Μου κάνει πάντα εντύπωση η ευκολία με την οποία το μηντιακό χωριό αναδεικνύει το μέτριο. Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση μου κάνει η ευκολία με την οποία αναδεικνύει το κάτω του μετρίου, το τίποτα και το τερατωδώς γραφικό τίποτα. Αυτό που στη ζωή δεν γυρνάς ούτε να το φτύσεις. Αυτό που άμα το δεις μπροστά σου, το κοιτάς περίεργα και όπου φύγει-φύγει. Οπως έκανε η Δούκισσα Νομικού μετά από λίγη ώρα συναναστροφής, στο ίδιο πλατό, με τον τύπο που τις τελευταίες μέρες μοιράζει αγάπη και καφρίλα φιλώντας τα μπράτσα του. Σηκώθηκε και κάθισε στο backstage.

Αλλά μετά επέστρεψε στη θέση της, ίσως γιατί συνειδητοποίησε ότι ο «Αγάπη μόνο» είναι καλεσμένος της, ότι είναι οικοδέσποινα. Και ακόμα κι αν δεν επιλέγει η ίδια τους καλεσμένους, εγκρίνει την επιλογή να βρίσκεται σε μια τέτοια εκπομπή. Στο σπίτι της σίγουρα δεν θα τον έβαζε τον κάφρο, στο τηλεοπτικό της σπίτι όμως τον βάζει και καλείται να τον αντέξει.

Δεν λέω ότι δεν σου τραβάει την προσοχή ένας τέτοιος τύπος. Δεν λέω ότι δεν κοντοστέκεσαι να τον δεις. Το ίδιο θα έκανες και με τον τρελό του χωριού. Αλλά πόσο τηλεοπτικό χρόνο να δώσεις στον τρελό του χωριού και γιατί να του τον δώσεις; Γιατί ν’ αξίζει τηλεοπτική προβολή ένας τέρμα γραφικός, άξεστος και υστερικός τύπος, που λέει ό, τι να ‘ναι; Είμαι σίγουρη όμως ότι κάποιοι θα του δώσουν άπλετο χρόνο να λέει ασυναρτησίες και τις επόμενες μέρες, να βγάζει τη γλώσσα του και να γλείφει φανταστικά αιδοία στον αέρα, να ουρλιάζει σαν μανιακός και κάθε τρεις και λίγο να φιλάει τα μπράτσα του.

Είμαι επίσης σίγουρη ότι ανάλογος τηλεοπτικός χρόνος δεν θα δοθεί ποτέ σε νέο άνθρωπο που έχει κερδίσει ένα διαγωνισμό, έχει διακριθεί κάπου, έχει ένα ταλέντο, ή εν πάση περιπτώσει, έχει καταφέρει κάτι αξιόλογο. Κι αν του δοθεί, θα του δοθεί με το σταγονόμετρο και με τρόπο που φωνάζει: και χάρη μας χρωστάς που δεχτήκαμε να σε βγάλουμε στον αέρα, άξιε αλλά βαρετέ τύπε.

Είμαι σίγουρη όμως ότι κάποιοι θα του δώσουν άπλετο χρόνο να λέει ασυναρτησίες και τις επόμενες μέρες, να βγάζει τη γλώσσα του και να γλείφει φανταστικά αιδοία στον αέρα, να ουρλιάζει σαν μανιακός και κάθε τρεις και λίγο να φιλάει τα μπράτσα του

Τους άξιους νέους, και γενικά τους άξιους ανθρώπους, τέτοιου είδους εκπομπάρχες δεν τους βάζουν ποτέ στη σκαλέτα τους. Κι αν τους βάλουν, τους «στριμώχνουν» στα λίγα λεπτά που τους μένουν πριν τις διαφημίσεις και πριν το τέλος των εκπομπών τους. Τους καλωσορίζουν άνευρα και βαριεστημένα, τους κάνουν 2-3 ερωτήσεις και πριν ολοκληρώσουν μια φράση, τους λένε: σας ευχαριστούμε, δεν έχουμε άλλο χρόνο. Κανονική ξεπέτα δηλαδή, με τη διαφορά ότι και μια ξεπέτα συνήθως διαρκεί περισσότερο.

Είναι η ιδιωτική τηλεόραση και είναι η τηλεθέαση, ηλίθια, θα μου πεις. Ναι, είναι. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε και τη δημόσια τηλεόραση. Γιατί αυτή, με όλα τα στραβά και τα κακά της, τουλάχιστον δεν χαρίζει τηλεοπτικό βήμα σε κάφρους που μοιράζουν αγάπη.

ΥΓ. Πάλι καλά που ο «Αγάπη μόνο» δεν κατούρησε στο πλατό, όπως λέγεται ότι έκανε κάποτε ένας άλλος κάφρος στο πλατό του Μπογδάνου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News