Στις 14 Δεκεμβρίου 1972, η διαστημική αποστολή Apollo 17 άφηνε την επιφάνεια της Σελήνης ξεκινώντας το ταξίδι της πίσω στη Γη. Ο αστροναύτης Γιουτζίν Σέρναν έγινε ο τελευταίος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του σε άλλον πλανήτη. Το ταξίδι του ήταν το τελευταίο από μια σειρά επικών διαστημικών αποστολών προς τον φυσικό δορυφόρο της γης.

Στη Σελήνη προσγειώθηκαν έξι επανδρωμένες αποστολές και στην επιφάνειά της περπάτησαν 12 άνθρωποι. Αν και τα πρώτα βήματα του Νιλ Αρμστρονγκ ήταν, το δίχως άλλο, κοσμοϊστορικό γεγονός, τους επόμενους που πάτησαν εκεί δυσκολεύονται να τους θυμηθούν ακόμα και οι ίδιοι οι Αμερικανοί.

Αρκετά χρόνια μετά, αναλαμβάνουν δράση οι Ευρωπαίοι. Στο 32ο διαστημικό συνέδριο στην Ολλανδία, ο γενικός διευθυντής της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA), Γιόχαν-Ντίτριχ Βέρνερ, εξήγησε το σχέδιο λέγοντας πως ένα τέτοιο «χωριό» θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για την κατάκτηση των άλλων πλανητών.

Σύμφωνα με τα όσα είπε ο δρ. Βέρνερ στην ουσία θα πρόκειται για έναν ερευνητικό σταθμό, που θα μπορεί να φιλοξενήσει έως και 200 επιστήμονες και μηχανικούς

«Δεν θα ονόμαζα τον Αρη ως τον απόλυτο στόχο. Είμαι βέβαιος πως η Ανθρωπότητα θα προχωρήσει ακόμα πιο μακριά». Ο ίδιος σημείωσε πως έτσι η NASA, θα μπορούσε να επικεντρωθεί στη δημιουργία μιας διαστημικής αποστολής από τη Σελήνη στον Αρη, αντί να προετοιμάσει ένα ταξίδι από τη Γη κατ’ ευθείαν στον Κόκκινο Πλανήτη.

Σύμφωνα με τα όσα είπε ο δρ. Βέρνερ στην ουσία θα πρόκειται για έναν ερευνητικό σταθμό, που θα μπορεί να φιλοξενήσει έως και 200 επιστήμονες και μηχανικούς. «Εκεί θα γραφτεί η επόμενη σελίδα κατάκτησης του Διαστήματος» είπε. Η βάση μπορεί να κατασκευασθεί αξιοποιώντας γιγάντιους εκτυπωτές 3D, που θα βοηθήσουν στο ταχύτατο χτίσιμο των εγκαταστάσεων. Καταλύματα και άλλοι χώροι θα στηθούν πριν αρχίσουν να καταφθάνουν επανδρωμένες αποστολές. Το σχέδιο ανακοινώθηκε το 2013, οπότε ξεκίνησαν να διατίθενται τα πρώτα δομικά υλικά και οι πύραυλοι που θα αξιοποιηθούν για τη μεταφορά τους. Οι εκτυπωτές, που σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν, είναι ικανοί να δημιουργήσουν περίπου 3,5 μέτρα «κτίσματος» κάθε ώρα.

Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος είναι μη κυβερνητική, έχει έδρα το Παρίσι, αποτελείται από 22 κράτη-μέλη και απασχολεί συνολικά 2.000 εργαζόμενους. Δημιουργήθηκε στις 30 Μαΐου του 1975 και είχε στόχο τον καλύτερο συντονισμό των ευρωπαϊκών διαστημικών δραστηριοτήτων, αλλά και να ανταγωνιστεί την τεχνολογική υπεροχή της ΕΣΣΔ και τον ΗΠΑ στον τομέα αυτό.

Η πιο πρόσφατη αποστολή της είναι δορυφόροι-ανιχνευτές, που συλλέγουν στοιχεία για την περιβαλλοντική έρευνα του ηλιακού συστήματος. Η βασική σκέψη πίσω από το στήσιμο του σεληνιακού χωριού είναι πως οι ευρωπαϊκές υποδομές εκεί θα μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην κατάκτηση του Αρη – γιατί όχι και μακρινότερων πλανητών. Αν μάλιστα σκεφτούμε πως η NASA σχεδιάζει την πρώτη αποστολή αστροναυτών στον Κόκκινο Πλανήτη μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2030, το φεγγάρι θα ήταν ιδεώδης ενδιάμεσος σταθμός.

Για παράδειγμα, ένα μέρος των τροφίμων ή των καυσίμων θα μπορούσαν να «περιμένουν» το διαστημόπλοιο στο φεγγάρι, ώστε να τα παραλάβει από εκεί. Κάτι που θα σήμαινε πως το σκάφος θα είχε τη δυνατότητα να εκτοξευθεί με μεγαλύτερη ευκολία – λόγω μικρότερου βάρους – από τη Γη, χωρίς να μεταφέρει όλα τα εφόδια που θα χρειασθεί για το ταξίδι του.

Μία ακόμη προοπτική, που ανοίγει η μόνιμη παρουσία στη Σελήνη, είναι η αξιοποίηση των υλικών που υπάρχουν στον πλανήτη. Ετσι κι αλλιώς, είναι γνωστό πως στο φεγγάρι υπάρχει νερό σε μορφή πάγου, όπως επίσης και πολύτιμα ορυκτά και μέταλλα. «Θα φροντίσουμε να εξηγήσουμε στις χώρες-μέλη την αξία του διαστημικού σταθμού και ότι ο ESA θα πρέπει να συνεχίσει να συμμετέχει στο πρόγραμμα», έχει δηλώσει ο Βέρνερ. «Η αξία του διαστημικού σταθμού για μένα είναι αδιαμφισβήτητη».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News