνει τα χατίρια των ισχυρών συλλόγων; Για να μην την πατήσει όπως η FIBA στο μπάσκετ. Για να μην κάνουν τη δική τους, ποδοσφαιρική Ευρωλίγκα, στέλνοντας το Champions League στην κόλαση. Οσο για το πού πάει το πράγμα μετά το 2021, ένα επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο Ρουμενίγκε δείχνει τις προθέσεις των ισχυρών: «Οι σύλλογοι από τα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα (Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία) φέρνουν το 86% των εσόδων του Champions League, όμως τους επιστρέφεται μόλις το 60%». Αυτή η δυσαναλογία μεταξύ του παραγόμενου πλούτου από τα «μεγάλα» club και των απολαβών τους από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, πρέπει να διορθωθεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News