Κάθε άνθρωπος στη θέση του θα έφτανε στα όριά του. Πόσω μάλλον ο Ζοσέ Μουρίνιο, η προσωποποίηση του εγωισμού. Οχι, του ήταν αδύνατον να μην απαντήσει στα «fuck-off Mourinho» των οπαδών της Τσέλσι, της ομάδας που εκείνος έβγαλε από την αφάνεια και την ανυποληψία πριν από 12 χρόνια. Οταν πρωτοπήγε στο «Στάμφορντ Μπριτζ», οι Λονδρέζοι μετρούσαν μόνον έναν τίτλο Πρωταθλήματος, το 1955. Ο Τσόρτσιλ, μόλις είχε αποχωρήσει από την πρωθυπουργία… Πενήντα χρόνια μετά, ο Πορτογάλος τους έμπασε στην «ελίτ» του αγγλικού ποδοσφαίρου. Κι αυτοί, οι αχάριστοι, τον έβριζαν. Με τρία δάχτυλα υψωμένα, τους θύμισε τα τρόπαια της Premier League που τους χάρισε: 2005, 2006, 2015. Πάλι καλά, που αντέδρασε με αυτόν τον «κομψό» τρόπο.

Λίγο αργότερα, μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα, θέλησε να το πει και με λόγια: «Οταν θα βρεθεί ο επόμενος που θα πάρει τα Πρωταθλήματα τα οποία κατέκτησα εγώ και θα φτάσει στους τέσσερις τίτλους για να με προσπεράσει, τότε θα πάψω να είμαι ο νούμερο ένα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όμως, ο… Ιούδας θα είναι ο κορυφαίος γι’ αυτόν τον σύλλογο». Περισσότερο και από την ήττα (1-0), η οποία στέρησε από την Κυπελλούχο Γιουνάιτεντ το τελευταίο εισιτήριο για τους ημιτελικούς του εφετινού Κυπέλλου Αγγλίας, τον Μουρίνιο τον πείραξε που η παλιά του ομάδα τον ξεπέρασε τόσο γρήγορα. Που οι «Μπλε» βρήκαν αμέσως τον νέο τους «ήρωα» στο πρόσωπο του Αντόνιο Κόντε.

https://www.youtube.com/watch?v=kwKRJn4j3Zw

Με τον ιταλό συνάδελφό του δεν είχε προηγούμενα. Αυτό που τον εξοργίζει, είναι η διαφαινόμενη επιτυχία του. Για τον απλούστατο λόγο, ότι η σύγκριση ανάμεσα στον πρώην και τον νυν τεχνικό της Τσέλσι είναι, περίπου, αυτόματη. Τον Δεκέμβριο του 2015 ο Μουρίνιο άφησε την ομάδα στα χαμηλά της βαθμολογίας, σχεδόν διαλυμένη, ανήμπορη να νικήσει ακόμα και τον πιο αδύναμο αντίπαλο. Και τώρα ο Κόντε, που την ανέλαβε το περασμένο καλοκαίρι, την έχει πρώτη, στους +10 από τη δεύτερη θέση (Τότεναμ και Μάντσεστερ Σίτι), και 17 βαθμούς μπροστά από τη δική του Γιουνάιτεντ. Με 11 αγωνιστικές να απομένουν, κανένας δεν πιστεύει πως η Τσέλσι μπορεί να χάσει το Πρωτάθλημα – ενώ ο Μουρίνιο παλεύει να βγάλει τους «Κόκκινους» στην Ευρώπη. Επιπλέον, μετά τη χθεσινή πρόκριση στο Κύπελλο, ο Κόντε κυνηγάει το «νταμπλ», κάτι εξαιρετικά σπάνιο για πρωτάρη -στο Νησί- προπονητή.

Για τον Μουρίνιο, όλες οι ήττες είναι σφαίρες που πληγώνουν την «αυθεντία» του. Ιδίως αυτές από την Τσέλσι… τον σκοτώνουν. Στην πρώτη του επίσκεψη στο «Στάμφορντ Μπριτζ» ως αντίπαλος μετά τη (δεύτερη) θητεία του στον πάγκο των «Μπλε», στις 23 του περασμένου Οκτωβρίου, έχασε 4-0. Ο Κόντε πανηγύρισε τα γκολ κάπως πιο έντονα απ’ όσο συνηθίζει, και ο Μουρίνιο δεν το άφησε να περάσει έτσι, ψιθυρίζοντάς του κάτι… γαλλικά στ’ αυτί. Εκτοτε, η Γιουνάιτεντ είχε «τρέξει» ένα εντυπωσιακό σερί 17 αγώνων χωρίς ήττα στην Premier League, και είχε χάσει μόνον από τη Χαλ (στον επαναληπτικό για τους «4» του Λιγκ Καπ). Ο «Special One» πίστευε ότι, τη Δευτέρα, θα έπαιρνε την εκδίκησή του.

Με τρεις βασικούς παίκτες του (Ιμπραΐμοβιτς, Ρούνεϊ και Μαρσιάλ) να απουσιάζουν, και με τη Γιουνάιτεντ να έχει διανύσει 6.800 χιλιόμετρα πήγαιν’ – έλα στο Ροστόβ, για να παίξει με το ρωσικό κλαμπ στους «16» του Europa League, ήταν δύσκολο. Εγινε σχεδόν αδύνατον, στο 35′, όταν ο Αντερ Ερέρα αποβλήθηκε με δύο (αυστηρές) κίτρινες κάρτες. Οταν ο Πορτογάλος κατάλαβε ότι θα χάσει (πάλι), έκανε το ματς… «ροντέο». Νόμιζες πως παρακολουθούσες ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Ο Μουρίνιο έτρεξε στον τέταρτο διαιτητή για να διαμαρτυρηθεί εντόνως, ο Κόντε τον ακολούθησε, και λίγο έλειψε να πιαστούν στα χέρια. Στις κερκίδες, οι θεατές έβριζαν εν χορώ τον άλλοτε αγαπημένο τους προπονητή, ενώ στον αγωνιστικό χώρο τα… λάτιν μαρκαρίσματα ξάπλωναν κορμιά. Τελικώς, με ένα γκολ του χαφ – κομπιούτερ που ονομάζεται Ν’ Γκολό Καντέ, η Τσέλσι πήρε την πρόκριση – και ο Μουρίνιο άλλη μια μεγάλη πίκρα.

https://www.youtube.com/watch?v=qlYkpr–sYc

Ο «Special One» εχθρεύεται τον Κόντε κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο έχει καταφέρει να ανεβάσει στα ύψη τις μετοχές του στην Αγγλία. Θεωρεί ότι είναι ο ίδιος (τρόπος) με τον δικό του, για τον οποίο έχει κατακριθεί απ’ όλους. Το άφησε να εννοηθεί σαφέστατα στη συνέντευξη Τύπου πριν από τον αγώνα, μιλώντας για την Τσέλσι: «Διάλεξαν ένα συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού, το οποίο νομίζω πως ταιριάζει πολύ με τις δυνατότητες αυτών των παικτών. Αμύνονται πολύ και καλά, αντεπιτίθενται και σκοτώνουν τους αντιπάλους, όπως η δική μου Τσέλσι. Η διαφορά είναι ότι παίζουν με πέντε πίσω. Εγώ έπαιζα με τέσσερις, όμως είναι η ίδια συμπεριφορά. Μία πολύ δυνατή ομάδα στην άμυνα, η οποία χτυπάει στην αντεπίθεση. Τα πάνε πολύ, πολύ καλά, γι’ αυτό θα βγουν πρωταθλητές εύκολα».

Τι ήθελε να πει ο Πορτογάλος; Οχι ότι τον αντιγράφει, αλλά ότι το φουλ αμυντικό παιχνίδι του Κόντε έχει γίνει αποδεκτό στην Αγγλία, και μάλιστα ως περίτεχνο δείγμα της ιταλικής επιστήμης του «κατενάτσιο». Ενώ το δικό του -παρεμφερές- στιλ κατακεραυνώθηκε απ’ όλους ως ένα αντι-ποδοσφαιρικό «ταμπούρι» που σκοτώνει το θέαμα. Στην τελευταία του σεζόν στην Τσέλσι, το είχαν βαρεθεί ακόμα και οι οπαδοί της, αν και με αυτό κατάφεραν να κατακτήσουν τον τίτλο (του 2015), μερικούς μήνες νωρίτερα. Οι ίδιοι άνθρωποι που, τότε, μουρμούριζαν, τώρα αποθεώνουν τον Κόντε για την αποτελεσματικότητά του. Δεν φαίνεται να τους πειράζει, που η Τσέλσι του έχει σκοράρει, εφέτος, 13 γκολ από μακριά: χωρίς οι παίκτες της να πατήσουν την αντίπαλη περιοχή.

Τα παράπονα του Μουρίνιο έχουν να κάνουν και με τους διαιτητές, οι οποίοι δεν αντιμετωπίζουν εχθρικά μόνον την ομάδα του, αλλά και τον ίδιο. Είναι έτοιμοι -και το έχουν κάνει- να τιμωρήσουν αυστηρά ακόμα και την παραμικρή έκρηξη του θυμού του, όμως δεν κάνουν το ίδιο με τους συναδέλφους του. Για παράδειγμα, ποτέ ο τέταρτος διαιτητής δεν θα έλεγε στον «Μου» αυτό που είπε στον Γιούργκεν Κλοπ, όταν ο γερμανός τεχνικός της Λίβερπουλ «κόλλησε» το πρόσωπό του στο δικό του: «I like your passion» («Μ’ αρέσει το πάθος σου»). Θα τον είχε αποβάλει, χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Ο Πορτογάλος πιστεύει πως οι φίλαθλοι, οι διαιτητές, ο Τύπος, όλοι είναι εναντίον του. Ισως και να ‘χει δίκιο. Αλλά, μήπως είναι τα mind games του, οι δηλητηριώδεις «ατάκες» του, οι κάθε λογής προκλητικές συμπεριφορές του -με τις οποίες έχτισε το «special» προφίλ του όλα αυτά τα χρόνια- που τον έφεραν σε αυτό το σημείο; Σε κάθε περίπτωση, το… δράμα του δεν είναι τι λένε, τι γράφουν ή τι πιστεύουν γι’ αυτόν. Εάν, και πόσοι, τον συμπαθούν. Είναι η αγωνιστική κουλτούρα της Γιουνάιτεντ, η οποία του απαγορεύει να χρησιμοποιήσει τη δοκιμασμένη συνταγή των μεγάλων του επιτυχιών. Ο Μουρίνιο οφείλει να κερδίζει, όμως όχι με τον τρόπο που το έκανε παλιά. Σχεδόν με δεμένα χέρια, παρακολουθεί τον… αχώνευτο Κόντε να παρελαύνει από νίκη σε νίκη. Και αυτό τον «τρελαίνει».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News