Η διαφθορά είναι χορός για δυο. Ο χορός του διεφθαρμένου με το χρήμα. Ανθρωποι με ελαστική συνείδηση μπορεί να υπήρχαν, στη διεθνή συνομοσπονδία ποδοσφαίρου (FIFA), και πριν από τη δεκαετία των 70s, όμως ο πειρασμός δεν τους είχε χτυπήσει -ακόμη- την πόρτα. Το έκανε, μεταμφιεσμένος σε αθλητική χορηγία, το 1974. Ήταν η πρώτη φορά που το χρήμα αποφάσισε να παίξει μπάλα – και οι αρχιερείς του ποδοσφαίρου δεν άργησαν να αμαρτήσουν.

Πατέρας της ιδέας της αθλητικής χορηγίας ήταν ο Χορστ Ντάσλερ, κληρονόμος της Adidas. Σκέφτηκε, τι καλά που θα ήταν, να δει ο κόσμος όλους τους κορυφαίους αθλητές να φορούν προϊόντα της φίρμας του. Βρήκε και πώς θα το κάνει: εξυπηρετώντας τους αξιωματούχους που είχαν θέσεις – κλειδιά στα σπορ ή, ακόμα καλύτερα, φυτεύοντας στα κέντρα των αποφάσεων δικούς του ανθρώπους.

Οι πρώτοι που δέχτηκαν να ανοίξουν την πόρτα στις αθλητικές χορηγίες -με το αζημίωτο, βεβαίως-, ήταν ο πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, και ο υποψήφιος (τότε) πρόεδρος της FIFA, Ζοάο Χάβελανζ. Ο βραζιλιάνος δικηγόρος και επιχειρηματίας, που είχε και τη στήριξη του Πελέ, κέρδισε τις εκλογές του 1974 και έγινε ο 7ος ηγέτης του παγκοσμίου ποδοσφαίρου (ο μόνος μη ευρωπαίος πρόεδρος της FIFA μέχρι σήμερα). Χάρη στον Ντάσλερ, ο οποίος -με δικά του έξοδα- τον γύρισε σε όλο τον κόσμο για να προωθήσει την υποψηφιότητά του. Κι έπειτα, πλήρωσε για να κάνει πράξη ο βραζιλιάνος, όλα όσα είχε τάξει.

Το 1987 ο Ντάσλερ πεθαίνει – και παίρνει στον τάφο του την «ομερτά» που επικρατούσε, μέχρι τότε, στη FIFA. Τα στόματα ανοίγουν, αρχίζουν να κυκλοφορούν στοιχεία – σαν μικρά κομματάκια ενός τεράστιου παζλ – και πολλά χρόνια αργότερα, το 2006, η αμαρτωλή ιστορία της FIFA πρωτοβλέπει το φως της δημοσιότητας

Παράλληλα, όπως έγραψε το 1999 η ολλανδική εφημερίδα De Telegraaf, ο Χάβελανζ (ο οποίος αυτοδικαίως έγινε και μέλος της ΔΟΕ) δεν έκρυβε την ιδιαίτερη αδυναμία του στα ακριβά δώρα. Μόνο από την επιτροπή της Ολλανδίας, που διεκδικούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, είχε δεχθεί διαμάντια, πανάκριβα ποδήλατα, σπάνιες πορσελάνες και πίνακες ζωγραφικής μεγάλης αξίας. Μέχρι το 1998, που εγκατέλειψε τον θρόνο του, εκτιμάται οτι η περιουσία του είχε αυγατίσει κατά πολλά εκατομμύρια δολάρια. Το πώς, θα το διαβάσετε παρακάτω.

Στο μεταξύ, ο Ντάσλερ σαρώνει τα συμβόλαια χορηγιών και τηλεοπτικών δικαιωμάτων για Μουντιάλ και Ολυμπιακούς Αγώνες. Και το 1982 ιδρύει την εταιρεία αθλητικού μάρκετινγκ Interational Sports and Leisure (ISL), η οποία εξακολουθεί να συνεργάζεται με τη FIFA και μετά την κατάρρευσή της, το 2001, λόγω χρεών 170 εκατ. δολαρίων, από τα οποία 45 εκατ. δολάρια ήταν… φέσι στην ίδια τη FIFA. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο των ελβετικών Αρχών για το «σκάνδαλο FIFA», μέσα σε 18 μήνες η εταιρία είχε μοιράσει μίζες 9 εκατομμυρίων δολαρίων σε αξιωματούχους γνωστούς (πια) και μη εξαιρετέους…

Το 1987 ο Ντάσλερ πεθαίνει – και παίρνει στον τάφο του την «ομερτά» που επικρατούσε, μέχρι τότε, στη FIFA. Τα στόματα ανοίγουν, αρχίζουν να κυκλοφορούν στοιχεία – σαν μικρά κομματάκια ενός τεράστιου παζλ – και πολλά χρόνια αργότερα (το 2006) η αμαρτωλή ιστορία της FIFA πρωτοβλέπει το φως της δημοσιότητας, χάρη στον σκωτσέζο ρεπόρτερ Αντριου Τζένινγκς, ο οποίος παρουσιάζει τα στοιχεία του στην εκπομπή Panorama, του BBC, αφού προηγουμένως τα έχει βγάλει σε βιβλίο («Foul! The Secret World of FIFA: Bribes, Vote-Rigging and Ticket Scandals»). Ποιος είναι ο Τζένινγκς; Ο δημοσιογράφος που το 1986 είχε αποκαλύψει στη Βρετανία τη διαφθορά στην Scotland Yard. Και τι στοιχεία παρουσίασε για τη FIFA; Τις καταγγελίες -που χρόνια συγκέντρωνε- για το πώς στελέχη της δωροδοκήθηκαν για να επιλέξουν την ISL ως αποκλειστική διαχειρίστρια των εμπορικών δικαιωμάτων του διεθνούς ποδοσφαίρου. Αλλά και το πώς βγήκε πρόεδρος της διεθνούς ομοσπονδίας ο Ζεπ Μπλάτερ με αγορασμένες ψήφους.

Παρεμπιπτόντως, ο Τζένινγκς κατέθεσε (το 2011) στη βραζιλιάνικη Γερουσία οτι ο Χάβελανζ είχε πάρει περισσότερα από 50 εκατομμύρια δολάρια, σε δωροδοκίες. Και οτι τα ίδια συμβαίνουν επί Μπλάτερ. Κανενός το αφτί δεν ίδρωσε…

Ας δούμε, όμως, από πού ξεφύτρωσε ο ελβετός, ο οποίος χθες καταδικάστηκε από την Επιτροπή Δεοντολογίας και Ηθικής της FIFA. Το… ταλέντο του το ανακάλυψε ο Ντάσλερ, το 1975, τότε που ο Μπλάτερ ήταν επιχειρηματίας, πτυχιούχος οικονομικών και αθλητικής διοίκησης, και υπάλληλος της ελβετικής ομοσπονδίας χόκεϊ. Τον πήγε στον Χάβελανζ και απαίτησε να τον κάνει διευθυντή των προγραμμάτων ανάπτυξης της FIFA. Τον έκανε. Σύντομα, ο Μπλάτερ έγινε το δεξί χέρι του Χάβελανζ. Καταλαβαίνετε… Έξι χρόνια αργότερα, το 1981, ο καπάτσος ελβετός προήχθη σε γενικός γραμματέας της FIFA. Και το 1998, όταν πια ο Χάβελανζ είχε να αντιμετωπίσει τα σκάνδαλα της θητείας του, που είχαν αρχίσει να αποκαλύπτονται, τον… βοήθησε στην πτώση του (η Ιστορία επαναλαμβάνεται…) και τον διαδέχθηκε στην προεδρία. Για να συνεχίσει τη δουλειά από εκεί που την άφησε ο βραζιλιάνος…

Ο Μπλάτερ απογείωσε τα οικονομικά μεγέθη της FIFA. Μαζί με αυτά, και τη διαφθορά της. Στελέχωσε τη διοικητική πυραμίδα του ποδοσφαίρου με ανθρώπους της εμπιστοσύνης του (ένας απ’ αυτούς ήταν ο Πλατινί), φρόντιζε να αμείβονται γενναιόδωρα για τις «υπηρεσίες» τους, έβγαζε στη φόρα τις παρατυπίες όσων δεν του ήταν πιστοί, και κουκούλωνε όλες τις υπόλοιπες καταγγελίες για σκάνδαλα, δια της μεθόδου των επιτροπών διερεύνησης.

Με το καλό ή με το άγριο, ο Μπλάτερ τούς είχε όλους σούζα και έκανε τις δουλειές του μιά χαρά, μαζί με την υπόλοιπη συμμορία. Μάλιστα, ήταν τόσο σίγουρος ότι κανένας δεν μπορούσε να τον αγγίξει, που άρχισε να γίνεται απρόσεκτος

Στην επιτροπή έρευνας, διόρισε πρόεδρο τον αμερικανό δικηγόρο, Μάικλ Γκαρσία. Ολοκληρώνοντας την αποστολή του, ο Γκαρσία γέμισε 4.000 σελίδες με στοιχεία, που αποδείκνυαν πως υπήρχε χοντρό πρόβλημα. Τότε ο πρόεδρος τού ζήτησε να παραδώσει το πόρισμά του στον πρόεδρο της επιτροπής εκδικάσεων. Εκείνος, αφού μελέτησε τα στοιχεία, απεφάνθη πως υπήρξαν κάποιες παραβάσεις… «πολύ περιορισμένης εμβέλειας» και κατέληξε στην ετυμηγορία οτι «ο Μπλάτερ μπορεί να συνεχίσει τα καθήκοντά του, ως αναμορφωτής της FIFA». Ξέρετε, ποιος ήταν ο πρόεδρος; Ο Χανς-Γιόακιμ Εκχαρτ. Ο γερμανός δικαστής που χθες γκρέμισε τον Μπλάτερ (και τον Πλατινί) από τον θρόνο του. Μάλλον κατάλαβε οτι ο ελβετός έπαψε να είναι ισχυρός…

Με το καλό ή με το άγριο, ο Μπλάτερ τούς είχε όλους σούζα και έκανε τις δουλειές του μιά χαρά, μαζί με την υπόλοιπη συμμορία. Μάλιστα, ήταν τόσο σίγουρος ότι κανένας δεν μπορούσε να τον αγγίξει, που άρχισε να γίνεται απρόσεκτος. Για παράδειγμα, όταν μια καθυστερημένη «πληρωμή» έφτασε στη FIFA, ζήτησε από τις οικονομικές υπηρεσίες να μεταφέρουν τα χρήματα στον προσωπικό λογαριασμό του Χάβελανζ, γιατί είχε γίνει παρεξήγηση… Ο Ελβετός θα ήταν πανίσχυρος, ακόμη, αν δεν έκανε το μοιραίο λάθος.

Τον Δεκέμβριο του 2010 ανακοίνωσε οτι τα επόμενα δύο Μουντιάλ θα γίνουν, το 2018 στη Ρωσία και το 2022 στο Κατάρ. Συνυποψήφια για το 2018 ήταν και η Αγγλία, ενώ το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 το είχε υποσχεθεί ο Πλατινί στις ΗΠΑ. Για τους δυο πανίσχυρους αξιωματούχους του ποδοσφαίρου, ήταν η αρχή του τέλους.

Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αγγλίας προσλαμβάνει ιδιωτικούς ερευνητές να βρουν στοιχεία για τη διαδικασία ανάθεσης, ενώ ο βρετανικός Τύπος κρεμάει τη FIFA στα μανταλάκια. Τον χορό των αποκαλύψεων σέρνουν οι Sunday Times, με δεκάδες έγγραφα που αποδεικνύουν τα… δώρα που έκανε το Κατάρ για να κερδίσει το Μουντιάλ. Η Telegraph αποκαλύπτει ότι ο πρώην αντιπρόεδρος, Τζακ Γουόρνερ (που είναι τώρα μεταξύ των 14 κατηγορουμένων) και η οικογένειά του, εισέπραξαν τεράστια ποσά από εταιρεία η οποία ελέγχεται από πρώην ποδοσφαιρικό παράγοντα του Κατάρ, αμέσως μετά τη νίκη της χώρας του για το 2022. Ο Γουόρνερ πήρε 1,2 εκατομμύρια δολλάρια, ενώ άλλα 750.000 πήγαν στα παιδιά του και 400.000 σε έναν συνεργάτη του.

Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, αμολάνε τα… κυνηγόσκυλα του FBI στο κατόπι του Μπλάτερ. Μετά τις πρώτες συλλήψεις, το άνοιγμα λογαριασμών και τις παγιδευμένες με κοριούς συνομιλίες, οι κατηγορούμενοι… κελαϊδάνε. Για να πέσουν στα μαλακά. Οι αποκαλύψεις τρομάζουν τους χορηγούς της FIFA, που μέχρι τότε στέκει ατάραχη. Μετά τη Sony και την Emirates, η Castrol, η Continental, η Johnson & Johnson και η Visa, ανακοινώνουν οτι σταματούν τη συνεργασία τους με τη FIFA.

Μιλάμε για καταστροφή, αν σκεφτεί κανείς οτι -σύμφωνα με τους ισολογισμούς της- το 2014 η FIFA έλαβε συνολικά 177 εκατομμύρια δολάρια από τους μακροχρόνιους συνεργάτες της (Adidas, Coca-Cola, Emirates, Hyundai, Sony και Visa) και άλλα 131 εκατομμύρια δολάρια από περιστασιακούς χορηγούς του Μουντιάλ. Ακόμη και αθώος να ήταν ο Μπλάτερ, η παρουσία του στην προεδρία της FIFA είχε γίνει ένα πολύ επικίνδυνο σπορ…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News