Τη Δευτέρα 19 Οκτωβρίου, οι ελληνικές πολιτικές εφημερίδες είχαν πρωτοσέλιδα κυρίως για τα φορολογικά, τον ΕΝΦΙΑ, τη Σαββαΐδου και τη διαφαινόμενη αποχώρησή της. Οι αθλητικές υμνούσαν τον Ολυμπιακό για τη νίκη του με 4-0 επί της ΑΕΚ και «έκλαιγαν» τον Δέλλα που ήταν με το ένα πόδι εκτός «δικεφάλου». Την ίδια ημέρα, το BBC αποκάλυπτε έγγραφο του ΟΗΕ που επρόκειτο να παρουσιαστεί σε συνέδριο στη Μαλαισία και με βάση το οποίο γίνεται σύσταση σε όλα τα κράτη να εξετάσουν σοβαρά το ζήτημα της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών, τουλάχιστον όσον αφορά τους χρήστες τους (διαβάστε το εδώ).

Λίγες ημέρες μετά, την πρώτη ημέρα του Νοεμβρίου, ο Αοντάν Ο’ Ραϊόρνταν ανακοίνωνε την απόφαση της Ιρλανδίας να κάνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Όχι τα απλά βήματα, όχι τα safe βήματα που κάνουν, ήδη, στις ΗΠΑ. Δεν αποποινικοποιείται η κατοχή και χρήση μαλακών ναρκωτικών. Οι Ιρλανδοί αρχίζουν σταδιακά να αλλάζουν το νομικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση των χρηστών. Είτε αυτοί στρίβουν και καπνίζουν χασίς, είτε αυτοί τρυπούν τις φλέβες τους και τις γεμίζουν με ηρωίνη σε υγρή μορφή, είτε μπουκώνουν τα ρουθούνια τους με την άσπρη σκόνη που βγαίνει από τα φύλλα της κόκας.

Στην Ιρλανδία, λοιπόν, αποφάσισαν να κάνουν το αυτονόητο. Αντιμετωπίζουν τους εθισμένους στις ουσίες ως ασθενείς κι όχι ως εγκληματίες. Ένας τοξικομανής θα πρέπει να απολαμβάνει τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες παροχές από το κράτος. όπως ο πολίτης που έχει σπάσει το πόδι του, όπως αυτός που νοσηλεύεται μετά από τροχαίο, όπως αυτός που έχει υποβληθεί σε επέμβαση μεταμόσχευσης καρδιάς. Είτε σνιφάρεις, είτε τρυπιέσαι, είτε καπνίζεις, είτε καταπίνεις, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Εθισμός. Εθισμός σαν τον εθισμό στο αλκοόλ, στον τζόγο, παντού. Εθισμός που οδηγεί στον δρόμο της καταστροφής (αυτοκαταστροφή και καταστροφή των άλλων γύρω σου) και που προηγουμένως έχει κάνει στάση σε όλα τα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού. Τα ναρκωτικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα στοίχημα. Στοίχημα με τον εαυτό σου, ένα στοίχημα που σε μετράει συνεχώς. Εσένα και τους αγαπημένους σου.

Όλα τα παραπάνω δεν έσκασαν ξαφνικά, δεν ήρθαν από το πουθενά. Ο Ο΄ Ραϊόρνταν είχε μιλήσει τον Ιούνιο για το ζήτημα. Όχι σε κλειστές αίθουσες ξενοδοχείων και γραφείων, όχι σε πολιτικά γραφεία. Έξω στον δρόμο. Ένας υπουργός που βγήκε στο πεζοδρόμιο και μίλησε στον κόσμο που περνούσε για να τον ευαισθητοποιήσει για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Δείτε την εξαιρετική ομιλία του:

Παντού σε όλο τον κόσμο, τα κράτη κάνουν βήματα προς την αλλαγή της στάσης τους σε αυτό το θέμα. Από την Ουρουγουάη που αποφάσισε το 2013 να ρυθμίσει την παραγωγή και διανομή μαριχουάνας, υπό την εποπτεία του κράτους, μέχρι τις διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ που χρόνο με τον χρόνο όλο και περισσότερες αποποινικοποιούν το χόρτο. Τώρα, μία ευρωπαϊκή χώρα έρχεται για να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται και ο ίδιος ο χρήστης. Μάλιστα, όπως αποκάλυψε ο Ο’ Ραϊόρνταν, η ιρλανδική κυβέρνηση θα κατασκευάσει ειδικούς χώρους για να μπορούν με ασφάλεια και παρουσία γιατρών να λαμβάνουν οι ασθενείς τη δόση τους (θα λέγονται injection rooms).

Υπάρχει ένας σωρός από ρητά για τα ναρκωτικά. Λίγα για την κοκαΐνη, περισσότερα για την πρέζα, πάρα πολλά για το χόρτο. Από το «η πραγματικότητα είναι το δεκανίκι των ανθρώπων που δεν αντέχουν τα ναρκωτικά» του Ρόμπιν Ουίλιαμς μέχρι το περίφημο «Let us not forget who we are. Drug abuse is a repudiation of  everything America is» του Ρόναλντ Ρίγκαν και το «I tried to give up drugs by drinking» του Λου Ριντ. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να σταθείς σε όσα ειπώθηκαν και έγιναν ως τώρα. Είναι φανερό πως όλα έχουν αποτύχει (είτε εσκεμμένα λόγω των τεράστιων συμφερόντων, είτε άθελα). Αυτό που χρειάζεται είναι να επαναπροσδιορίσεις τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τις μεταβλητές της εξίσωσης. Κι όταν τους δώσεις τις σωστές «τιμές» θα πάρεις και τη λύση στο πρόβλημα.

Υ.Γ. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε ώρες και ώρες για το πώς αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα το ζήτημα. Για το πόση εκπαίδευση χρειάζονται πολιτικοί, γονείς, δάσκαλοι, νέοι και παιδιά πάνω στο θέμα. Για τα κοινωνικά ταμπού και στερεότυπα που πρέπει να ξεπεράσουμε στο μυαλό μας. Αλλά μόλις μπείτε στο site του ΟΚΑΝΑ και δείτε από πότε έχει να δημοσιευθεί έρευνά του θα καταλάβετε γιατί δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να το κάνουμε. 

Υ.Γ1. Ο Αλέξης Τσίπρας, μόλις τη Δευτέρα, εγκαινίασε τη νέα πτέρυγα για απεξάρτηση, στις φυλακές Διαβατών. Θετικό το οτι με την παρουσία του έδωσε το στίγμα πως η πολιτεία δίνει βάση στο ζήτημα. Μήπως να μας απαντήσει, όμως, γιατί ενώ φυλακίζουμε χρήστες και ασθενείς αφήνουμε να βγουν από τις φυλακές με τον νόμο Παρασκευόπουλου οι έμποροι κι οι βαρόνοι της κόκας; 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News