Κι όμως γίνεται. Να λειτουργεί ένα πανεπιστήμιο, αποκλειστικά για πρόσφυγες. Από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, στη Γερμανία, αρχίζει τη λειτουργία του το πρώτο πανεπιστήμιο του είδους. Ένα πανεπιστήμιο που αφορά αποκλειστικά πρόσφυγες. Θα είναι online, χωρίς δίδακτραν και ο φοιτητής-πρόσφυγας δεν θα χρειαστεί να παρουσιάσει καν απολυτήριο. Όπως γράφει η Deutsche Welle, στην ομάδα του πανεπιστημίου Wings -αυτή θα είναι η ονομασία του- συμμετέχουν καθηγητές από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και από την Ακαδημία των Τεχνών. Οι πρώτες παραδόσεις θα γίνουν από καθηγητές διακεκριμένων πανεπιστημίων, ανάμεσά τους από το Χάρβαρντ και το Στάνφορντ. Οι καθηγητές θα εργάζονται αμισθί.

Η ιδέα γεννήθηκε και υλοποιείται στο Βερολίνο. Ο Markus Kressler, καθηγητής Ψυχολογίας ο ίδιος, κατέθεσε την αρχική ιδέα και μαζί με τους φίλους του άρχισε να φτιάνει το Wings. Το πρώτο διαδικτυακό πανεπιστήμιο, μόνο για πρόσφυγες, χωρίς τα γνωστά γραφειοκρατικά εμπόδια. Σύμφωνα με τον Kressler, τον Σεπτέμβρη ξεκινάνε με 400 φοιτητές, με τη φιλοδοξία τον επόμενο κιόλας χρόνο ο αριθμός να ξεπεράσει τους 3000. Μηχανικός, προγραμματιστής, οικονομολόγος και αρχιτέκτονας σε επίπεδο Bachelor και Μaster μπορεί να σπουδάσει στο Wings ο εγγεγραμμένος φοιτητής. Αν και, όπως είναι φυσιολογικό, υπάρχουν πολλά ακόμα να γίνουν, όπως να οργανωθούν οι εξετάσεις αλλά το σημαντικότερο η διαρκής χρηματοδότησή του, ο Markus Kessler είναι αισιόδοξος και όπως λέει στο DW, «για κάθε θέση φοιτητή θα υπάρξει χρηματοδότηση». Τα χρήματα, σύμφωνα με τον ίδιο, συγκεντρώνονται κυρίως μέσω του διαδικτύου με μια ειδική εκστρατεία ενημέρωσης.

Αναμφίβολα, εξαιρετικά φιλόδοξο σχέδιο με αναμφισβήτητα ευεργετικά αναμενόμενα αποτελέσματα. Και για τους πρόσφυγες και για την κοινωνία. Ας αναρωτηθούμε απλώς, ποιοι μεταναστεύουν; Ως επί το πλείστον, οι νέοι άνθρωποι. Χρειάζεται δύναμη και φυσικές αντοχές, συνήθως πέρα από τα φυσιολογικά όρια του ανθρώπινου οργανισμού, να ξεκινάει κάποιος μια διαδρομή που θα κρατήσει δυο και τρεις μήνες, μέχρι να φτάσει στον προορισμό του. Κάποιος που ξεκινά σήμερα από τη Συρία, για παράδειγμα, αν καταφέρει να φτάσει ζωντανός στην βόρεια Ευρώπη, με όλα τα υπάρχοντα εμπόδια αλλά και εκείνα που προστίθενται καθημερινά -βλέπε ανέγερση φράκτη στα σύνορα Ουγγαρίας- Σερβίας αλλά και η απαγόρευση από Ελλάδα (κυρίως) και Ιταλία, λόγω Σέγκεν και Δουβλίνου ΙΙ, να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες της ΕΕ- χρειάζεται εύλογο χρόνο μέχρι να «βηματίσει» στη νέα κοινωνία. 

Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, πρόσφυγες και μετανάστες αναγκάζονται είτε να διακόψουν τις σπουδές είτε να μην προλάβουν να συνεχίσουν σε κάποιο πανεπιστήμιο. Ακόμα, όμως, κι αν κάποιοι διαθέτουν απολυτήριο, πρέπει να περιμένουν αρκετά χρόνια, πέραν του χρόνου αναμονής για να αναγνωρισθεί η άδεια παραμονής. Γι' αυτό και η ιδέα του Kessler αποτελεί πραγματική τομή στο σημερινό κόσμο, με τις υπάρχουσες συνθήκες, που χωρίς έξοδα για το κράτος ή τους πρόσφυγες, η (γερμανική) κοινωνία θα ωφεληθεί από τα νέα της μέλη. Μια ιδέα που θα μπορούσε, υπό φυσιολογικές συνθήκες, να βρίσκει μιμητές και σε άλλα μέρη της Ευρώπης, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, με απώτερο σκοπό την ομαλότερη ένταξη ενός πολύ δυναμικού πληθυσμού που έρχεται ως «μάνα εξ ουρανού» στην όλο και πιο «φτωχή» και γερασμένη από δημογραφικής άποψης Ευρώπη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News