Κάποτε στις συναυλίες το μόνο που φαινόταν από το μέρος του κοινού ήταν μερικοί αναπτήρες – ίσως και λίγα φωσφορίζοντα βραχιόλα και ράβδοι σε μεγάλα κέφια. Μα, πλέον, όσο οι καλλιτέχνες βρίσκονται επί σκηνής, βλέπουν περισσότερες οθόνες κινητών παρά ζευγάρια μάτια, να καταγράφουν τη συναυλία σε κακοτραβηγμένα βίντεο ή να αποτυπώνουν ακατάπαυστα όσα συμβαίνουν σε – συνήθως κουνημένες ή σκοτεινές – φωτογραφίες.

Αμέσως μετά αρχίζει η μάχη του Facebook και του Instagram, όπου το βίντεο ή το στιγμιότυπο πρέπει να ανέβει πάραυτα. Δεν είναι λίγοι όσοι έχουν ενοχληθεί, με τρανό παράδειγμα την Adele, που, σε πρόσφατη συναυλία της στο Αμστερνταμ, ζήτησε από θαυμάστριά της να κατεβάσει το κινητό – το οποίο, σημειωτέον, είχε στήσει πάνω σε τρίποδο – λέγοντάς της «είμαι εδώ, μπροστά σου, μπορείς να το απολαύσεις και όχι να το καταγράφεις σε βίντεο».

Η λύση, τουλάχιστον για κάποιους, ακούει στο όνομα Yondr και πρόκειται για μια υφασμάτινη θήκη, με αμελητέο βάρος και σε διάφορα μεγέθη, ικανή να χωρέσει κάθε smartphone της αγοράς. Κλείνει με ειδικό κλιπάκι και για να ανοίξει ξανά χρειάζεται συγκεκριμένος μηχανισμός. Ετσι ο κάτοχος μπορεί να κουβαλά το κινητό στην τσέπη ή την τσάντα του αλλά δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει όσο βρίσκεται στην αίθουσα του σινεμά, στον χώρο της συναυλίας ή σε οποιοδήποτε θέαμα.

Η διαδικασία απλή. Οι διοργανωτές υποδέχονται το κοινό, το οποίο έχει ήδη ενημερωθεί πως στην εκδήλωση δεν επιτρέπονται κινητά τηλέφωνα (smartphone-free). Λίγο μετά το τέλος, τα κινητά ξεκλειδώνονται και πίσω στη δράση. Και αν υπάρξει ανάγκη να χρησιμοποιήσουν το τηλέφωνό τους στο μεταξύ, απομακρύνονται από τον χώρο της συναυλίας ή της παράστασης και το χρησιμοποιούν κανονικά.

«Στήνουμε μια σκηνή περίπου 10 μέτρων και προτιμάς να δεις τη συναυλία μέσα από μια οθόνη τεσσάρων ιντσών;»

Το Yondr δημιουργήθηκε πριν από περίπου τρία χρόνια, από τον Γκράχαμ Νταγκόνι, απόφοιτο του Πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ. Η σκέψη για την πατέντα ήρθε όταν, κατά τη διάρκεια ενός φεστιβάλ, παρακολούθησε δύο νεαρούς από το κοινό να βιντεοσκοπούν έναν μεθυσμένο και λίγο μετά να ανεβάζουν το βίντεο στο Youtube, εν αγνοία του «πρωταγωνιστή». Ενοχλήθηκε και, μάλλον εύστοχα, διερωτήθηκε πως «Αν κάποιος δεν έχει το δικαίωμα να χαλαρώσει σε μία συναυλία (χωρίς να καταγραφεί σε βίντεο), τι σημαίνει αυτό για τη συμπεριφορά μας σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις;».

Για να εξασφαλίσει χρήματα άρχισε να συνεργάζεται με καλλιτέχνες που βρήκαν αξιόλογη την ιδέα του. Η Αλίσια Κις, ο Ντέιβ Σαπέλ και ο Λούις Σι Κέι είναι μεταξύ αυτών που έχουν ήδη εφαρμόσει το κόλπο σε συναυλίες και εμφανίσεις τους. Μπορεί η θήκη να μην αποτελεί απαύγασμα τεχνολογίας και ντιζάιν, όμως σίγουρα είναι αποτελεσματική για να σβήσουν, έστω για λίγο, οι ενοχλητικές οθόνες.

Εχει μάλιστα διπλή χρησιμότητα: αφενός οι καλλιτέχνες μπορούν να παρουσιάσουν νέο υλικό, όπως ακυκλοφόρητα τραγούδια, χωρίς να ανησυχούν πως θα διαρεύσουν – και μάλιστα σε κακή ποιότητα – αφετέρου το κοινό συνειδητοποιεί σταδιακά πως έτσι απολαμβάνει καλύτερα ό,τι παρακολουθεί, καθώς παραμένει απερίσπαστο.

«Στήνουμε μια σκηνή περίπου 10 μέτρων και προτιμάς να δεις τη συναυλία μέσα από μια οθόνη τεσσάρων ιντσών; Θέλουμε όσοι έρθουν να ξεχάσουν τα κινητά τους για μια στιγμή», αναφέρει ο μάνατζερ της Αλίσια Κις, που πριν λίγες μέρες απαγόρευσε και επίσημα τα κινητά στις συναυλίες της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News