«Δεν φυτρώνω εκεί που δε με σπέρνουν»… Ενας αστικός πολιτικός μύθος λέει ότι αυτή ήταν η απάντηση του Γιάννη Αγγέλου όταν τον ρώτησαν να αποκαλύψει ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας του στην πολιτική.  Και μάλλον πρόκειται πράγματι για μύθο, αφού ο Αγγέλου ήταν μια αινιγματική φυσιογνωμία: δεν πολυμιλούσε, δεν έδινε συνεντεύξεις, δεν αρθρογραφούσε, δεν εμφανιζόταν ποτέ σε δεξιώσεις και γκαλά. Ηταν ο ορισμός του ανθρώπου που κάνει αθόρυβα όλη την πολιτική δουλειά και κινεί τα νήματα πίσω από τις κουίντες.

Ανθρωπος ευγενής, ευφυής και πολύ χαμηλών τόνων, ο Αγγέλου που άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί του Σαββάτου σε ηλικία 65 ετών μετά από μακρά μάχη με τον καρκίνο δεν ήταν απλώς ο ορισμός των «εξ απορρήτων» του Κώστα Καραμανλή. Ηταν ο στενότερος άνθρωπος του Καραμανλή μετά την οικογένειά του και αντιστρόφως.

Στο πλάι του Πρωθυπουργού από τα πρώτα του πολιτικά βήματα, ο Γ. Αγγέλου ήταν τα μάτια και τα αυτιά του Καραμανλή (διευθυντής του πολιτικού του γραφείου την περίοδο 2004-2009) και όταν ήταν ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου και αργότερα. Η σύζυγός του Γ. Αγγέλου, Αλεξάνδρα, εξάλλου, ήταν ιδιαιτέρα του Καραμανλή στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και στα χρόνια που ακολούθησαν.

Ηταν η απόλυτη ενσάρκωση του «σεμνά και ταπεινά» που δεν υιοθετήθηκε με θέρμη από άλλα καραμανλικά στελέχη. Και ήταν απόλυτα εχέμυθος

Με τον πρώην Πρωθυπουργό ο δικηγόρος Γ. Αγγέλου γνωρίστηκε όταν και οι δύο δούλευαν στο δικηγορικό γραφείο του πατέρα του Κώστα Καραμανλή, Αλέκου, στην οδό Βουλής στην Αθήνα. Και η Αλεξάνδρα Αγγέλου εξάλλου, πριν αναλάβει ιδιαιτέρα του Κ. Καραμανλή ήταν γραμματέας του Αλέκου Καραμανλή. Ο Αγγέλου βοήθησε τον πρώην πρόεδρο της ΝΔ ήδη από το 1986, όταν ο νεαρός τότε Καραμανλής είχε επιστρέψει από τη Βοστώνη και πολιτεύτηκε για πρώτη φορά. Ακόμα και σήμερα πολλοί θυμούνται τον Γ. Αγγέλου στο γραφείο του Κ. Καραμανλή στην οδό Πλουτάρχου, όπου ο πρώην πρωθυπουργός έκανε τα πρώτα πολιτικά του βήματα. Το 1989, ο Αγγέλου μετακόμισε μαζί με τη σύζυγό του στη Θεσσαλονίκη για να βοηθήσουν τον Κώστα να εκλεγεί βουλευτής, όπως και έγινε.

Αν και Νο2 της κυβέρνησης Καραμανλή και ασκών πραγματική εξουσία, παρέμεινε σε όλη την πορεία του μια σιωπηλή και αινιγματική φυσιογνωμία. Στο Μαξίμου ήταν ο απόλυτος ισορροπιστής. Και ήταν ο ιδανικός άνθρωπος για τη δουλειά. Ο Αγγέλου δεν ήταν «κολλητός» με κανέναν. Δεν συμμετείχε σε κομματικά όργανα, ούτε σε παιχνίδια ίντριγκας. Ήταν απολύτως πιστός και αφοσιωμένος στον Καραμανλή.

Προσωπικές φιλοδοξίες δεν είχε. Ο στόχος  του ήταν να είναι χρήσιμος για τον Καραμανλή, γι΄αυτό κι εκείνος τον εμπιστευόταν απόλυτα σε όλα τα κρίσιμα πολιτικά και στρατηγικά ζητήματα. Ο ίδιος και η σύζυγός του, Αλεξάνδρα – τους πάντρεψε ο πατέρας του πρώην Πρωθυπουργού – ήταν παραπάνω από κουμπάροι με τον πρώην πρόεδρο της ΝΔ. Η σχέση εμπιστοσύνης που είχαν δεν περνούσε μές΄από κομματικούς μηχανισμούς ή άλλα συστήματα. Με απλά λόγια, δεν είχε καμία σκοπιμότητα, γι΄αυτό και ήταν ουσιαστική.

Οσοι γνώριζαν τον Γ. Αγγέλου μιλούν για έναν άνθρωπο απλό και απόλυτα αξιοπρεπή. Ηταν η απόλυτη ενσάρκωση του «σεμνά και ταπεινά» που δεν υιοθετήθηκε με θέρμη από άλλα καραμανλικά στελέχη. Και απόλυτα εχέμυθος. Όσοι συνεργάστηκαν μαζί του έχουν να το λένε ότι «από τον Γιάννη δεν έπαιρνες κουβέντα…» για υποθέσεις που χειριζόταν και τις οποίες γνώριζε καλά.

Με τον Αγγέλου κάθε συζήτηση που αφορούσε την πολιτική ή ζητήματα που άπτονταν των πρωθυπουργικών χειρισμών ήταν εκ των προτέρων κομμένη. Οι φήμες λένε ότι κάποια στιγμή, πριν από κάποιον ανασχηματισμό ο αδελφός του τον είχε ρωτήσει «τι θα γίνει Γιάννη με εκείνο τον ανασχηματισμό;».  «Δεν περίμενα από σένα να μου κάνεις μια τέτοια ερώτηση!», του είχε απαντήσει κοφτά ο Αγγέλου.

Οι φίλοι του λένε ότι παρότι απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες, η εμπλοκή του με τη Δικαιοσύνη για την υπόθεση του Βατοπεδίου, ήταν το τελειωτικό χτύπημα του καρκίνου που τον ταλαιπώρησε για αρκετά χρόνια

Στο Μέγαρο Μαξίμου ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Κ. Καραμανλή ήταν ο άνθρωπος στον οποίο απευθύνονταν υπουργοί και υφυπουργοί όταν ήθελαν κάτι από τον πρωθυπουργό. Αλλά και ο ίδιος τους έδινε οδηγίες για το τι πρέπει να κάνουν και φρόντιζε να παίζει τον ρόλο του κυματοθραύστη, ώστε να προστατεύεται ο Καραμανλής. Λέγεται ότι το πορτοκαλί τηλέφωνό του χτυπούσε πιο συχνά από το πρωθυπουργικό τηλέφωνο, καθώς όλοι σε εκείνον απευθύνονταν.

Κάποιοι του καταλόγισαν ατυχείς χειρισμούς σε υποθέσεις όπως οι υποκλοπές της Vodafone, το DVD της Τσέκου και του «κομιστή», ακόμη και παραλείψεις, όπως στην υπόθεση Βατοπεδίου, ανεξαρτήτως του εύρους της γνώσης ή της εμπλοκής που είχε σε αυτές ή όχι.  Ο Γ. Αγγέλου μάλιστα βρέθηκε κατηγορούμενος για ηθική αυτουργία σε απιστία για την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου. Στις 20 Ιουλίου 2010 απολογήθηκε στην εφέτη ειδική ανακρίτρια Ειρήνη Καλού και κατόπιν αφέθηκε ελεύθερος με χρηματική εγγύηση 400.000 ευρώ και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Τον Νοέμβριο του 2014 ο Άρειος Πάγος αποφάσισε με αμετάκλητο βούλευμα την οριστική απαλλαγή του απ΄όλες τις κατηγορίες για την υπόθεση.

Οι φίλοι του λένε ότι παρότι απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες, η εμπλοκή του με τη Δικαιοσύνη για την υπόθεση του Βατοπεδίου, ήταν το τελειωτικό χτύπημα του καρκίνου που τον ταλαιπώρησε για αρκετά χρόνια. Όμως, εκείνος δεν το έβαλε κάτω. Ως γνήσιος Αθηναίος (Κυψελιώτης), συχνά πυκνά τα πρωινά έπινε τον καφέ του στο Pit στη Μηλιώνη, μόνος ή με μικρή συντροφιά. Πριν από τρεις μήνες η αρρώστια ξαναχτύπησε και η κατάστασή του επιδεινώθηκε. Δεν εμφανιζόταν καν στο γραφείο. Κάπνιζε αρειμανίως, μέχρι και λίγο πριν το τέλος…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News