Μικρή μπορούσα να περάσω ώρες ολόκληρες χαζεύοντας πανύψηλους τοίχους φορτωμένους με κισσούς. Επηρεασμένη μάλλον από τη Μαίρη Λένοξ -την ξεροκέφαλη κι ανάγωγη ηρωίδα του βιβλίου «Μυστικός Κήπος»- φανταζόμουν ιστορίες ολόκληρες για όσα και όσους κρυβόντουσαν πίσω τους. Όσο πιο πλούσιο ήταν το δάσος των κισσών, τόσο πιο πολύ οργίαζε η φαντασία μου και ως «σωστό» παλιόπαιδο έκανα τα πάντα για να τρυπώσω στην άλλη πλευρά και να περιεργαστώ τα ίχνη ενός άλλου σύμπαντος.

Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News