Το έχουμε ξαναπεί. Είναι τόσο δύσκολη η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, ώστε είναι μονόδρομος γι’ αυτήν η αναζήτηση και του παραμικρού θέματος που θα μπορούσε να της αποφέρει μια «νίκη». Τις προάλλες, για παράδειγμα, ενορχήστρωσε το έργο «νέα Αθήνα, πάρκα και γήπεδα» (εδώ).

Επειδή, όμως, αυτού του είδους οι «νίκες» προϋποθέτουν παραμονή στην εξουσία και λεφτά, προηγείται η ολοκλήρωση της περιβόητης αξιολόγησης. Η οποία δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, αν δεν σερβιριστεί σε ικανές ποσότητες ο προπαγανδιστικός σανός (για το πόπολο) και, κυρίως, αν δεν υπάρχει κάποιο άλλοθι για τους «ζωηρούς» του ΣΥΡΙΖΑ (τον Φίλη, τον Σκουρλέτη και τ’ άλλα παιδιά). Αυτό το άλλοθι είναι που πρέπει να βρεθεί και να πλασαριστεί καταλλήλως. Διότι, κατά τα άλλα, η απόφαση για κλείσιμο της αξιολόγησης είναι ειλημμένη, αλλιώς ο Αλέξης και ο Πάνος θα πάνε για εκλογικές βρούβες. Και σιγά μην το αντέχουν.

Κάπου εδώ βρισκόμαστε τώρα. Αφού ο Ευκλείδης και η Εφη διαπραγματεύθηκαν υπερηφάνως στο Χίλτον των Αθηνών, συνεχίζουν την «αντίσταση» στις Βρυξέλλες. Να μη μας κάνει, βρε αδερφέ, κουμάντο στην έδρα μας η σκληρή Ντέλια του ΔΝΤ. Να μεταφέρουμε τη μάχη στην έδρα τους. Να θυμηθούμε τo Brussels Group και να ξεχάσουμε την τρόικα. Και να επιστρέψουν με μια εκτός έδρας νίκη. Το μενού άλλαξε. Οχι πια μόνο σανός Αθηνών, αλλά και λαχανάκια Βρυξελλών.

Και για να νομιστίσουν λιγάκι τα άνοστα λαχανάκια, πρέπει να περιμένουμε λίγο ακόμα. Στο βράσιμο πρέπει να προστεθεί η επέτειος ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μπας και καταφέρουμε να βάλουμε μέσα στην επετειακή ανακοίνωση μια παράγραφο που να υπενθυμίζει τα εργασιακά κεκτημένα της Ευρώπης (εδώ). Ωστε να συντρίψουμε υπερηφάνως, ανήμερα της δικής μας εθνικής επετείου, την άρνηση της σκληρής Ντέλιας του ΔΝΤ και να επαναφέρουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Για να το κάνουμε λιανά. Τα άμεσα μέτρα, αυτά που θα μειώσουν τα εισοδήματα, έχουν ήδη συμφωνηθεί. Δεν γίνεται καμιά διαπραγμάτευση για το αφορολόγητο και τη μείωση στις συντάξεις. Αυτά έχουν τελειώσει. Και τα περίφημα «αντίμετρα» έχουν ήδη γίνει ανέκδοτο. Τι απομένει; Μια «νίκη» στα εργασιακά. Αντε, βρε Γερούν Νταϊσελμπλουμ, κάνε την δώρο στο δικό μας κορίτσι, πριν πας να μαζεύεις τουλίπες στην πατρίδα σου. Τώρα, τι είδους νίκη θα είναι αυτή, με την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε μια αγορά εργασίας όπου οι μισοί δεν δουλεύουν και οι άλλοι μισοί δουλεύουν και πληρώνονται, αν πληρώνονται, με καθυστέρηση μηνών, είναι άλλη συζήτηση.

Κάπως έτσι, λοιπόν, ο Τσακαλώτος και η Αχτσιόγλου προσπαθούν να νοστιμίσουν τα λαχανάκια Βρυξελλών με ολίγη από γλάρο και να επιστρέψουν με μια εκτός έδρας νίκη. Θα προσθέσει και ο Τσίπρας τις προσευχές του (εδώ), ώστε όλα να πάνε κατ’ ευχήν και ο Μητσοτάκης να μείνει με τις εκλογές στο χέρι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News