Δεν μπορεί να ξέρει κανείς εάν οι Γάλλοι θα νοσταλγήσουν τον Φρανσουά Ολάντ. Είναι βέβαιο, πάντως, ότι θα τον νοσταλγήσουν οι δημοσιογράφοι: κανένας πρόεδρος πριν από αυτόν δεν ήταν τόσο ανοικτός και φιλικός απέναντί τους – πιθανότατα δεν θα είναι ούτε και μετά από αυτόν. Τόσο φιλικός ώστε άνοιξε το Ελιζέ σε δυο δημοσιογράφους της Monde για να διαπιστώσουν με τα μάτια τους πώς είναι η προεδρική κατοικία αυτές τις τελευταίες ημέρες της προεδρίας του.

Και τι είδαν αυτοί; Μια απόλυτη ερημιά. Ο πρώτος πρόεδρος της 5^ης Γαλλικής Δημοκρατίας που δεν θα διεκδικήσει μια δεύτερη θητεία, ασχολείται μόνο με τα βασικά – άμυνα, ασφάλεια, διεθνείς σχέσεις – μαζί με τον πρωθυπουργό και τους αρμόδιους υπουργούς. Τα περίφημα δείπνα της Τρίτης με τα μέλη της κυβέρνησης κόπηκαν. Κι έτσι ο πρόεδρος έχει περισσότερο χρόνο. Για να κάνει τι; «Ο,τι θα έκανε και ένας νέος στο άνθος της ηλικίας του ή ένας πενηντάρης που μόλις έχει χωρίσει και διψάει για κοινωνική ζωή: βγαίνει κάθε βράδυ» γράφει η εφημερίδα.

Μπαράκια; Εντάξει, μην το παρακάνουμε. Το πρόγραμμα έχει δείπνα, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες. Οχι ότι αλλάζουν και πολλά: «Η επίσημη ατζέντα του προέδρου μοιάζει αυτές τις τελευταίες εβδομάδες με συνεχή γιορτή». Κι όλα αυτά χωρίς να του την έχουν στημένη οι παπαράτσι, όπως εκείνος που τον είχε απαθανατίσει με την ηθοποιό Ζιλί Γκαγιέ κάνοντάς του τη ζωή δύσκολη. Ο πρόεδρος είναι επιτέλους ελεύθερος. Για να απολαύσει αυτό που οι Γάλλοι ξέρουν να απολαμβάνουν καλύτερα απ’ όλους: τη joie de vivre.

Φωτό: Κοιτάζει μήπως τον βλέπει κανείς. Και μετά το σκάει. Πηγή: Reuters/ Yoan Valat/ Pool

Χαζεύοντας στο Facebook ένα Σάββατο, ο Μπιλγκίν Τζιφτζί είδε μια ανάρτηση που τον έκανε να γελάσει. Ήταν ένα μοντάζ από φωτογραφίες του τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, πλάι σε εικόνες από το Γκόλουμ, του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών. Στην πρώτη, ο πρόεδρος και ο συρρικνωμένος κάτοικος της Μέσης Γης μοιράζονταν το ίδιο έκπληκτο ύφος. Η δεύτερη έδειχνε και τους δυο με γουρλωμένα από δέος μάτια. Στην τρίτη, ο Ερντογάν μασούλαγε ένα μπουτάκι από κοτόπουλο, ενώ το Γκόλουμ δάγκωνε ένα ψάρι. Ο Τζιφτζί, ένας γιατρός από την πόλη Αϊντίν στα δυτικά της χώρας, πάτησε share και μετά το ξέχασε.  Επειτα από μερικές εβδομάδες όμως είδε έκπληκτος την αστυνομία να τον κατηγορεί για προσβολή του προέδρου αλλά και να χάνει και τη δουλειά του στο νοσοκομείο.

Πώς έφτασε η δημοσίευσή του στα χέρια της αστυνομίας και μάλιστα με το δεδομένο ότι το προφίλ του δεν είναι δημόσιο; Η απάντηση είναι απλή. Τον πρόδωσε κάποιος «φίλος» του στο Facebook – ο άνδρας μίας εξαδέλφης του. Κι ο γιατρός δεν είναι το μόνο θύμα. Η Τουρκία, παρατηρούν οι Financial Times, έχει γίνει μια χώρα καταδοτών. Κανένας δεν μπορεί να ποστάρει ένα άρθρο ή ένα σκίτσο που θα κριτικάρει την κυβέρνηση και να αισθάνεται ασφαλής. Η πρακτική, επισημαίνεται ακόμη, δεν είναι καινούργια. Το φαινόμενο των καταδοτών (ή πληροφοριοδοτών ή ρουφιάνων ή καρφιών – διαλέγει και παίρνει κανείς) είχε ανθίσει την εποχή του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίντ Β’ αλλά και μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1971.

Το φαινόμενο ανθεί και τώρα. Και πώς να μην ανθήσει; Τον περασμένο Δεκέμβριο ο Ταγίπ Ερντογάν είχε καλέσει τους πολίτες να συνεργάζονται με την αστυνομία. Και τώρα η χώρα του ζει μια ακόμη σκοτεινή εποχή.

Φωτό: Αυτός τώρα πόσους να έχει «δώσει»; Πηγή: Reuters/Umit Bektas

Το λεγόμενο «κόμμα της Οξφόρδης» είναι αυτό που χρησιμοποιείται πριν από τον σύνδεσμο «και» προκειμένου να μην υπάρχουν παρανοήσεις σε μια λίστα. Οφείλει το όνομά του στις Oxford University Press, τις εκδόσεις του φημισμένου πανεπιστημίου που διέδωσαν τη χρήση του, και σύμφωνα με τους New York Times, είναι το πιο αμφιλεγόμενο σημείο στίξης. Κι αυτό επειδή είναι πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το κόμμα δεν πρέπει να μπαίνει ποτέ πριν από τον σύνδεσμο.

Κανονικά η διαμάχη θα έμενε στο πεδίο των ειδικών της γραμματικής και του συντακτικού. Αλλά στο Μέιν των ΗΠΑ το «κόμμα της Οξφόρδης» – ή μάλλον η απουσία του – μπορεί να στοιχίσει σε μια γαλακτοκομική μονάδα 10 εκατομμύρια δολάρια: το 2014 τρεις οδηγοί νταλίκας έκαναν μήνυση στην Oakhurst Dairy ζητώντας να πληρωθούν υπερωρίες, τις οποίες η εταιρία είχε αρνηθεί να καταβάλει. Πράγματι, η τοπική νομοθεσία προβλέπει ότι κάθε εργάσιμη ώρα πλέον των 40, θα πρέπει να πληρώνεται 1,5 φορά.

Υπάρχουν, όμως, και εξαιρέσεις και εδώ μπαίνει στο παιχνίδι το «κόμμα της Οξφόρδης»: ο νόμος αποκλείει «τη συσκευασία για τις αποστολές και τη διανομή τροφίμων με ημερομηνία λήξης» ή εννοεί «τη συσκευασία για τις αποστολές, και τη διανομή τροφίμων με ημερομηνία λήξης»; Με άλλα λόγια, μιλάμε για ένα ή για δυο διαφορετικά πράγματα; Είναι μια διαφορά ανάγνωσης που σύμφωνα με τους οδηγούς τους κόστισε χιλιάδες δολάρια τον χρόνο. Γιατί με το κόμμα θα γινόταν σαφές ότι ο νόμος αποκλείει τη διανομή προϊόντων που λήγουν, όπως είναι για παράδειγμα το γάλα.

Στο πλευρό των οδηγών τάχθηκε πριν από λίγες ημέρες η δευτεροβάθμια δικαιοσύνη ανατρέποντας απόφαση της πρωτοβάθμιας. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η απουσία του κόμματος προκάλεσε αβεβαιότητα και επομένως είναι απαραίτητη αποζημίωση. Μα τους αρνητές του κόμματος της Οξφόρδης τους ρώτησαν;

Φωτό: Κι όταν σταματήσουν στην εθνική για ξεμούδιασμα, ρίχνουν και μια ματιά στη γραμματική. Πηγή: NYT/ AP/ Pat Wellenbach

Το 1969 έγινε ο δεύτερος αστροναύτης μετά τον Νιλ Αρμστρονγκ που πάτησε το πόδι του στη Σελήνη. Σήμερα, στα 87 του χρόνια, ο Μπαζ Ολντριν δεν μπορεί να ταξιδέψει στον Αρη, όπως ίσως θα ήθελε. Αυτό δεν τον εμπόδισε όμως να δημιουργήσει ένα βίντεο, όπου ο ίδιος ως ολόγραμμα ταξιδεύει στον Κόκκινο Πλανήτη για να δώσει οδηγίες στους μελλοντικούς επισκέπτες του. Το έκανε, λέει στο BBC, για να «ωθήσει τις κυβερνήσεις να συνεργαστούν προκειμένου να βρουν έναν τρόπο που θα καταστήσει υλοποιήσιμο το ταξίδι».

Το βίντεο διαρκεί δέκα λεπτά. Και τι προτείνει μέσω αυτού ο βετεράνος αστροναύτης; Να χρησιμοποιηθούν τα φεγγάρια της Γης και του Αρη ως ενδιάμεσοι σταθμοί ενός ταξιδιού που θα διαρκέσει έξι ολόκληρους μήνες. Ο ίδιος προσγειώνεται στη συνέχεια σε έναν πλανήτη όπου προβάλλουν οι εγκαταστάσεις του πρώτου γήινου εποικισμού στο Διάστημα: «Οι πρώτοι έποικοι θα πρέπει να αντέξουν τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, όπως συνέβη με τους Ευρωπαίους που εποίκισαν την Αμερική» προειδοποιεί ο Ολντριν. Και πρέπει να το κάνουν «για το καλό των μελλοντικών διαπλανητικών γενεών».

Είναι βέβαιο. Εάν ήταν καμιά 65αριά χρόνια νεώτερος, θα ήταν ένας από αυτούς.

Φωτό: Η στάμπα στο t-shirt τα λέει όλα. Και χωρίς μετάφραση. Πηγή: news.com.au