Photo: Μαρία Μαράκη

Σε κομματικό συνέδριο δεν είχα πάει ποτέ. Αλλά καθώς χάρη στο protagon ανακαλύπτω νέες χαρές και διαστάσεις στην ελληνική μου καθημερινότητα με κατέλαβε μεγάλη επιθυμία και περιέργεια να δω πώς είναι ένα τέτοιο συνέδριο από κοντά. Κουρδίστηκα αναλόγως, αγνόησα τη βροχή, την κλειστή Μεσογείων, τον Μαραθώνιο και την επιθυμία να κυκλοφορώ κυριακάτικα σαν καρικατούρα του Ράιζερ, με ξεχυλωμένες παντόφλες και μαύρους κύκλους ως το σαγόνι, γιατί φανταζόμουν πως θα έβλεπα από κοντά πώς είναι τέλος πάντων αυτά τα άξια μέλη των συνεδρίων, πώς εντέλει διαμορφώνεται η πολιτική των κομμάτων.
Κύριοι, είμαι ανίκανη να το καταλάβω, σας το ομολογώ μετά από κάμποσες ώρες Συνεδρίου. Είμαι μια ανάξια ελληνίδα πολίτης κι ίσως το εκλογικό βιβλιάριο θα πρέπει να μου αφαιρεθεί. Δεν κατάλαβα τίποτα, προφανώς γιατί τα νοήματα και οι αποχρώσεις παραήσαν εμβριθείς για ένα μη πολιτικό ζώον, σαν εμένα και η ατμόσφαιρα τόσο σοβαρή που επειδή είμαι φαίνεται, του ελαφρολαϊκού δεν μπορούσα να την ερμηνεύσω.

Ιδού λοιπόν οι αφελείς σημειώσεις μου:

Parole, parole, parole: Ποτέ τόσο λίγα δεν ειπώθηκαν με τόσα πολλά λόγια. Όχι τετράλεπτο, σαρανταπεντάλεπτο με άνεση θα κάλυπτε κάθε ομιλητής.
Πίκρα, πολύ πίκρα: «Πικραμένοι και πληγωμένοι», ούτε ένας δεν ξέφυγε από την αυτολύπηση.
Ο μεγάλος εχθρός, η τηλεόραση: είναι γνωστό ότι πάντα εντοπίζουμε με καθαρό βλέμμα την αιτία της αποτυχίας μας.
Μάθημα αυτοβοήθειας: «Ν΄ αλλάξουμε, να πιστεύουμε στους εαυτούς, ας και να είμαστε περήφανοι για τον εαυτό μας, την ιστορία μας»: Η Ντόρα Μπακογιάννη σε ρόλο ψυχοθεραπευτή.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, το εορτολόγιο: Ο Άγγελος Μοσχονάς αφού δέχτηκε τις ευχές του προεδρείου του δόθηκε άδεια να αποχωρήσει «ώστε να μη χάσει το εορταστικό γεύμα του».
Βάλε το κόκκινο φουστάνι: Το πορφυρό σακκάκι της κυρίας Μπακογιάννη το Σάββατο έδωσε αμέσως φτερά και σε άλλες φίλες κυρίες που την μιμήθηκαν αγνοώντας τις οδηγίες των ειδημόνων του στυλ ότι το κατακόκκινο μόνο αναδεικνύει την κόπωση των μεσήλικων προσώπων. Κατακόκκινο το πουκάμισο της κυρίας Πετραλιά, αυτοκρατορικά κόκκινο το βελούδινο σακκάκι δημοσιογράφου που τόσο φίλα λέγεται ότι διάκειται προς την υποψηφία αρχηγό.
Όχι ότι έλειψε η στολή «σημαία» που θεωρείται κατ’ εξοχήν συνεδριακή, μπλέ κοστούμι και άσπρη μπλούζα. Όπως και δεν έλειψε το μπροκάρ (11 η ώρα το πρωί) «μαντώ» της κυρίας Παπακώστα και τα peep toe 15ποντα και βάλε, υποδήματά της.
Να εξασφαλίσουμε τα νώτα μας (βλέπε το μέλλον μας): όταν δεν μιλούσαν στο κινητό τους, η μεγάλη έγνοια των παρευρισκομένων (των δημοσιογράφων συμπεριλαμβανομένων) ήταν να προσπαθούν για τη «σωστή» συμμαχία. Εκεί δεν βρίσκεται όλο το ζουμί;

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News