Θυμηθείτε την εικόνα που έχουμε δει σε Λούκι Λουκ: μόλις βρισκόταν χρυσάφι κάπου πιο δυτικά, οι πόλεις εγκαταλείπονταν με ταχύτητα, οι χρυσοθήρες έφευγαν τρέχοντας κι έμεναν κάτι ξεχαρβαλωμένα σπίτια, μια μπάλα άχυρο κι ένα κοράκι.

Κάπως έτσι ξημέρωσε η Θεσσαλονίκη τη Δευτέρα μετά την Εκθεση. Επειτα από ένα δεκαήμερο όπου όλα τα φώτα ήταν στραμμένα στην πόλη, με τους πολιτικούς αρχηγούς να πηγαίνουν και να έρχονται, όλους (ανεξαιρέτως) τους προβεβλημένους βουλευτές, υπουργούς και στελέχη και να δίνουν το παρών στη Θεσσαλονίκη, μετά τις στρατιές ρεπόρτερ, δημοσιογράφων, κάμεραμαν, σκηνοθετών και ηχοληπτών, ήρθε η επόμενη μέρα: μουντή, στριφνή και καταθλιπτική. Με βροχή και χωρίς λεωφορεία. Με πανδαιμόνιο στους δρόμους, κόσμο σε απόγνωση και χωρίς δημόσια συγκοινωνία. Με μια πόλη σε ομηρία, δυσκίνητη, βαριά, ανίκανη να αντιδράσει.

Για μια ακόμη φορά, οι εργαζόμενοι στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης προέβησαν, από το περασμένο Σάββατο, σε επίσχεση εργασίας. Δεν υπάρχουν λεωφορεία. «Και γιατί δεν παίρνετε το μετρό;» θα ρωτήσει κάποιος γυρνώντας το στην πλάκα, και θα γίνουμε από δυο χωριά χωριάτες. Η Θεσσαλονίκη του 1.000.000 δεν έχει συγκοινωνία! Τέλος, ας το χωνέψουμε.

Το πρόβλημα το είχαμε περιγράψει τον Αύγουστο, κάνοντας εκκλήσεις για εξεύρεση λύσης. Δυστυχώς, όμως, τόσο ο αρμόδιος υπουργός Χρήστος Σπίρτζης όσο και η διοίκηση του Οργανισμού, έμειναν να διαφωνούν.

Ποιος νοιάζεται για τον πολίτη που θα χρειαστεί να δίνει 5, 10, 15 ή 20 ευρώ την ημέρα για να παίρνει ταξί; Ποιος θα ασχοληθεί με μια καθαρίστρια που μένει στην Ηλιούπολη πώς θα πάει να καθαρίσει στην Καλαμαριά ή την Τούμπα; Διότι είναι γνωστό ότι τα θύματα αυτής της ιστορίας δεν είναι οι ευκατάστατοι, αλλά οι φτωχότεροι.

Αναρωτιόμαστε όλοι εάν αυτή η πόλη διαθέτει άρχοντες. Δεν υπάρχουν δήμαρχοι; Δεν υπάρχουν βουλευτές; Πού είναι οι λαλίστατοι, κατά τα άλλα, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, να πιέσουν για την εξεύρεση μιας λύσης; Αν δεν υπάρξει μια συστράτευση όλων των δυνάμεων της Θεσσαλονίκης τώρα, προκειμένου να βγούμε από την τραγική αυτή κατάσταση, πότε θα υπάρξει; (Ναι, ξέρω: ποτέ)

Μεταφέρω την έκκληση του προέδρου του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας/Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας, Πάρι Μπίλλια, ο οποίος θέτει το πρόβλημα στη σωστή βάση:

«Η απεργία των εργαζομένων του ΟΑΣΘ και η έλλειψη εναλλακτικού μέσου μαζικής μετακίνησης σε συνδυασμό με τη βροχή δημιούργησαν τεράστια προβλήματα στις μετακινήσεις των συμπολιτών μας σήμερα. Δυστυχώς η πόλη είναι όμηρος των κακών πολιτικών επιλογών των τελευταίων τριάντα ετών. Οι άγονες αντιπαραθέσεις για το καταλληλότερο μέσο σταθερής τροχιάς μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο, να υπάρχει δηλαδή μονοπώλιο στις μετακινήσεις μας. Ο ΟΑΣΘ ελλείψει ανταγωνιστικού μέσου παρέχει χαμηλής ποιότητας μεταφορικό έργο, το οποίο επιδεινώθηκε τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης. Το υπουργείο Μεταφορών αποφάσισε να παρέμβει προκειμένου υποτίθεται, να εξορθολογήσει την κατάσταση, χρησιμοποιώντας όμως ως ομήρους τους πολίτες της πόλης. Αναρωτιέμαι, την ίδια τακτική θα ακολουθούσε αν τα παραπάνω συνέβαιναν στην Αθήνα; Επίσης, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας με τον ίδιο τρόπο θα προέβαλαν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην πόλη; Οι πολιτικοί της πόλης, βουλευτές, δήμαρχοι, περιφερειάρχης απαιτείται να πάρουν πρωτοβουλίες και να απαιτήσουν να δοθεί μόνιμη λύση σε αυτή την τραγελαφική κατάσταση, αλλιώς θα είναι και αυτοί συνυπεύθυνοι για αυτό που συμβαίνει».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News