Ένας πρωτοφανής παροξυσμός που αγγίζει τα όρια της φρενίτιδας έχει ξεσπάσει τον τελευταίο καιρό. Πολύς λόγος γίνεται για τη συγκεκριμένη εφαρμογή και πολλοί αστεϊσμοί εκδηλώνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναφορικά με τα πόκεμον. Τι είναι άραγε αυτό το τόσο συναρπαστικό που οδηγεί τους νέους, κυρίως, στη ενασχόληση με αυτά τα μικρά τερατάκια; Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να προσεγγίσουμε το θέμα αδρομερώς και ας ασχοληθούμε με τις βαθύτερες αιτίες ανάδυσής του.

Παρατηρώ γύρω μου δύο κατηγορίες ανθρώπων: Πρώτον, αυτούς που από περιέργεια και μόνο ασχολούνται με τα πόκεμον.  Αυτούς, δηλαδή, που θέλησαν να δουν περί τίνος πρόκειται και για ένα μικρό χρονικό διάστημα ασχολήθηκαν με τη συγκεκριμένη εφαρμογή. Δεύτερον, αυτούς που ασχολούνται συστηματικά, αφιερώνουν ποιοτικό χρόνο και  φτάνουν σε ακρότητες προκειμένου να βρουν πόκεμον. Δε θα ασχοληθώ με την πρώτη κατηγορία, θα ασχοληθώ όμως με τη δεύτερη που κατά την γνώμη μου είναι απορίας άξια. Τι είναι αυτό που μπορεί να αποτελέσει τόσο μεγάλη κινητήρια δύναμη και να ενεργοποιήσει ανθρώπους οδηγώντας τους στο κυνήγι των πόκεμον;

Μέσα στη λαίλαπα των καταιγιστικών εξελίξεων, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο, το κυνήγι των πόκεμον φαντάζει εξωπραγματικό. Μέσα σε τρομοκρατικές επιθέσεις, πολέμους και ωμή χρήση βίας, μέσα σε πραξικοπήματα, αποχωρήσεις από την Ευρώπη, ανικανότητες ηγετών και παραπαίουσες οικονομίες, άραγε το μόνο που μας νοιάζει είναι τα πόκεμον; Αλήθεια πόσο θλιβερό μπορεί να είναι αυτό το γεγονός; Νέοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να ασχοληθούν με αυτά τα σοβαρά θέματα, να ενημερωθούν πολύπλευρα να διαμορφώσουν άποψη και να προσπαθήσουν έστω και ελάχιστα για το κοινό καλό σπαταλούν άσκοπα τον χρόνο τους. Νέοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να αφιερώσουν ποιοτικό χρόνο σε οικογένεια, φίλους, σχέσεις, για προσωπική βελτίωση και εξέλιξη ή για την υλοποίηση μιας καινοτόμας επιχειρηματικής ιδέας  γίνονται έρμαια μιας ανούσιας μόδας.

Ας δούμε όμως και τις βαθύτερες έννοιες του «ψάχνω» και του «βρίσκω». Ψάχνω πόκεμον και βρίσκω πόκεμον. Τι είναι αυτό το τόσο γοητευτικό στο δυαδικό σχήμα «ψάχνω-βρίσκω»; Κατ’ αρχάς αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Ψάχνω μια δουλειά και βρίσκω μια δουλειά. Ψάχνω την ευτυχία και βρίσκω την ευτυχία και ούτω καθεξής . Στην εποχή μας, τα πάντα έχουν γίνει δύσκολα και το να βρούμε αυτό που ψάχνουμε απαιτεί υπομονή, σκληρή δουλειά και θυσίες. Με τα πόκεμον όμως τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Πιο εύκολα βρίσκουμε πόκεμον παρά μια δουλειά ή την ευτυχία. Έτσι εξηγείται και ο ξέφρενος ενθουσιασμός όσων βρίσκουν πόκεμον. Λάμπουν τα πρόσωπα τους, χαίρονται σαν μικρά παιδιά, κάνουν αναρτήσεις στο facebook. Γιατί, όμως; Γιατι στα πόκεμον τα πράγματα είναι πιο απλά και εκεί έχουμε εύκολα τη δυνατότητα να βρούμε όσα αναζητάμε.

Κλείνοντας, θα κάνω μια παραίνεση. Ας αναζητήσουμε όλοι μαζί τα «πόκεμον» της ουσίας. Ας αναζητήσουμε την ουσία της ζωής που θα μας οδηγήσει στην ευτυχία τη δική μας και των γύρω μας.

*Η Λένια Γριζά είναι φιλόλογος- επικοινωνιολόγος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News