Πριν από 12 χρόνια ξεκινούσε η μεγαλύτερη διοικητική τομή από συστάσεως ελληνικού κράτους το πρόγραμμα «Καποδίστριας» μέσα σε πανηγυρικές όπως συνηθίζεται δηλώσεις και πολλές υποσχέσεις. Ο καιρός κύλισε, πολλά από τα αναμενόμενα οφέλη από την εφαρμογή του «Καποδίστρια» έγιναν ορατά, άλλα πάλι ποτέ δε φάνηκαν. Το κεντρικό κράτος ξέχασε γρήγορα πολλά, τα περισσότερα από τα οποία είχαν σχέση με την οικονομική ενίσχυση των ΟΤΑ. Μια από τις λίγες οικονομικές υποσχέσεις που εκπληρώθηκε, ήταν η εφαρμογή του προγράμματος ενίσχυσης των ΟΤΑ που αφορούσε στην εκτέλεση έργων ή προμηθειών σε συγκεκριμένους τομείς ανάπτυξης, το πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ» («ΕΠΤΑ» το έλεγε ο Σημίτης, «ΘΗΣΕΑ» το μετονόμασε ο Καραμανλής).

Στο «ΘΗΣΕΑ» η κατανομή των χρημάτων που δικαιούται ο κάθε ΟΤΑ γινόταν στην αρχή κάθε προγραμματικής περιόδου. Ήξερε δηλαδή ο κάθε δήμος ότι από το «ΘΗΣΕΑ» για την επόμενη τετραετία δικαιούται το Α ποσό χρημάτων. Ο δήμος έπρεπε να αποφασίσει τι έργα θέλει να κάνει, να συντάξει μελέτες, να πάρει τις απαιτούμενες άδειες ανάλογα με τη φύση του έργου (η ωρίμανση που τόσο αρέσκονται να λένε οι γραφειοκράτες) και μετά δημοπρατούσε την κατασκευή του. Όταν έφτανε η ώρα της πληρωμής του εργολάβου, οι λογαριασμοί έπρεπε να εγκριθούν από τη μονάδα παρακολούθησης «ΘΗΣΕΑ» που βρισκόταν στην έδρα της κάθε περιφέρειας. Στη συνέχεια και αφού το ελεγκτικό συνέδριο έδινε το πράσινο φως, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα τα χρήματα πιστωνόταν στο λογαριασμό του δήμου, οπότε ο εργολάβος μπορούσε επιτέλους να πληρωθεί.

 

Όλα αυτά κυλούσαν ομαλά μέχρι να φτάσει το σωτήριο έτος 2010, οπότε άρχισαν να θολώνουν τα πράγματα. Αρχικά είχαμε κάποια ήξεις-αφίξεις από το υπουργείο εσωτερικών, που ενώ στην αρχή ζητούσε επιτάχυνση του προγράμματος, στη συνέχεια το κατάργησε απότομα. Πολλά από τα έργα έμειναν με τη διαδικασία δημοπράτησης στη μέση, με μόνους κερδισμένους τις εφημερίδες που εισέπραξαν κανονικά τα τέλη δημοσίευσης.

Κάπου στα μισά Ιουνίου σταμάτησε εντελώς και η χρηματοδότηση. Και δε μιλάμε για τα νέα έργα, αλλά για τη χρηματοδότηση των ήδη εκτελεσμένων. Η επωδός γνωστή. Λεφτά δεν υπάρχουν τώρα, περιμένετε. Από τότε όσοι έχουν λαμβάνειν απλά περιμένουν.

Θεωρητικά από το δημόσιο δεν χάνεις χρήμα. Ελάτε όμως στη θέση του εργολάβου και δε μιλώ για τις μεγαλοκατασκευαστικές που έτσι κι αλλιώς δεν ασχολούνται με τέτοια προγράμματα, αλλά για τους εκατοντάδες μικρομεσαίους εργολάβους που το καλό ελληνικό κράτος τους έχει βάλει να εκτελέσουν το έργο πληρώνοντας υλικά και προσωπικό, να κόψουν τιμολόγια αποδίδοντας το ΦΠΑ, να πληρώσουν ΙΚΑ και κρατήσεις, αλλά χρήματα όχι μόνο δεν έχουν πάρει από τον Ιούνιο, αλλά ούτε ξέρουν πότε θα τα πάρουν. Τώρα πια γεννάται και το πρωτόγνωρο ερώτημα αν τα πάρουν.

Θα μου πείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά, αφού είναι πια προφανές και στον πιο ανυποψίαστο ότι πλην των εντελώς αναγκαίων εξόδων, μισθούς π.χ., το κράτος καθυστερεί οποιαδήποτε άλλη πληρωμή προσπαθώντας να εξισορροπήσει λογιστικά την κατάσταση από την υστέρηση στα έσοδα. Το κάνω γιατί ξανάκουσα τον υπουργό εσωτερικών να κάνει περίπου πανηγυρικές δηλώσεις για τα οικονομικά του «Καλλικράτη» και το λαμπρό πεδίο δόξης που ανοίγεται μπροστά μας με την εφαρμογή του νέου προγράμματος…

Υ.Γ. Τις τελευταίες μέρες, λίγο μετά την επιθεώρηση της τρόικας, άνοιξαν για λίγο οι χρηματοδοτήσεις του «ΘΗΣΕΑ». Υποθέτω ότι η νέα φουρνιά πληρωμών θα ακολουθήσει μετά από τον επόμενο έλεγχος της τρόικας. Μέχρι τότε υπομονή.

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News