Κατά την 88^η απονομή των βραβείων Οσκαρ, ο Μπράιαν Κράνστον, ο Ματ Ντέιμον, ο Μάικλ Φασμπέντερ και ο Eντι Ρεντμέιν θα αντιμετωπίσουν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στην ως τώρα σταδιοδρομία τους. Θα πρέπει να προσπαθήσουν να δείχνουν χαρούμενοι, την ώρα που θα χάνουν το Οσκαρ από τον Λεονάρντο ντι Κάπριο. Δεν είναι απλό και πρέπει να δείχνει φυσικό και αληθινό…

Πάμε να δούμε διάφορες αντιδράσεις προηγούμενων χαμένων των βραβείων Οσκαρ που άφησαν εποχή.

Μέχρι τη δεκαετία του ’70 όπου η Ακαδημία άρχισε να δείχνει τα πρόσωπα και των 5 υποψηφίων, οι υποψήφιοι προσπαθούσαν να έχουν ύφος ουδέτερο και χαμόγελο που μάλλον έδειχνε προσποιητό. Το 1972 η ηθοποιός Ανν Μάργκαρετ κατά τη διάρκεια της ανακοίνωσης των υποψηφιοτήτων, κρατούσε το κεφάλι σκυμμένο. Οταν ανακοινώθηκε ότι το Οσκαρ πήρε η Κλόρις Λίτσμαν, σχεδόν ρομποτικά προσποιήθηκε πόσο το χάρηκε! Καθόλου…

Αν θέλετε να δείτε μια πραγματική ερμηνεία, δείτε την αντίδραση του Ιαν ΜακΚέλεν την ώρα που χάνει το Οσκαρ από τον Ρομπέρτο Μπενίνι. Δείχνει λίγο σαν να σκέφτεται ότι την ώρα που ο Μπενίνι έκανε δοκιμαστικά για διαφημίσεις, ο ίδιος έκανε τον Μάκμπεθ.

Το 2004 πάλι ο Μπιλ Μάρεϊ χάνοντας από τον Σον Πεν δείχνει σαν ασθενής την ώρα που ο γιατρός του ανακοινώνει τα… πολύ δυσάρεστα. Τουλάχιστον δεν προσποιείται!

Αγενής και καταγεγραμμένη η αντίδραση του Σάμιουελ Τζάκσον που αναφώνησε “Shit!” χάνοντας από τον Μάρτιν Λέντο.

Η ενθουσιώδης αντίδραση της Μέριλ Στριπ που πετάχτηκε όρθια από τη θέση της όταν έχασε το Οσκαρ από την Σερ το 2000, είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίον μπορεί κανείς να υπερκαλύψει την απογοήτευσή του… Θέλει χάρη και αντανακλαστικά.

Ίσως τελικά ο ένας και μοναδικός τρόπος για να μην δείχνει κανείς αρκετά λούζερ χωρίς να γελοιοποιείται, να  είναι ένα καλό στοπ καρέ. Ή και κακό, δεν έχει σημασία. Τη δουλειά να κάνει…

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News