Μπορώ να στήσω με τη φαντασία μου τον Ωνάση, νέον και άγνωστο μεταξύ αγνώστων, σε δρόμο του Μπουένος Αϊρες, να επενδύει όλα τα λεφτά της τσέπης και των οικονομιών του σε ένα καλοραμμένο κοστούμι. Σκέψου τι έθεσε ως προτεραιότητα το τετραπέρατο μυαλό του! Γιατί γνώριζε ότι μόνο με ένα καλοραμμένο κοστούμι μπορούσε να διεισδύσει στον κόσμο που στόχευσε.

Μπορώ να στήσω με τη φαντασία μου τον καπετάν Λάτση, στην προκυμαία της Υδρας με το «Νεράιδα» δεκαετία ’60, να κόβει εισιτήρια ο ίδιος, για τον κόσμο που θα μετέφερε και να φωνάζει «για περάστε!». Κυρίως μπορώ να τον φανταστώ να βρίζει τους αργοπορημένους.

Ονόματα που ταξίδεψαν την πατρίδα στα πέρατα της οικουμένης. Νησιά που ζούσαν χάρη στη θαλασσινή αιμοδοσία… Αίμα έχει η θάλασσα κάτω από το μπλε της. Γυναίκες που στέγνωναν στην προσμονή, κρεββάτια διπλά με μόνο ένα μαξιλάρι βουλιαγμένο, παιδιά που έβγαιναν φωτογραφία, με το παλτό που έστελνε ο πατέρας καπετάνιος «από τα ξένα» και που στο πίσω μέρος έγραφαν οι μάνες «Σεβαστέ μου πατέρα, σας ευχαριστώ για το παλτό που μου αποστείλατε. Σας στέλνω τους βαθμούς μου για να καμαρώσετε τον υιό σας».

Λατρεύω να ακούω τις ιστορίες του αγαπημένου μου φίλου Ευάγγελου Κοντογιώργη του Ανδριώτη! Μην τα θεωρείτε τόσο μακριά αυτά που σας λέω. Τα παιδικά χρόνια του Ευάγγελου είναι! Βέβαια από τα χρόνια του Ωνάση άλλαξαν πολλά. Αλλά ο πυρήνας, το κουκούτσι ίδιο. Το τσαγανό, η εργατικότητα, το θάρρος, το ένστικτο, το ρίσκο. Ο εφοπλισμός, η επιχειρηματικότητα ταίριαζε ανέκαθεν στα ελληνικά μυαλά «διαόλια».

Τα «Ποσειδώνια» είναι η γιορτή του εφοπλισμού. Είναι η μεγαλύτερη ναυτιλιακή έκθεση του κόσμου. Ξεκίνησε με ελληνική πρωτοβουλία το 1965, όταν ο Θεόδωρος Βώκος, δημοσιογράφος και ιδρυτής της Ναυτιλιακής-Ναυτεργατικής, μαζί με τον φίλο του Ρίτσαρντ Σταμπς, στέλεχος δημοσίων σχέσεων, κατάλαβαν την ανάγκη μιας τέτοιας έκθεσης. Μάλιστα η πρώτη διοργανώθηκε στο Ζάππειο Μέγαρο, ενώ από το 1970 και μέχρι τις μέρες μας διοργανώνεται κάθε δύο χρόνια.

Να είναι άραγε τυχαίο ότι η ελληνική ναυτιλία μεγαλουργεί γιατί το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε ποτέ να μπλεχτεί στα πόδια της;

Πλέον συγκεντρώνονται 1.800 εκθέτες και η χώρα μας υποδέχεται 20.000 επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο. Ναυπηγεία, νηογνώμονες, προμηθευτές, ασφαλιστικές εταιρείες, τράπεζες, εταιρείες εμπορίας καυσίμων, νομικά γραφεία, ξένες ναυτιλιακές εταιρείες αλλά και εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών, όπως ο International Maritime Organization του ΟΗΕ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πάει λέγοντας. Εφέτος η ελληνογενής ναυτιλία εμφανίζεται ακόμα πιο ισχυρή σε αντιδιαστολή με την παρατεταμένη κρίση στις ναυλαγορές. Πρώτη παγκοσμίως σε χωρητικότητα, πρώτη σε αριθμό πλοίων, πρώτη σε αγοραπωλησίες, πρώτη σε δεξαμενόπλοια, πρώτη σε φορτηγά και πρώτη σε αξία στόλου. Θέλετε κι άλλα στοιχεία; Ο ελληνόκτητος στόλος αριθμεί 4.585 πλοία (άνω των 1.000 gt). Και αντιπροσωπεύει το 22% του παγκόσμιου στόλου παρά τη συρρίκνωση των τραπεζικών χρηματοδοτήσεων στον κλάδο. Η τρέχουσα αξία του ελληνικού στόλου ανέρχεται στα 90 δισ. δολ. Και η διαφορά μας από τη δεύτερη στην κατάταξη Ιαπωνία είναι της τάξεως του 10% ενώ από την Κίνα που κατέχει την τρίτη θέση, 30%.

Βεβαίως καμάρωσα τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει έκκληση στους εφοπλιστές να εμπιστευτούν το σαπιοκάραβο της κυβέρνησής του. Οπως και να το δεις… Καλώς τον κι ας άργησε! Μεταξύ μας, όντως άργησε μια ώρα την άφιξή του και αυτό εκνεύρισε το ακροατήριο. Προφανώς ήταν βαριά τα βήματα. Θα του έκαναν οι σύντροφοι μασάζ. «Πήγαινε βρε! Είναι καλοί άνθρωποι, θα δεις. Δεν πίνουν αίμα». Είναι αυτό που είχε γράψει ο Τέλλογλου… Τα πιο ακριβά δίδακτρα της ιστορίας! Είπε λοιπόν ό,τι είπε, βέβαια με τον δικό του τρόπο «χάρη στην επίμονη διαπραγμάτευσή μας», «να επανεκκινήσουμε ένα μόνιμο και εποικοδομητικό διάλογο, που θα συμβάλει στην ενίσχυση της θέσης της ελληνόκτητης ναυτιλίας στην οικονομική ανάπτυξη, στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και την τοποθέτηση της χώρας στο επίκεντρο της παγκόσμιας ναυτιλιακής βιομηχανίας».

Αραγε ποιος θα τα τρέξει αυτά; Ο Δρίτσας ή ο Σκουρλέτης; Να σας πω αγαπητοί αναγνώστες τι είπα και ‘γω μέσα μου; Να είναι άραγε τυχαίο ότι η ελληνική ναυτιλία μεγαλουργεί γιατί το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε ποτέ να μπλεχτεί στα πόδια της; Να είναι τυχαίο ότι είναι η μόνη κοινωνική ομάδα που το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε να βάλει το χεράκι του στην τσέπη τους; Και παρόλο αυτά, χωρίς «φορολόγηση», το ναυτιλιακό συνάλλαγμα προσφέρει το 7% του ΑΕΠ;

Κρατικά απεξαρτημένοι και αυτόνομοι, συνηθισμένοι σε οικονομικά μάμαλα και ατιμάμαλα. Πείτε μου ό,τι θέλετε! Θα ‘θελα να ήμουν στη θέση τους και όχι ως πόρνη σε λιμάνι να παραδίδω τις εισπράξεις μου σε χέρια ανικάνων και απατεώνων για να βουλιάξουν τους κόπους μου σε πάτους άπατους. Για την Ιστορία να θυμίσω ότι το ταμείο των ναυτικών, το ΝΑΤ, το πλέον εύρωστο και υγιές, με οικονομίες θαλασσινού κόπου και αλμύρας το είχε ξεσκίσει με τη μια, το σοσιαλιστικό μας κράτος επί αειμνήστου. Καλώς τους εφοπλιστές! Και στην επανεκκίνηση της οικονομίας μας πάλι και πάλι και πάλι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News